Feeds:
Posts
Comments

Archive for the ‘Afrikaanse taal’ Category

Miskruiers

Ek was om en by 12-13 jaar oud toe ek eendag (weer) in die veld en in die rantjies rondgeloop het. In een voetpaadjie het ‘n miskruier – in ‘isolasie’ – my aandag getrek. Ek het besluit om die gediertetjie te volg en te kyk waarheen sy misbolletjie hom neem! Na ‘n vreeslike lang gewag en observasie – het ek opgegee, want sy roete was net te lank en dit was ‘n warm Desember! Tuis gekom, het ek in die Kennis-boeke gaan meer lees. Ek het vir ‘n paar dae gewonder oor my onderwerp hierdie jaar en hier is my bydrae tot die Afrikaanse taal vir 14 Augustus, Afrikaanse Taaldag!

'n Komplimentêre Kaartjie
In die snikhete van die twaalfuurson
- in skommellende isolasie -
beweeg hy ritsellend, ritmies.
Ongevraagd dog stemloos, 
soos 'n baldadige lakei,
beskou ek die vasberade, onverskillige
kruidjie-roer-my-nie-miskruier!

Met sy ongeballanseerde dans 
verower hy heuwel na heuwel
onder die koeltes van die blou wolklose hemel.
En ek: onverwags, met belaglike kreune, 
het die aftog geblaas,
welwetend dat als, in die snikhete son en 
onder die koeltes van die blou hemel,
in my glimmende geheue geanker is!
14-8-21  21:30 Nikita
Miskruiers in die Addo Olifant Park Foto: Mariska Spoormaker News24.com

Die kritiek bedreigde vlerklose Addo- miskruier is ’n onmisbare skakel in die Addo-park se gesonde ekologie, maar word ongelukkig nog in hope doodgery wanneer besoekers oor onder meer olifantmis in die pad ry. Lees die artikel op News24.

Read Full Post »

Die ‘Mayor Oak’ boom in Sherwood Forest
My poem about this forest. My annual contribution to the Afrikaans language. I have translated it for you too.
Die voetpad na die boom
Die voetpad na die boom is nog steeds bedek – half versteek.
Gure weer en aanhoudende reen oor die jare het die toegang onomkeerbaar versper.
Daar was eens ‘n voetpad wat deur die woud na die boom gelei het.
Voorheen was die area boomryk, lowerryk.
Koeltesoekers het passievol al die bome vereer –
snoesig soos ‘n lappieskombers het hul ingekruip
onder die wydverspreide skadu-kolle.
Selfs laventel-pers heide is met deernis aangeplant
wat net deur enkeling opgemerk word.
Baie molle het op hul reis onlangs kom vlerksleep –
waarvan al die molshope getuig.
Daar was eens ‘n voetpad deur die woud.
As jy die soomlose woud binnestap,
veral laat, in die laat somer –
wanneer die skarlaken-son laag sit
en die laat-middag woud-wind om jou fluit
en die eekhorinkie speels sy den binnegaan,
dan hoor jy die dowwe getrippel van perdehoewe in die verte
terwyl die mis ‘n dun wolk-laag begin vorm al om die
karbonkelrige boomstamme en welig-groeiende gras
en bedek stadig die eens voetpad wat deur die woud gekronkel het.
~~Nikita – 26-8-2020
English translation
The footpath to the tree
The footpath to the tree is still covered – half hidden.
Severe weather and persistent rain over the years have irreversibly blocked access.
There was once a footpath that led through the forest to the tree.
Previously, the area was tree-rich, leafy.
Cooling seekers passionately honored all the trees –
cuddly as a rag blanket crept in
among the widespread shadow spots.
Even lavender-purple heather was planted with compassion
which is noticed only by the individual.
Many moles have recently come to wing on their journey –
of which all the molehills testify.
There was once a footpath through the forest.
As you walk into the seamless forest,
especially late, in late summer –
when the scarlet sun sets low
and the late-afternoon forest wind around you whistle
and the squirrel playfully enters his den,
then you hear the faint tripping of horseshoes in the distance
while the mist begins to form a thin layer of clouds all around the
carbonaceous tree trunks and lush-growing grass
and slowly cover the once footpath that wound through the forest.
Nikita – 26-8-2020
Hierdie gedig het ek geskryf as my bydrae tot Afrikaans en om 14 Augustus, Afrikaans-dag te ‘vier’. Elke jaar probeer ek om my bydrae te maak rondom hierdie datum. Ons het so bietjie in Sherwood Forest gaan rondstap om veral die baie bekende boom waar Robin Hood en sy ‘manne’ vergader het. Die Major Oak – het ongelukkig gedurende die ‘lockdown’ bietjie deurgeloop deurdat vandaliste dele van die boom probeer vernietig het. Die boom is nou afgesper en word dit al vir baie jare gestut om die boom te beskerm – soos jy in die foto kan sien.Dit was eers in die jare ’50 toe mense besef het dat die boom bewaar moet word en is enige persoon verbied om in die boom te klim en klouter – soos dit gereeld die gewoonte was. As jy die kans kry en jy is in die omgewing van Nottingham, maak gerus ‘n draai by die woud. Dan is daar ook die Robin Hood Kasteel in Nottingham wat jy kan besoek en dit is baie beslis die moeite werd – maak net seker jy besoek die grotte ook. Sien die foto. You can go on a cave tour when visiting the Robin Hood Castle in Nottingham. English Readers: This is a poem I’ve written after my visit to Sherwood Forest. 14th August is also Afrikaans Language Day. This is my contribution to the Afrikaans Language, the most beautiful language in the world.

Read Full Post »

herfsblare

English Readers: my poem about Autumn in November. In the Southern Hemisphere, Autumn is not in November, but in March/April.

Hierdie gedig is my jaarlikse bydrae tot Afrikaans, wat ek tot dusver  14 Augustus probeer doen het – wanneer dit Taaldag. Ek’s so bietjie laat daarmee hierdie jaar, maar liewer laat as nooit. 

Herfs in November

Herfs in November – in die Noorde – 
is soos roomys in die winter. Dit pas nie.

Jy loop rond in stofverwaaide strate
Onverskillig kyk jy rond na
‘n mengelmoes van kleure
Bondels hare waai rond in die wind
En om hoeke van geboue fluit ‘n skerp windjie
Beelde van veranderinge flits om jou verby
Verslawend staar jy na bloedrooi papawers
En jy onthou: dis November maand!

Soms onthou jy ook van die fyn blomme
en die spruit wat iewers voort bly kabbel
in die berge waar die bobbejane geel perskes vreet
Dan dink jy aan die bloekombome en vinke in die lusernland
Vae gedagtes van die kleigat drentel in jou geheue
En jy strompel geduldig verder oor verkleurde blare
En wonder oor die liedjies van die lente.

Versperde donker wolke hang laag in die skemeraand
Dikgeweefde herinneringe van die aandkrieke wat
hul betowerende liedjies op vioolnote sing
sink en omvou onmiddellik jou gedagtes.
In die agterkamers van jou geheue
onthou jy die rooskleurige grassade wat buig in die wind
en skielik hoor jy die swaeltjies se twitter terwyl hulle
die lang, moeilike vlug terug huistoe neem.
©Nikita 22-11-2019 19:10

Read Full Post »

Afrikaans explained

Stats from the video

Afrikaans_opressed

Afrikaans language oppressed by the British.

Afrikaans muslims

Some news for you!

Afrikaans11

Love this!

Afrikaans vlag

Enjoy this video. Afrikaans is so (almost) Dutch.

In this video: If you don’t understand Afrikaans- this is a lady who doesn’t understand this ‘made-up’ language the guy in the car is speaking. Then, she realises he’s Afrikaans too. Her language is Afrikaans (and she’s not white!).

Read Full Post »

SONY DSC

image:kerkbode.co.za

‘n Lewe verkort

Die beklemmende gedagte:
onbewustelik ‘n verbintenis
stigmatisering, diskriminered,
wraaksugtig, miskennend
onbeskermd…

‘n Lewe verkort

In die binneste
van jou siel:
jou fisieke, jou psige
vasgevang – die vrees
vasgeknoop – die woede

Ingelaat en toegelaat,
onbeplan, ongenaakbaar
grusaam en gruwelooslik
deurboor dit jou vlees.

Sirkelend alom jou siel:
geregtigheid, regverdigheid
melaatsheid en dilemmas
lugleegtes van pleidooie.

Slagoffer van die dood.

++Nikita++ 18/8/2013

Nadat ‘n blogleser, Azile, op hierdie link ‘n versoek gerig het in die kommentaarboksie, het ek ‘gehoor’ gegee. Sy het gevra vir ‘n gedig oor ‘Vigs’, in Afriaans. Wel, soos almal teen hierdie tyd weet – dat ek nie ‘n professionele digter is nie, en ek  wou my ook nie laat afsit deur Amanda Lourens ‘n ‘ doktor – sien die link na die paragraaf. Ek die geskribbel maak vir jou sin. Dus, as jy iemand soos Amanda is – of kenner van Afrikaans – lees asseblief met ‘ander‘ ogies na hierdie ‘geskribbel’. Vir die doktors wil ek graag sê: Spandeer jul etenstye deur Opperman se Groot Verseboek en Verswêreld   te lees. Ek persoonlik dink daar is ‘n paar ‘moderne‘ byvoegings in Verswêreld  wat ek nie dink daar behoort te wees nie – my opinie. ‘n Ander vraag: Hoe word ‘n Eugene Marais prys toegeken aan ‘n digter wat sy taal meng, dan nog ook erg  onsmaaklike Afrikaanse woorde in sy gedigte inwerk?  Wat sou Marais daarvan gedink het? En, moenie na my kom met die verskoning van: dis modern. <sug, watter tipe beoordeelaars het ons in Afrikaans vandag? Red Afrikaans….iemand, asseblief>

https://versindaba.co.za/2013/01/22/amanda-lourens-daardie-dekselse-papierknippie/

Ook aan Amanda Lourens: Waarom, as die internet gedigte op ‘social media’ so erg vir jou is, waarom doen jy nie iets daaraan om Onderwysers beter opgelei te kry in die onderrig van hoe om gedigte te skryf! Ek was in ‘n baie goeie laer- en ho-erskool en sal met trots my eie kinders daarheen kon stuur, maar die gebrekkige leiding wat Onderwysers gehad het om kinders gedigte te laat skryf. Selfs met my eie opleiding as Onderwyser kan ek daarvan getuig. Toe, maak dit jou passie, Amanda! Nie om ander af te breek wat ‘probeer’ nie!

Read Full Post »

Ek het ‘n vorige inskrywing gehad van die 1916-Huisgenoot en drie publikasies daarmee saam. Jy kan die link aan die einde van hierdie inskrywing vind en die publikasies in PDF aflaai. Hierdie gediggies in hierdie inskrywing kom almal van die drie publikasies en ek plaas hulle onveranderd. Hier kan jy vergelyk en sien hoe Afrikaans as taal ontwikkel het. Ek hou veral van die laaste gediggie waar die Boer beskryf is gedurende die oorlog.

Diep in ‘t hart

Diep in ‘t hart verborgen,
Onbewust en stil,
Onder smart en zorgen,
Woont een heil’ge wil.

Wonen moog’likheden,
Die geen tijd nog weet,
Kracht voor eenwigheden,
Leniging voor leed.

Dieper zult gij kennen
Eens, dit wonder hart,
Dat aan leed moet wennen
En aan wrede smart.

Dieper zult gij graven
In uw hartegrond:
Bronnen zullen laven
Uw versmachte mond.

Weet in ‘t nederdalen
Vindt ge diep-ontroerd:
Wat uit smart en kwalen
U tot beter voert.
R.v.D.

Huweliksgebooie

Ek hoor klanke in die toekoms –
klanke nes van huwliksklokke
Tongelonge- vreug en blijdskap
weergalm in die tempelnokke.

Mannekrag en vrouweskoonheid
word verbind om één te lewe,
om één pad van voor- en teenspoed
op te gaan en voort te strewe.

Als die één sig wil verloen
om die ander toe te eie,
dan het hul mekaar tot trouwpand-
dat dit tot geluk gedije!
PIET

De Vlam

O vlamme, vol mysterieglans
In ‘t grillig weven van uw lijnen,
O, glanzend sehone lichtekrans.
Die duisterheden doet verdwijnen,
Vol sproke is uw lichtgetril.
Geheimnisvol uw ganse wezen,
Waar gij in donk’re nachte, stil
En levend komt omhoog gerezen.

Ik zag uw zachte, milde gloed
In ‘t oude kerkje. ‘t Eeuwig branden
Van Gods groot harte deed weer moed
M’ in ‘t harte dalen en mijn handen,
–Die lang vergeten hadden in symbool
Het smeken van het harte weer te geven —
Ze vouwden zieh… Mijn ziel ontstool
Een bede zich om licht en leven.
R.v.D.

Op moed verloor se vlak

Jij vra mij: Is jij dapper?
En hoop jij nog te win,
Hoe hoog ook stijg die donker wolk,
Hoe klein die kans, die moed hoe min?
Jij vra mij: Is jij dapper?
En is dit naar jouw sin?

Ek antwoord: Nee, nie dapper!
Ek is te sleg en swak,
Ek weet, die taak is al te groot:
Mijn hart is bijna hoop ontbloot.
Ek dool op Moed-verloor se vlak,
Ek antwoord: Nee, nie dapper:
Ek is halfpad mak.

Jij vra mij: Glo jij seker,
Dat God sal uitkoms gee?
Ons het so baje hard geveg
En moed en hoop en krag is weg
Daar is geen hoop op uitkoms, nee!
Jij vra mij: Glo jij seker?
Met oë blind van wee?

Ek antwoord: Skijn die sterre
Vir altijd dag en nag
Hoe kan jij ooit die son se skijn
Bespeur, als skemerlig verdwijn?
Hoe kan jij ooit die daglig wag?
Ek antwoord: Man, die sterre,
Die gee mij nuwe krag!

Ja, ek was op die vlakte
Waar mense moed verloor:
Daar het ek in mijn siel gebewe
Daar baje dinge aangehoor;
Maar ek is uit die vlakte
En bo sijn skaduws oor.
C. Louis Leipoldt

Die Verkenner
(Naar die Duits van Fritz Lienhard)

Daar onder blink ‘n witte lijn:
Die vijandstente! Die gewere staan
In hopies. Sidderende sonneskijn
Hang oor die krans; die windjies kom en gaan
En laat die sand oor pad en vlakte stuiwe.
Die kop lê doodstil! Net ‘n akkedis,
Wat rads en ritslend deur die bossies roer,
Soek wildverskrik ‘n skeurtjie om te rus.
En dan ‘n perdekop, geblaas, gesnuiwe —
‘n Hoed en Mauser — oor die klippe loer
Twee oë– dan weer weg. Dit was ‘n Boer!
J.F.W.G.

Op hierdie link kan jy ou Huisgenote van 1916 in PDF-formaat aflaai en nog meer “vroeë” Afrikaanse gedigte lees wat in die ou Huisgenote verskyn het.

Read Full Post »

elwe

 Image: Wikimedia

‘n Blogger het my vandag gevra na “Die Elwekoning”…sien haar boodskap op “my gedigte/poems”-bladsy. Ek kon geen spoor van die gedig, in Afrikaans vertaal, kry nie. Dit was vir my ‘n aangrypende gedig toe ek dit in Engels lees en het ek besluit ek vertaal dit gou vir haar. 

English readers: I’ve translated this Goethe-poem in Afrikaans for a blog-reader. As a rule I don’t like to translate, only if the poem is really touchy or if it “speaks” to me…almost like this Erl King-poem. On “my poems/gedigte” page you will find a few translations…English to Afrikaans vice versa and a few of my own which I tried. I’m no professional, I have done no particular course in writing poetry, so WYSIWYG…what you see is what you get. Just my own thoughts in words.

Die Elwe-Koning
Wie ry daar so laat deur die donker, somb’re nag?
Dis ‘n vader met sy kind
Hy hou die knaap klemmend in sy arm
Hy hou hom veilig, hy hou hom warm.

“My seun, waarom lyk jy so beangs?”
“Sien vader nie die Elwekoning nie?
 Die Elwekoning met sy kroon en trein?”
“My liewe kind, dis mis wat opstoot in die vlakte.”

“Kom nou, liewe kind, kom nou saam met my
Ek het lekker speletjies om met jou te speel.
Lieflike blomme blom op die strand,
My moeder het baie kledingstukke van goud.”

“My vader, my vader, hoor jy nie die
 beloftes wat die Elwekoning fluister vir my?”
“Wees rustig  my kind, bedaar, dis die
 nagtelike wind se ritseling deur gedroogde blaar’ .”

“Wil jy nie saam met my kom, my seun?
My dogters sal jou liefderyk versorg,
My dogters dans hul nagtelike dans
Hul sal jou wieg totdat jy slaap.”

“My vader, my vader, sien jy nie daar?
Die Elwekoning-dogters in die donker daar?”
“My seun, my seun, ek sien duidelik
hoe grys die wilgerbome lyk.”

“Ek’s lief vir jou, jou skoonheid bekoor my, my seun.
En as jy nie gewillig is, dan moet ek jou forseer!”
“Nee vader, my vader, hy gryp my arm!
Die Elwekoning het my seer gemaak!”

Die pa sidder, sy ry is wild
In sy arms hou hy die kermende kind
Hy kom tuis met ‘n geswoeg en gesweet
In sy arms – die lewelose kind.

Nikita-25/6/09
Oorspronklike gedig deur Goethe

Oeps! Hier het ek so pas die vertaling van SJ du Toit op Litnet opgespoor..waarom kon ek dit nie twee dae terug kry nie? Omdat ek Elwekoning twee woorde gespel het! ..wel, nou kan jy my vertaling vergelyk en natuurlik sien waarom ek nie ‘n digter is nie! hehe
Die Elwekoning
(Goethe)
Wie ry daar so laat deur nag en wind?
Dit is ‘n vader met sy kind;
Hy druk die knapie so styf in die arm,
Hy hou hom veilig, hy koester hom warm.

“My seuntjie berg bang sy gesiggie, vir wie?”
“Sien Vader die Elwekoning dan nie?
Die Elwekoning met mantel en sleep?”
“My kind, dit is ‘n newelstreep.”

“Kom, kindjielief, kom saam met my!
So heerlik speel hul waar ek bly;
Veelkleurige blomme groei op die strand,
Van goud gaan jou kleed wees uit moeder se hand.”-

“My Pappie, is Pappie dan heeltemal doof
Vir wat Elwekoning my saggies beloof?”
“Bly stil, wees rustig maar, my kind!
In dorre blare duisel die wind.”-

“Gaan jy, lief seuntjie, met my saam?
My dogters ken almal reeds jou naam;
My dogters dans voor die nagt’like rei
En wieg jou en dans en sing so bly.” –

“My Vader, kan Vader dan glad nie gewaar
Elwekonig se dogters in die donker kol daar?”
“My seuntjie, my seuntjie, ek sien dit heel goed:
Die ou-gras skyn geel aan die randjie se voet?”

“Jou skoonheid bemin ek, my siel is ontsteld;
En as jy nie wil nie, gebruik ek geweld!”
“My Pappie, my Pappie, nou vat hy my raak!
Elwekoning het my seer gemaak!”

Die vader skrik; hy ry soos die wind,
En hou in sy arms die kreunende kind,
Bereik sy plaas in bange nood;
Die kind lê in sy arms dood.
Vertaling – SJ du Toit

erl dancers


The Erl-King

WHO rides there so late through the night dark and drear?
The father it is, with his infant so dear;
He holdeth the boy tightly clasp’d in his arm,
He holdeth him safely, he keepeth him warm.

“My son, wherefore seek’st thou thy face thus to hide?”
“Look, father, the Erl-King is close by our side!
Dost see not the Erl-King, with crown and with train?”
“My son, ’tis the mist rising over the plain.”

“Oh, come, thou dear infant! oh come thou with me!
Full many a game I will play there with thee;
On my strand, lovely flowers their blossoms unfold,
My mother shall grace thee with garments of gold.”

“My father, my father, and dost thou not hear
The words that the Erl-King now breathes in mine ear?”
“Be calm, dearest child, ’tis thy fancy deceives;
‘Tis the sad wind that sighs through the withering leaves.”

“Wilt go, then, dear infant, wilt go with me there?
My daughters shall tend thee with sisterly care
My daughters by night their glad festival keep,
They’ll dance thee, and rock thee, and sing thee to sleep.”

“My father, my father, and dost thou not see,
How the Erl-King his daughters has brought here for me?”
“My darling, my darling, I see it aright,
‘Tis the aged grey willows deceiving thy sight.”

“I love thee, I’m charm’d by thy beauty, dear boy!
And if thou’rt unwilling, then force I’ll employ.”
“My father, my father, he seizes me fast,
Full sorely the Erl-King has hurt me at last.”

The father now gallops, with terror half wild,
He grasps in his arms the poor shuddering child;
He reaches his courtyard with toil and with dread,–
The child in his arms finds he motionless, dead.

Erlkönig
Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind.
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.

Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht?
Siehst Vater, du den Erlkönig nicht!
Den Erlenkönig mit Kron’ und Schweif?
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif.

Du liebes Kind, komm geh’ mit mir!
Gar schöne Spiele, spiel ich mit dir,
Manch bunte Blumen sind an dem Strand,
Meine Mutter hat manch gülden Gewand.

Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,
Was Erlenkönig mir leise verspricht?
Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind,
In dürren Blättern säuselt der Wind.

Willst feiner Knabe du mit mir geh’n?
Meine Töchter sollen dich warten schön,
Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn
Und wiegen und tanzen und singen dich ein.

Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort
Erlkönigs Töchter am düsteren Ort?
Mein Sohn, mein Sohn, ich seh’es genau:
Es scheinen die alten Weiden so grau.

Ich lieb dich, mich reizt deine schöne Gestalt,
Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt!
Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an,
Erlkönig hat mir ein Leids getan.

Dem Vater grauset’s, er reitet geschwind,
Er hält in den Armen das ächzende Kind,
Erreicht den Hof mit Mühe und Not,
In seinen Armen das Kind war tot.

(Johann Wolfgang von Goethe, 1778)

Read Full Post »

Boerneef

Die berggans het ’n veer laat val
van die hoogste krans by Woeperdal
my hart staan tuit al meer en meer
ek stuur vir jou die berggansveer
mits dese wil ek vir jou sê
hoe diep my liefde vir jou lê

Images:noila.latsi.de

The translation in Dutch…on the link you will find more Afrikaans poems translated into Dutch.
De berggans heeft een veer laten vallen
Van de hoogste rots bij Wuppertal
Mijn hartje slaat al meer en meet
Ik stuur naar jou die berggansveer
Hierbij verklaar ik je gewis
hoe diep mijn liefde voor je is.

Boerneef (1897 – 1967)

Klik HIER vir meer Nederlandse gedigte – Afrikaans vertaal in Nederlands.
Wupperthal

Wupperthal, South Africa

Boerneef: Die berggans het ‘n veer laat val

Bateleur – photo: Treknature- copyright: Andrea Piazza

25/3/2012 – ‘Dok’ het in die kommentaarboksie vir ons ‘n boodskap gelos oor die Bateleur/Berghaan. Ek dink Boerneef het eintlik bedoel dat dit ‘n berggans is en nie berghaan/bateleur nie. Ek plaas ook die boek hier – van Amazon – met die korrekte titel.

berggans_1

C.M. van den Heever (1902-1957)

Die vertrekkende wildeganse

Tot aan die ruigte-gladde waterkant
verglans die son se skuinse middagvuur,
om trillend oor die watervlak
in hierdie teer vertwyfelingsuur
’n oogwenk nog te duur –
’n oogwenk tot ’n vlerkgeklapper ruis,
die water, ru verras, sy rimpels plooi,
en swart figure oor die wye spieël
onrustige skaduwees gooi.
Dan uit die donker vleie styg
met hees geskreeu die pikswart ry,
en oor die rustig-diepe kuile reis
die ganse met hul heimweeroep verby,
verby na verre lugte waar die vuur
van weggekwynde sonlig
’n oogwenk bang nog duur …
al kleiner word die swart gedaantes,
en verder sterf die heimweeroep
die verre kimme oor,
en langs die wye land die hemele in
raak stil die ry met hul geskreeu verloor.

AddThis Social Bookmark Button

Read Full Post »

 


Image: by Julie Rogers…Woven thoughts

Die strelende skemer van my gemoed

Vanselfsprekend dartel
jou skadu’tjie
langsaam, ritsellend
soos ‘n vlokkie
eind’lose skaterlag
vibrerend in my gemoed
en die weerspieëling
is onvermydelik verstrengel
tussen Haydn en Wagner
en die draaikolk
van my gryse gedagtes
wat in die
strelende skemer
van my gemoed bly vloei
©Nikita
29 Junie 2008

The soothing twilight of my mind
Self-evidently frolic and sprightly
Your little shadow
gradually quivering
– as a flakelet
endless peals of laughter
vibrating in my mind
and the reflection
is inevitably intertwined
between Haydn and Wagner
and the whirlpool
of my ancient thoughts
flowing
through the soothing twilight
of my mind
–Translated: Nikita – 16/2/2012

[For a friend to understand the Afrikaans]

This poem is just a poem about my thoughts going back to South Africa and my childhood days – also on the farm where I grew up. My country and its people will always be in my thoughts!

Please click HERE to read the book Thought-Forms by: Annie Besant and C.W. Leadbeater on the site of the Gutenberg-project. In this book you will read about colour and thoughts.

Enjoy the music of Haydn…Piano concerto in D major – one of my favourites!


Haydn by Thomas Hardy
Source: wikimedia
Franz Joseph Haydn ==March 31, 1732 – May 31, 1809== was one of the most prominent composers of the classical period, and is called by some the “Father of the Symphony” and “Father of the String Quartet”.

A life-long resident of Austria, Haydn spent most of his career as a court musician for the wealthy Hungarian Esterházy family on their remote estate. Isolated from other composers and trends in music until the later part of his long life, he was, as he put it, “forced to become original”.

Joseph Haydn was the brother of Michael Haydn, himself a highly regarded composer, and Johann Evangelist Haydn, a tenor.




AddThis Social Bookmark Button

Read Full Post »

Update: This is my post from 1 October 2007…It’s the 1st of October and in the top images you can see what Pretoria, the capital city usually looks like during October! On this link – which will open in a new window – you can see more images.

Leipoldt, C. Louis, 1880-1947
Leipoldt is a South African poet, one of the BEST poets…he describes in this poem the month October. He says October is the most beautiful month…for South Africa, that’s the truth of course if you look at my previous entry’s photos!

C. LOUIS LEIPOLDT

Oktobermaand

Viooltjies in die voorhuis,
Viooltjies blou en rooi!
Viooltjies orals op die veld,
En orals, ai, so mooi!

Dit is die maand Oktober,
die mooiste, mooiste maand:
Dan is die dag so helder,
so groen is elke aand,
So blou en sonder wolke
die hemel heerlik bo,
So blomtuin-vol van kleure
die asvaal ou Karoo.

Dit is die maand Oktober:
die varkblom is in bloei;
Oor al die seekoegate
is kafferskuil gegroei;
Die koppies, kort gelede
nog as ‘n klip so kaal,
Het nou vir welkomsgroetnis
hul mooiste voorgehaal.

Dit is die maand Oktober:
die akkerboom is groen;
Die bloekoms langs die paaie
is almal nuutgeboen;
En orals in die tuin rond
ruik jy sering en roos,
Jasmyn en katjiepiering,
lemoen en appelkoos.

Al was die dag soos yster,
lank in die vuur gesteek,
Die varings in die klofies
deur hitte geel verbleek,
Tog as die son daaronder
agter die berge gaan,
Dan word oor heel die wêreld
die mooiste geur geslaan.

Dit is die maand Oktober:
die kokewiet is uit;
Boomsingertjies en kriekies
die hoor jy orals fluit;
Fiskaal is op die oorlog:
daaronder by die sluis,
Daar is ‘n dor ou doringboom
sy spens en sy kombuis,

Dit is die maand Oktober:
ek dink, die mense vier
Vir ewig in die hemel
Oktobermaand soos hier!
Wat wens jy meer as blomme,
as helder dag en nag?
Wat kan jy beter, mooier,
of heerliker verwag?

Ek is nog in Oktober:
my tuin is nog so groen,
So wit met al wat mooi is,
met bloeisels van lemoen,
So pragtig in die môre.
so heerlik in die aand!
Ek is nog in Oktober,
die mooiste, mooiste maand!

Wat gee ek om die winter?
Wat praat jy nou van Mei?
Wat skeel dit, as ons later
weer donker dae kry?
Ek is nou in Oktober,
die mooiste, mooiste maand,
Met elke dag so helder,
so pragtig elke aand!

Viooltjies in die voorhuis,
Viooltjies blou en rooi!
Viooltjies orals op die veld,
En orals, ai, so mooi!

Image

 
 
 

Read Full Post »

Some old favourites!

Jan F.E. Celliers (1865-1940) 

Die vlakte

Ek slaap in die rus van die eeue gesus,
ongesien, ongehoord,
en dof en loom in my sonnedroom,
ongewek, ongestoord.
Tot die yl-bloue bande van die ver-verre rande
skuif my breedte uit,
wyd-kringend aan die puur al-omwelwend asuur,
wat my swyend omsluit.

Jong aarde se stoot het my boesem ontbloot
bo die diep van die meer;
en volswanger van lewe ’t oor waat’re geswewe
die gees van die Heer.
Uit die woelende nag van haar jeugdige krag
brag die aarde voort
Lewiátansgeslagte, geweldig van kragte –
storm-ontruk aan haar skoot.
Diep in my gesteente berg ek hul gebeente –
die geheim van hul lewe en lot;
maar gewek uit die sode herleef uit die dode,
na die ewig hernuwingsgebod,
die stof van die verlede in vorme van die hede,
in eindeloos kome en gaan;
wat die dood my vertrou ’t, ek bewaar dit as goud,
en geen grein sal ’k verlore laat gaan.

As die son oor my vloer in die môre kom loer
en die dou van my lippe kus,
dan kyk ek net stom met ’n glimlag om
en lê maar weer stil in my rus.
Hoog bowe die kim op sy troon geklim,
is hy heer van lewe en dood;
na wil en luim geef hy, skraal of ruim,
verderf of lewensbrood.
Uit gloeiende sfeer brand hy wreed op my neer
tot my naaktheid kraak en skroei,
en my koorsige asem in bewende wasem
al hygend my bors ontvloei.
In sy skadetjie rondom sy stam op die grond
staat ’n eensame doringboom,
soos die Stilte op haar troon, met dorings gekroon,
wat roerloos die eeue verdroom.
Geen drop vir die dors aan my stofdroë bors:
my kinders versmag en beswyk,
en die stowwe staan soos hul trek en gaan
om my skrale dis te ontwyk.

Soos ’n vlokkie skuim uit die sfere se ruim
kom ’n wolkie aangesweef,
maar hy groei in die blou tot ’n stapelbou
van marmer wat krul en leef –
kolossaal monument op sy swart fondament,
waar die bliksem in brul en leef.
En o, met my is die windjies bly:
hul spring uit die stof orent
en wals en draai in dwarrelswaai
oor my vloer, van ent tot ent;
die gras skud hul wakker om same te jakker,
tot hy opspring uit sy kooi
en soos mane en sterde van jaende perde
sy stingels golf en gooi.
Met dof-sware plof, soos koeëls in die stof,
kom die eerste druppels neer,
tot dit ruis alom so deur die gebrom
en gekraak van die donderweer.
Met kloue vooruit om te gryp en te buit
jaag ’n haelwolk langs verby,
soos ’n perde-kommande wat dreun oor die lande
vertrap en gésel hy –
en sy lyke-kleed sien ek ver en breed
in die awendson gesprei.

Stil in die duister lê ’k so en luister
hoe die spruite gesels en lag;
maar bowe die pak van my wolkedak
het die maan al lank gewag:
nou breek en skeur hy ’n baan daardeur
om te deel in my vreug benede;
hy sprei die waas van sy romig-blou gaas –
en ek lag so stil-tevrede.
Plek op plek, soos die wolke trek,
sweef die skaduwees onder mee,
soos eilande wyd oor die waat’re verspreid
op die boesem van die grote see.
Met ’n afskeidskus gaat die maan ook ter rus,
en ek wag op die daeraad –
so skoon en so mooi soos ’n fris jong nooi
wat lag in haar bruidsgewaad.

Oor die bulte se rug slaat die gloed in die lug
van brande wat ver-weg kwyn,
en doringbome fluister in rooi skemerduister
van gevare wat kom of verdwyn.
Uit slote en plas, uit die geurende gras,
styg ’n danklied op ten hemel;
en dis net of ek hoor hoe die kriekies se koor
weergalm uit die sterre-gewemel,
waar wêrelde gaan op hul stille baan
tot die ende van ruimte en tyd.
So, groots en klaar, staat Gods tempel daar,
wyd – in sy majesteit.

Jan FE Cilliers

Dis al

Dis die blond,
dis die blou:
dis die veld,
dis die lug;
en ‘n voël draai bowe in eensame vlug –
dis al


Dis n balling gekom
oor die oseaan,
dis n graf in die gras,
dis n vallende traan –
dis al

 My own translation: see more of his poems translated on the “my gedigte/my poems”-page
That’s All

It’s the blond
It’s the blue
It’s the veld
It’s the air
and a bird circles above in a
solitude flight
That’s it

It’s an exile that came
across the ocean
A grave in the grass
A shed teardrop
That’s all.
–Nikita–2008

 

Trou

Ek hou van ‘n man wat sy man kan staan,
ek hou van ‘n arm wat ‘n slag kan slaan,
‘n oog wat nie wyk, wat ‘n bars kan kyk
en ‘n wil wat so vas soos ‘n klipsteen staan!

Ek hou van ‘n man wat sy moeder eer,
in die taal uit haar vrome mond geleer,
die verraaiersgeslag in sy siel verag
wat, haar verstotend, homself kleineer.

Die oog wil ek sien wat ‘n traan nog ween
vir ‘n heldegeslag, in hul rus daarheen,
maar ‘n blits van trou in die traan van rou,
wat aan liefde weer gee wat haar bron is ontleen.

Vir my d’Afrikaner van durf en daad,
wat mammon’s eer en loon versmaad,
sy hoof en sy hand vir sy volk en sy land
en ‘n trap van sy voet vir laag verraad!

O, ‘k hou van ‘n man wat sy man kan staan;
ek hou van ‘n daad wat soos donder slaan,
‘n oog wat nie wyk, wat ‘n bars kan kyk
en ‘n wil wat so vas soos ‘n klipsteen staan!

Jan F E Celliers

 

Read Full Post »