Feeds:
Posts
Comments

Posts Tagged ‘Afrikaanse digters’


Picture taken in Osterley Park.
Sê nou die afgevalde blare
waai dartellend
en vul heimlik my blootgestelde verlange?

Nikita 29 Sept 2008

Opdatering: 8/3/2013 – Ek lees so pas hierdie gedeelte van Barend Toerien en kon nie glo wat ek lees nie… jy sal verstaan as jy die inskrywing oor hom op my blog lees. Barend Toerien is ‘n klein neef van my – wat ek slegs onlangs ‘ontdek’ het! 

++++

Barend J. Toerien 

Uit: Momente (herfs)

XV
Sê nou die koue maan
ruk hom los
en tuimel agter die trekganse aan?

Update: 2021

Doodgaan

Om dood te gaan is seker soos ‘n valskermsprongdie eerste keer; jy breek in koue sweet uit na gelangdie oomblik nader, sluit jou oë, laat los en val -!Die skerm gaan tog ope, jy was verniet zo bang.

Barend J. Toerien

Spleen

Ek dra die swartgal in my bloedstroom rond;daarom ontwaak ek traag en kom ek swaar orent. Hoe word mens aan die bitter wakkerlangesmaak wat klewe in jou mond gewend?

B.J. TOERIEN

Vinknessies

Eens het ek in my hande gehouvinkeiers, hul was hemelblou,en kaal kleintjies voor hul gesmyt word teendie wal probeer nog aan my vingers klou.- B.J.Toerien

Read Full Post »

Ek het ‘n vorige inskrywing gehad van die 1916-Huisgenoot en drie publikasies daarmee saam. Jy kan die link aan die einde van hierdie inskrywing vind en die publikasies in PDF aflaai. Hierdie gediggies in hierdie inskrywing kom almal van die drie publikasies en ek plaas hulle onveranderd. Hier kan jy vergelyk en sien hoe Afrikaans as taal ontwikkel het. Ek hou veral van die laaste gediggie waar die Boer beskryf is gedurende die oorlog.

Diep in ‘t hart

Diep in ‘t hart verborgen,
Onbewust en stil,
Onder smart en zorgen,
Woont een heil’ge wil.

Wonen moog’likheden,
Die geen tijd nog weet,
Kracht voor eenwigheden,
Leniging voor leed.

Dieper zult gij kennen
Eens, dit wonder hart,
Dat aan leed moet wennen
En aan wrede smart.

Dieper zult gij graven
In uw hartegrond:
Bronnen zullen laven
Uw versmachte mond.

Weet in ‘t nederdalen
Vindt ge diep-ontroerd:
Wat uit smart en kwalen
U tot beter voert.
R.v.D.

Huweliksgebooie

Ek hoor klanke in die toekoms –
klanke nes van huwliksklokke
Tongelonge- vreug en blijdskap
weergalm in die tempelnokke.

Mannekrag en vrouweskoonheid
word verbind om één te lewe,
om één pad van voor- en teenspoed
op te gaan en voort te strewe.

Als die één sig wil verloen
om die ander toe te eie,
dan het hul mekaar tot trouwpand-
dat dit tot geluk gedije!
PIET

De Vlam

O vlamme, vol mysterieglans
In ‘t grillig weven van uw lijnen,
O, glanzend sehone lichtekrans.
Die duisterheden doet verdwijnen,
Vol sproke is uw lichtgetril.
Geheimnisvol uw ganse wezen,
Waar gij in donk’re nachte, stil
En levend komt omhoog gerezen.

Ik zag uw zachte, milde gloed
In ‘t oude kerkje. ‘t Eeuwig branden
Van Gods groot harte deed weer moed
M’ in ‘t harte dalen en mijn handen,
–Die lang vergeten hadden in symbool
Het smeken van het harte weer te geven —
Ze vouwden zieh… Mijn ziel ontstool
Een bede zich om licht en leven.
R.v.D.

Op moed verloor se vlak

Jij vra mij: Is jij dapper?
En hoop jij nog te win,
Hoe hoog ook stijg die donker wolk,
Hoe klein die kans, die moed hoe min?
Jij vra mij: Is jij dapper?
En is dit naar jouw sin?

Ek antwoord: Nee, nie dapper!
Ek is te sleg en swak,
Ek weet, die taak is al te groot:
Mijn hart is bijna hoop ontbloot.
Ek dool op Moed-verloor se vlak,
Ek antwoord: Nee, nie dapper:
Ek is halfpad mak.

Jij vra mij: Glo jij seker,
Dat God sal uitkoms gee?
Ons het so baje hard geveg
En moed en hoop en krag is weg
Daar is geen hoop op uitkoms, nee!
Jij vra mij: Glo jij seker?
Met oë blind van wee?

Ek antwoord: Skijn die sterre
Vir altijd dag en nag
Hoe kan jij ooit die son se skijn
Bespeur, als skemerlig verdwijn?
Hoe kan jij ooit die daglig wag?
Ek antwoord: Man, die sterre,
Die gee mij nuwe krag!

Ja, ek was op die vlakte
Waar mense moed verloor:
Daar het ek in mijn siel gebewe
Daar baje dinge aangehoor;
Maar ek is uit die vlakte
En bo sijn skaduws oor.
C. Louis Leipoldt

Die Verkenner
(Naar die Duits van Fritz Lienhard)

Daar onder blink ‘n witte lijn:
Die vijandstente! Die gewere staan
In hopies. Sidderende sonneskijn
Hang oor die krans; die windjies kom en gaan
En laat die sand oor pad en vlakte stuiwe.
Die kop lê doodstil! Net ‘n akkedis,
Wat rads en ritslend deur die bossies roer,
Soek wildverskrik ‘n skeurtjie om te rus.
En dan ‘n perdekop, geblaas, gesnuiwe —
‘n Hoed en Mauser — oor die klippe loer
Twee oë– dan weer weg. Dit was ‘n Boer!
J.F.W.G.

Op hierdie link kan jy ou Huisgenote van 1916 in PDF-formaat aflaai en nog meer “vroeë” Afrikaanse gedigte lees wat in die ou Huisgenote verskyn het.

Read Full Post »

English readers: you can find my translation of this first poem on “My Poems-gedigte” page on top of my blog. I hope you will enjoy it.

EENSAAMHEID – JAN F.E. CELLIERS
My vuurtjie en ek is op wag –
my vuurtjie en ek alleen;
die awend-ster
wink al van ver,
en die velde slaap omheen.

En stadigies sterwe die dag,
soos een in sy armoed verlaat,
ongesien, ongeag,
sonder suggie of lag,
waar niemand van weet of van praat.

Nou bly die lug alom
in stil aanbidding staan –
geen tampende bel
wat die ure tel:
net die sterre wat kom en gaan.

Die osse, met koppe gebuie,
herkoue nog stil in die nag,
tot één vir één buk
en gaan lê by sy juk,
met `n sug, ná die trek van die dag.

My vuurtjie is al wat nog leef
in die eindeloos ruim met my,
en sy stemmetjie dwaal
soos `n deuntjie wat draal
om dae lank verby,

om jonkheids blye môre
en laggies lank verlewe.
Dan voel ek `n traan
in my oë staan
en ek fluister: “Heer, vergewe!”

Die slapende velde lê wyd,
en wyer die donker see,
wat my vuurtjie en my
vanawend skei
van die wêreld se vreug en wee;

ek weet daar`s fees vanaand
in menig verligte saal,
maar geeneen wat my mis
by die dans en die dis –
`n balling vergeet en verdwaal.

Maar al is ek, ver van die skaar,
in eensaamheids wonings getrede,
ek voel my soos een
met die Heer alleen –
`n kind aan Sy boesem tevrede.

image: digitalcameraclub.co.za

I’ve read something this morning on Zee’s blog that reminded me about this poem : “Eensaamheid” by Jan F E Celliers I also came accross this poem on a  website and it also reminded me about this very same poem! “Eensaamheid” means…”loneliness…or…solitude…”

Ver op hoë berge
Pagina: 431/431

Ver op hoë berge, o-o-o…
Sit ek eensaam in die nag,
by my vuurtjie stil op wag,
ver op hoë berge.

‘k Denk nou kom my liefste, o-o-o…
k’ Sie van verre kom die wa,
die my liefste skat daar dra,
ver op hoë berge.

Droom is weer voorbij nou, o-o-o…
‘k Sit weer eensaam in die nag,
by my vuurtjie stil op wag,
ver op hoë berge.
http://www.carpegeel.be/lied.aspx?id=857

Read on WIKIPEDIA more about him.
Kliek 
HIER vir meer gedigte deur Celliers…
Enjoy the music of Sweet People …terwyl jy  “Eensaamheid” lees

On THIS LINK on my blog- you can read two poems of Jan FE Celliers.

Afrikaanse kindergedig!
Digter? Wie kan help?  Titel?
Daar stap ‘n klein mannetjie
In die rigting van die klotsende waterstroompie
Hy het ‘n emmer in sy handjie
En jy hoor net:die suisende windjie!

Hy stap, voete slepend
Hy stap, tande knersend
Hy draf, voete knarsend
Hy draf, hande swaaiend

Oppad hoor hy ‘n kwetterende voëltjie
Hy val skielik: kaplaks!
Daar lê hy onderstebo op die bruggie
“Ai”, sê hy, “dis seer”, vervlaks!

Nou loop ons klein ou mannetjie
Baie stadig, hy sien hy ‘n bobbejaan
Wat al blaffend en al strompelend
KADOEF! en PARDOEF!
Teen ‘n boomstomp kom gejaa’n

Die kabbellende rivierstroompie
Stroom al jubelend oor die klippies
Daarnaas is ‘n verdwaalde lam
Hy blêr! Ai tog! Dis ‘n ram!

Oppad terug stap die mannetjie
Met sy kleine, swaaiende kannetjie
Geluidloos deur die woud heen en weer
Wat het geword van die brullende
En krakende donderweer?

Ek weet! Die sissende slange
En kwakende padda
Het almal op skrik gejaag
KABOEM! Daar blits hy
SJADOEF! Daar flits hy

~~~~~~

AddThis Social Bookmark Button

Read Full Post »

As you know, I was tagged by Meghna ….…to do a meme! Read what a meme is….(pronounced like in “dream”)…on a post of 2 days ago……OK, it was REALLY very difficult to decide WHERE to start first, as my time is now very little after starting an IT course today! So, I had to think quickly what I will post, as there are so MANY things I could write about!!, but to limit it to only SEVEN! That was very difficult….I made a list, crossed out, started with another, crossed out again…and then just started with what jumped to my mind!!I will have to do another one and another and another and another and…..wow….
First of all, I do LOVE teaching, as I see teaching as a CALLING and not just a job…(like I heard some teachers saying that here in London..) for me it is NOT  just a job!……..My great grandad left Holland to teach in South Africa and I think the teaching -blood is running through my veins! Click
here to see pictures of the current school. The link will open in a new window. The old school, which was in his very own house, is about 2 km from the current school.
I used to teach Primary and don’t think I ever want to teach Secondary……but if I have to…..It will have to be a subject like ICT only, as I do like IT and to incorporate ICT in any aspect of my teaching.


I love reading, I LOVE books…not just “like” it….I have about a library packed away in South Africa and have slowly started to build one again. Children’s books….adult books…If I’m teaching, you will always find me in a bookshop, leaving with many books! A book as a present to me…and you will make my day! I also like writing stories. During secondary school, I used to get good marks for creative writing…what we also call “composition”….and I was always eager to get homework in composition….I just loved to let my mind flow….one of my favourite books is “The Pearl” by John Steinbeck. Another book by him…”Of mice and men”…read at the bottom of my post about a play…

Poetry!!! On this picture you can see a famous and well-known South African poet…Totius…(pen name) …..J D du Toit….he wrote some fantastic poems, some of them very moving, like the one about the death of his own child, killed by lightning….really an emotional poem! His daughter stood by an open window, when lightning struck and he was there to witness everything…as his poem tells us…read my translated version of his poem at the bottom of the post…

South Africa!!! ……..I love my country to bits! I have a passion for South Africa.  South Africa will always be THE place to be!! No other country is as beautiful as South Africa. People who want to differ…they haven’t been there….and if they still do after being there…then they haven’t seen South Africa!!! On this picture you can see Simonstown…Cape Town…Read the blog…anamericaninpretoria.blogspot.com – and you will see why she loves South Africa too. One reason why I LOVE my country and will always do, no matter what!

And…….of course……..if you don’t know it by now…you will NEVER know! CHESS! I never played it at school. During Primary at the age of about 10, my brother taught me…I got my first chess book at the age of 12 from my one sister…..with Fischer/Spasski games in the back….I do like Bobby Fischer’s games…..I played them through as a child as I had no one to play with! No one in my family wanted to play chess…then at Secondary…it was always just BOYS when we were called to play chess…and I felt intimidated by them…no other girls! And the boys…always giving you the “look”…as if they wanna say…”hey…a girl playing chess!! how is that possible!”…I really started to get into chess when at my second school, the Headteacher asked me to start chess…….and I was over the moon! My kids really did well….I left at that school with two teams, each team…. 10 players and two reserves and a lot of Junior children…in South Africa they are Gr1-Gr3 (7-9 year old) kids in line to join the teams later… (If you click on this pic, you will see a good checkmate position, this player’s rating is a bit low, he only started playing quite recently, but has picked-up very quickly and sometimes, I really have to be very careful with my moves! We play friendlies and while playing, I try to help him with the closing of his games, as this is where his problem lies at the moment.)

I like the colour red ….although purple-pinkish is also one of my favourites…This top is a beautiful top!

…CATS!! I’m a catlover! Cats are peaceloving animals! They have personalities of their own and they have their own language to speak to you!! Listen to your cat!! and try to understand its language!!
The poem that follows now, is the one Totius wrote about his child. Read my English Translation further down….and I hope you enjoy it…although it’s a very sad poem!

John Steinbeck may have written “Of Mice and Men” as a novella, but he always had theatrical aspirations for it. After the book launched his literary celebrity in 1937, he turned it into a play, which began a respectable Broadway run later that year, and a critically acclaimed film followed. More stage and screen versions have been attempted, but no matter how good the dramatization, “Of Mice and Men” will always be that slim junior-high classic that (despite the teacher’s harping on foreshadowing) unlocked the gripping power of narrative storytelling…

O die pyn-gedagte

Totius….(JD du Toit)
O Die pyn-gedagte: My kind is dood! . . .
dit brand soos ‘n pyl in my.
Die mense sien daar niks nie van,
en die Here alleen die weet wat ek ly.

Die dae kom en die nagte gaan
die skadu’s word lank en weer kort;
die drywerstem van my werk weerklink,
en ek gaan op my kruisweg voort.

Maar daar skiet aldeur ‘n pyn in my hart,
so, dat my lewe se glans verdwyn;
Jou kind is dood met ‘n vreeslike dood!
En – ek gryp my bors van die pyn.

O Die bliksemgedagte! . . . Ja, lieflingskind,
een straal het jou skone liggaam verskroei,
maar bliksemstrale sonder tal
laat my binneste brand en bloei.

Sy was so teer soos ‘n vlindertjie,
sy’t lugtig omheen geswerf;
‘n asempie wind kon haar vlerkies breek
en – kyk watter dood moes sy sterf!

Hoe weinig die kinders wat so moet sterf,
dis een uit die tienduisend-tal,
en ag, dat dit sy was, en ek moes sien
dat sy dood in my arms val!

O Die pyn-gedagte: My kind is dood! . . .
dit brand soos ‘n pyl in my;
die mense die sien daar niks nie van,
en die Here alleen die weet wat ek ly.

Update…..as I promised…my own translation of the poem!

Oh the painful thought

Oh the painful thought: my child is dead!
It burns like a dart in my flesh…
People don’t see anything….
Only God knows my suffering!

Days come and nights go
Shadows grow tall and short
Behind me, the echo of my work’s moving spirit;
and I… continue my way to the cross

But then, a pain poked through my heart!
so much, the brilliance of my life disappeared;
Your child is dead; died a horrible death!
And I clenched my chest due to the pain…

Oh the thunderbolt-thought!….yes, beloved child!
One flash of lightning scorched your tender body,
but numerous thunderbolts burnt my heart
and left it …. bleeding

She was so tender, like a butterfly …
She glided lightly about;
A breath of wind could damage her tiny wings
and…what a death she died!

Few children die like this
only one in ten-thousand!
and oh!…It’s my little girl..
witnessed by me…. and died in my arms!

Oh the painful thought: my child is dead!
It burns like a dart in my flesh…
People don’t see anything…
Only God knows my suffering!
translated by….©~~Nikita



Die Vierkleur…Wikipedia

Die Vierkleur
DIE VIERKLEUR IS WEER IN GEVAAR . . .

Kom, burgers, trek die perde reg;
Nou vrou en kind goeien – dag geseg!
Jongkêrels, los die nôi se hand;
En seuns, verlaat jul moeders, want
Daar gaan ‘n strydroep deur die land!
Gryp nou die teuels bymekaar –
Die vierkleur is weer in gevaar!

Die regterhand gryp die visier,
Die bors oorkruis ‘n bandolier;
Die spore in die sonskyn blink,
Stiebeuels teen mekaar weerklink,
Die ketel aan die saal rinkink.
Kom, burgers, hou nou bymekaar –
Die vierkleur is weer in gevaar!

Laat aan die trippelaar sy pas,
Maar hou die vuurge hingste vas.
Die agterstes moet ingalop
Tot binne – in die ruiter – trop,
Die ponie en die bossie – kop.
Kom burgers, ry so bymekaar-
Die vierkleur is weer in gevaar!

Trek burgers, almal nou geteld,
Al voort maar deur die wye veld,
En of jul al omlaag verdwyn,
Of op die heuwels weer verskyn –
Wys altyd weer die slingerlyn.
Kom, burgers, trek so bymekaar –
Die vierkleur is in gevaar!

En moet jul val, val dan met eer,
Met die oog die vyand toegekeer;
Val op die grense, man en perd,
Die oue vierkleur is dit wêrd,
En die eerkroon wenk al uit die vert.
Val burgers, val dan bymekaar –

Totuis
~~~~~~~~~~~~
Maar een Suid-Afrika
Gee my ‘n roer in my regterhand,
Gee my ‘n bok wat vlug oor ‘n rand –
En ‘n flukse perd om hom weg te dra:

Gee my Suid-Afrika.

Gee my ‘n kamp waar bossies groei,
Gee my ‘n fraai volstruis wat broei –
En ‘n Boerseun wat baie wa:

Gee my Suid-Afrika.

Gee my ‘n koppie om op te staan,
Gee my die Swartland met al sy graan –
En nooit of te nimmer hoor jy my kla:

Gee my Suid-Afrika.

Gee my ‘n vlakte ruim en wyd,
Gee my die veld se oneindigheid –
En die lekker geur wat die lug daar dra:

Gee my Suid-Afrika.

Uit: Gedigte
A.D. Keet
(1888-1972)

KOMAAN! Woorde: JAN F.E. CELLIERS
Musiek: DIRKIE DE VILLIERS

Wees sterk! Daar’s ‘n nasie te lei,
daar’s ‘n stryd te stry, daar’s werk!
Daar’s nie na guns of eer te kyk,
daar’s nie na links of regs te wyk,
daar’s net te swyg en aan te stryk–Komaan!

Wees trou! Daar’s ‘n volk te leer
om homself te eer, te bou;
om God en God alleen te vrees,
aan aard en taal getrou te wees,
gesond en waar van hart en gees–Komaan!

Wees fier op ‘n voorgeslag waard,
in wil en in daad gespier!
Hul lewensweg het ons gewys
om trou te wees aan waarheidseis.
Wie laak mag laak, wie prys mag prys–Komaan!

Read Full Post »

Update: This is my post from 1 October 2007…It’s the 1st of October and in the top images you can see what Pretoria, the capital city usually looks like during October! On this link – which will open in a new window – you can see more images.

Leipoldt, C. Louis, 1880-1947
Leipoldt is a South African poet, one of the BEST poets…he describes in this poem the month October. He says October is the most beautiful month…for South Africa, that’s the truth of course if you look at my previous entry’s photos!

C. LOUIS LEIPOLDT

Oktobermaand

Viooltjies in die voorhuis,
Viooltjies blou en rooi!
Viooltjies orals op die veld,
En orals, ai, so mooi!

Dit is die maand Oktober,
die mooiste, mooiste maand:
Dan is die dag so helder,
so groen is elke aand,
So blou en sonder wolke
die hemel heerlik bo,
So blomtuin-vol van kleure
die asvaal ou Karoo.

Dit is die maand Oktober:
die varkblom is in bloei;
Oor al die seekoegate
is kafferskuil gegroei;
Die koppies, kort gelede
nog as ‘n klip so kaal,
Het nou vir welkomsgroetnis
hul mooiste voorgehaal.

Dit is die maand Oktober:
die akkerboom is groen;
Die bloekoms langs die paaie
is almal nuutgeboen;
En orals in die tuin rond
ruik jy sering en roos,
Jasmyn en katjiepiering,
lemoen en appelkoos.

Al was die dag soos yster,
lank in die vuur gesteek,
Die varings in die klofies
deur hitte geel verbleek,
Tog as die son daaronder
agter die berge gaan,
Dan word oor heel die wêreld
die mooiste geur geslaan.

Dit is die maand Oktober:
die kokewiet is uit;
Boomsingertjies en kriekies
die hoor jy orals fluit;
Fiskaal is op die oorlog:
daaronder by die sluis,
Daar is ‘n dor ou doringboom
sy spens en sy kombuis,

Dit is die maand Oktober:
ek dink, die mense vier
Vir ewig in die hemel
Oktobermaand soos hier!
Wat wens jy meer as blomme,
as helder dag en nag?
Wat kan jy beter, mooier,
of heerliker verwag?

Ek is nog in Oktober:
my tuin is nog so groen,
So wit met al wat mooi is,
met bloeisels van lemoen,
So pragtig in die môre.
so heerlik in die aand!
Ek is nog in Oktober,
die mooiste, mooiste maand!

Wat gee ek om die winter?
Wat praat jy nou van Mei?
Wat skeel dit, as ons later
weer donker dae kry?
Ek is nou in Oktober,
die mooiste, mooiste maand,
Met elke dag so helder,
so pragtig elke aand!

Viooltjies in die voorhuis,
Viooltjies blou en rooi!
Viooltjies orals op die veld,
En orals, ai, so mooi!

Image

 
 
 

Read Full Post »

Some old favourites!

Jan F.E. Celliers (1865-1940) 

Die vlakte

Ek slaap in die rus van die eeue gesus,
ongesien, ongehoord,
en dof en loom in my sonnedroom,
ongewek, ongestoord.
Tot die yl-bloue bande van die ver-verre rande
skuif my breedte uit,
wyd-kringend aan die puur al-omwelwend asuur,
wat my swyend omsluit.

Jong aarde se stoot het my boesem ontbloot
bo die diep van die meer;
en volswanger van lewe ’t oor waat’re geswewe
die gees van die Heer.
Uit die woelende nag van haar jeugdige krag
brag die aarde voort
Lewiátansgeslagte, geweldig van kragte –
storm-ontruk aan haar skoot.
Diep in my gesteente berg ek hul gebeente –
die geheim van hul lewe en lot;
maar gewek uit die sode herleef uit die dode,
na die ewig hernuwingsgebod,
die stof van die verlede in vorme van die hede,
in eindeloos kome en gaan;
wat die dood my vertrou ’t, ek bewaar dit as goud,
en geen grein sal ’k verlore laat gaan.

As die son oor my vloer in die môre kom loer
en die dou van my lippe kus,
dan kyk ek net stom met ’n glimlag om
en lê maar weer stil in my rus.
Hoog bowe die kim op sy troon geklim,
is hy heer van lewe en dood;
na wil en luim geef hy, skraal of ruim,
verderf of lewensbrood.
Uit gloeiende sfeer brand hy wreed op my neer
tot my naaktheid kraak en skroei,
en my koorsige asem in bewende wasem
al hygend my bors ontvloei.
In sy skadetjie rondom sy stam op die grond
staat ’n eensame doringboom,
soos die Stilte op haar troon, met dorings gekroon,
wat roerloos die eeue verdroom.
Geen drop vir die dors aan my stofdroë bors:
my kinders versmag en beswyk,
en die stowwe staan soos hul trek en gaan
om my skrale dis te ontwyk.

Soos ’n vlokkie skuim uit die sfere se ruim
kom ’n wolkie aangesweef,
maar hy groei in die blou tot ’n stapelbou
van marmer wat krul en leef –
kolossaal monument op sy swart fondament,
waar die bliksem in brul en leef.
En o, met my is die windjies bly:
hul spring uit die stof orent
en wals en draai in dwarrelswaai
oor my vloer, van ent tot ent;
die gras skud hul wakker om same te jakker,
tot hy opspring uit sy kooi
en soos mane en sterde van jaende perde
sy stingels golf en gooi.
Met dof-sware plof, soos koeëls in die stof,
kom die eerste druppels neer,
tot dit ruis alom so deur die gebrom
en gekraak van die donderweer.
Met kloue vooruit om te gryp en te buit
jaag ’n haelwolk langs verby,
soos ’n perde-kommande wat dreun oor die lande
vertrap en gésel hy –
en sy lyke-kleed sien ek ver en breed
in die awendson gesprei.

Stil in die duister lê ’k so en luister
hoe die spruite gesels en lag;
maar bowe die pak van my wolkedak
het die maan al lank gewag:
nou breek en skeur hy ’n baan daardeur
om te deel in my vreug benede;
hy sprei die waas van sy romig-blou gaas –
en ek lag so stil-tevrede.
Plek op plek, soos die wolke trek,
sweef die skaduwees onder mee,
soos eilande wyd oor die waat’re verspreid
op die boesem van die grote see.
Met ’n afskeidskus gaat die maan ook ter rus,
en ek wag op die daeraad –
so skoon en so mooi soos ’n fris jong nooi
wat lag in haar bruidsgewaad.

Oor die bulte se rug slaat die gloed in die lug
van brande wat ver-weg kwyn,
en doringbome fluister in rooi skemerduister
van gevare wat kom of verdwyn.
Uit slote en plas, uit die geurende gras,
styg ’n danklied op ten hemel;
en dis net of ek hoor hoe die kriekies se koor
weergalm uit die sterre-gewemel,
waar wêrelde gaan op hul stille baan
tot die ende van ruimte en tyd.
So, groots en klaar, staat Gods tempel daar,
wyd – in sy majesteit.

Jan FE Cilliers

Dis al

Dis die blond,
dis die blou:
dis die veld,
dis die lug;
en ‘n voël draai bowe in eensame vlug –
dis al


Dis n balling gekom
oor die oseaan,
dis n graf in die gras,
dis n vallende traan –
dis al

 My own translation: see more of his poems translated on the “my gedigte/my poems”-page
That’s All

It’s the blond
It’s the blue
It’s the veld
It’s the air
and a bird circles above in a
solitude flight
That’s it

It’s an exile that came
across the ocean
A grave in the grass
A shed teardrop
That’s all.
–Nikita–2008

 

Trou

Ek hou van ‘n man wat sy man kan staan,
ek hou van ‘n arm wat ‘n slag kan slaan,
‘n oog wat nie wyk, wat ‘n bars kan kyk
en ‘n wil wat so vas soos ‘n klipsteen staan!

Ek hou van ‘n man wat sy moeder eer,
in die taal uit haar vrome mond geleer,
die verraaiersgeslag in sy siel verag
wat, haar verstotend, homself kleineer.

Die oog wil ek sien wat ‘n traan nog ween
vir ‘n heldegeslag, in hul rus daarheen,
maar ‘n blits van trou in die traan van rou,
wat aan liefde weer gee wat haar bron is ontleen.

Vir my d’Afrikaner van durf en daad,
wat mammon’s eer en loon versmaad,
sy hoof en sy hand vir sy volk en sy land
en ‘n trap van sy voet vir laag verraad!

O, ‘k hou van ‘n man wat sy man kan staan;
ek hou van ‘n daad wat soos donder slaan,
‘n oog wat nie wyk, wat ‘n bars kan kyk
en ‘n wil wat so vas soos ‘n klipsteen staan!

Jan F E Celliers

 

Read Full Post »