Everything/Anything and…Chess…"Despite the documented evidence by chess historian HJR Murray, I've always thought that chess was invented by a goddess"–George Koltanowski: from the foreword to:"Women in chess, players of the Modern Age"
Ek was om en by 12-13 jaar oud toe ek eendag (weer) in die veld en in die rantjies rondgeloop het. In een voetpaadjie het ‘n miskruier – in ‘isolasie’ – my aandag getrek. Ek het besluit om die gediertetjie te volg en te kyk waarheen sy misbolletjie hom neem! Na ‘n vreeslike lang gewag en observasie – het ek opgegee, want sy roete was net te lank en dit was ‘n warm Desember! Tuis gekom, het ek in die Kennis-boeke gaan meer lees. Ek het vir ‘n paar dae gewonder oor my onderwerp hierdie jaar en hier is my bydrae tot die Afrikaanse taal vir 14 Augustus, Afrikaanse Taaldag!
'n Komplimentêre Kaartjie
In die snikhete van die twaalfuurson
- in skommellende isolasie -
beweeg hy ritsellend, ritmies.
Ongevraagd dog stemloos,
soos 'n baldadige lakei,
beskou ek die vasberade, onverskillige
kruidjie-roer-my-nie-miskruier!
Met sy ongeballanseerde dans
verower hy heuwel na heuwel
onder die koeltes van die blou wolklose hemel.
En ek: onverwags, met belaglike kreune,
het die aftog geblaas,
welwetend dat als, in die snikhete son en
onder die koeltes van die blou hemel,
in my glimmende geheue geanker is!
14-8-21 21:30 Nikita
Miskruiers in die Addo Olifant Park Foto: Mariska Spoormaker News24.com
Die kritiek bedreigde vlerklose Addo- miskruier is ’n onmisbare skakel in die Addo-park se gesonde ekologie, maar word ongelukkig nog in hope doodgery wanneer besoekers oor onder meer olifantmis in die pad ry. Lees die artikel op News24.
Studente van sekere lande in Europa is regtig meer bevoorreg dan meeste ander studente reg oor die wêreld. Dit is deur danke aan ‘n filosoof van Nederland: Erasmus. In die skildery hierbo kan jy hom sien waar hy die Koningshuis in 1499 besoek en ‘n boek oorhandig aan die kinders van die Konings-gesin. Die Erasmus-program is in 1987 gestig en dis ‘n uitruil skema vir studente vanaf hul tweede jaar op Universiteit. Dit het die lande ingesluit: België, Duitsland, Griekeland, Frankryk, Ierland, Italië, Nederland, Portugal, Spanje en die UK. Na Brexit, het die UK besluit om nie meer deel te neem aan die uitruilskema nie, maar het die UK ‘n nuwe skema in plek geplaas: Die Turing skema – wat na Alan Turing vernoem is. Die ‘Erasmus’ is ‘n akroniem vir: EuRopean Action Scheme for the Mobility of University Students – buiten dat dit na die Nederlandse filosoof vernoem is. Ek wonder skielik of Suid-Afrika nog die uitruilskema het? Universiteite het ook ‘n skema gehad – ek hoop dit is nog aktief en in gebruik?
Die volgende is van die ‘Explore Parliament’ link -sien die link hierby.
Above image: Erasmus of Rotterdam visiting the children of Henry VII at Eltham Palace in 1499 and presenting Prince Henry (the future Henry VIII) with a written tribute. Detail of oil painting in the East Corridor of the Palace of Westminster, London.
In this remarkable painting by Frank Cadogen Cowper, the lady in the background dressed like a nun is surely Lady Margaret Beaufort, the pious mother of Henry VII. The babe in arms is one of the younger siblings who died in infancy. The Prince of Wales is not shown since he had his own household at Ludlow. According to Explore-Parliament: The painting shows the interior of the medieval palace of Greenwich: a man in black kneels before three small children in gorgeous apparel. Behind him and to the right, a tall man stands in profile, leaning on a stick. The story is a charming one, and it is true. Erasmus of Rotterdam was the most famous scholar of his day. In 1499 he was visiting England. He was in Greenwich one day with his young friend Thomas More, who made him an intriguing invitation.
I prithee, bear me company to a certain great house nigh to here. There thou shalt find friends, who have a great desire to see thee. – Thomas More.
The house turned out to be the royal palace, and the ‘friends’ were the royal children. One of them was the future Henry VIII, who was eight years of age at the time. The infant prince promptly demanded that the great scholar should write them a poem – which he did.
(Left to right) Erasmus, the Royal children: Princess Margaret, Princess Mary and Prince Henry and far right: The King leans forward, carefully observing the reactions of his children with Thomas More to his left.
Wikipedia: Sir Thomas More (7 February 1478 – 6 July 1535), venerated in the Catholic Church as Saint Thomas More, was an English lawyer, judge, social philosopher, author, statesman, and noted Renaissance humanist. He also served Henry VIII as Lord High Chancellor of England from October 1529 to May 1532. He wrote Utopia, published in 1516, which describes the political system of an imaginary island state.
More opposed the Protestant Reformation and was against the theology of Martin Luther, Huldrych Zwingli, John Calvin and William Tyndale. More also opposed Henry VIII’s separation from the Catholic Church, refusing to acknowledge Henry as supreme head of the Church of England and the annulment of his marriage to Catherine of Aragon. After refusing to take the Oath of Supremacy, he was convicted of treason and executed. On his execution, he was reported to have said: “I die the King’s good servant, and God’s first”.
Elke leerder moet ‘n gelyke geleentheid gegee word.
Christavanstaden.com het my ‘n geruime tyd gelede gevra om iets te skryf oor die Begaafde leerder. Ek skryf graag daaroor gesien vanaf my oogpunt en ek glo en mag dalk gestenig word uit verskeie oorde. Ek het 34 jaar Onderwys ervaring en twee jaar daarvan is in twee Britse Hoërskole waar ek ‘Computing’ onderrig het. [Lees laer af oor die Britse stelsel rakende die Begaafde en Talentvolle kind]. Ek het veertien jaar Onderwys ervaring in Suid-Afrika waarvan 9 jaar daarvan in Junior Primêr is and spesifiek met graad 3 en die res Gr4-Gr7. Die res van die 34 jaar is in laerskole in die UK, waarvan 10 by die laerskool is waar ek op die oomblik 10 jariges onderrig. Ek het ervaring in die onderrig van 7-11 jariges in die Britse stelsel, maar meestel in die groepe 9-10 wat Jaar 4 en Jaar 5 is – soortgelyk aan Graad 4 en Graad 5 in Suid-Afrika.
Ek het ‘n persoonlike siening oor die hoogsbegaafde leerders wat ek dink nie baie mense met my deel nie. Ek sal verduidelik en dan vra ek dat jy die gedeelte van die Britse stelsel ook lees, want dit het ook ‘n aandeel in my siening wat meer begin verander het. Hoe langer ek hier in Engeland skoolhou, hoe meer negatief neig ek om te wees oor hierdie ‘hoogbegaarde’ stelsel. (Lees asseblief kappies en deeltekens in met sekere woorde – indien jy nie omgee nie. My sleutelbord wil nie lekker saamspeel nie! – Ek hoop ook nie die inskrywing lees soos ‘n ‘essay’ nie.)
Van my eerste dag van skoolhou, het ek geglo dat die Onderwyser moet absoluut alles gee vir elke liewe kind wat voor jou in die klas sit – op elke vlak. Daar moet onder geen omstandighede ‘n uitsondering gemaak word van sekere kinders wat meer weet as ander of sekere kinders wat beter presteer in sekere areas as ander. Vir my moes almal op ‘n gelyke speelveld wees en van daar af werk ek met elke kind. Geen kind kan met ‘n ander kind vergelyk word – omdat almal op verskillende maniere leer. Die Onderwyser kan die leerinhou vir die kind voorhou en hoop dat dit reg geinterpreteer sal word, maar gou-gou sal hy agterkom dat sekere kinders dit op ‘n ander manier interpreteer of dat sekere kinders meer hulp as ander nodig het om dit beter te verstaan of dit moet meer in detail verduidelik word. Elkeen dink anders of interpreteer ‘n konsep/leerinhoud anders. Dus, die Onderwyser moet gereed wees om meer te verduidelik waar nodig – selfs vir die hoogbegaafde kind – of die hoogbegaafde onderpresteerder. Dit meen, jy moet die kinders in kou klas baie goed ken en weet wat elke kind se potensiaal is en hoe om te werk te gaan om dit vir elke kind moontlik te maak om sukses te behaal in elke les wat onderrig word. Die Onderwyser moet met ander woorde ‘ingryp’ waar dinge bietjie ‘verkeerd’ gaan vir die leerder en seker maak dat die leerinhoud duidelik is.
Nou moet ek dit duidelik maak dat ek hier van die ‘gemiddelde’ kind praat. Die Onderwyser sal kinders in sy klas he wat so ver agter is as die res van die klas as gevolg van verskeie redes en faktore. Ek noem slegs een of twee. Sommige ouers trek gereeld rond van plek tot plek – elke paar weke of maande. Die leerder het nooit geleentheid om leerinhoud sy eie te maak nie en dus gaan daar ‘gaps’ wees in die leer van hierdie groep. Die tweede groep: hierdie leerders is bitter min teenwoordig by die skool/in die klas. Ons het lank terug na hulle verwys as die wat ‘stokkiesdraai’. Daar is geen rede waarom hulle nie in die klas kan wees nie, maar ek moet darem by se, dat baie van sulke leerders wat wel stokkiesdraai, doen dit as gevolg van ‘n lae selfbeeld of keer op keer se mislukkings in die klas. Die ander groep stokkiesdraaiers is die wat net bloot-weg stout is en kattekwaad wil aanvang. Ek sluit nie hierdie groepe in wanneer ek praat van onderpresteerders of begaafdes nie, want hulle sal in die groep geplaas word wat ‘onderpresteer’ – of selfs geklassifiseer kan word as die ‘hoogbegaafde onderpresteerders’ deur skole.
Die Onderwyser se beplanning moet as sodanig wees dat hy elke kind se potensiaal moet kan identifiseer en op daardie kind rig hy sy doelstellings en doelwitte. Met ander woorde, hy moet baie duidelik sy beplanning differensieer in die sin dat die kind wat onderpresteer of gewoonlik meer hulp nodig het, baie vinnig op dieselfde vlak gebring kan word waar hy behoort te wees – vir sy ouderdomsgroep. Die kind wat meer kennis het as sommige ander in jou klas, sal dan ook baat vind by die gedifferensieeerde beplanning want die Onderwyser sal outomaties ook aan die kind aandag gee wat reeds meer kennis het en daaraan dink hy hoe hy daardie kind gaan stimuleer en in sy/haar behoeftes voorsien – nie dat hy noodwendig meer werk vir die kind sal gee nie, maar dalk die werk van so ‘n aard beplan dat daar ‘n dieper studie gemaak kan word in plaas net oppervlakkige (ekstra) werk voorberei. Ek het bv vir ‘n kind verdere navorsing laat doen oor ‘n onderwerp wat die ek sou onderrig – met die hoofpunte wat die kind moes navors – iets wat ‘n uitdaging was vir die kind. Die kind het die navorsing met die klas gedeel – en ek het aangevul waar nodig.
Ek voel ook dat kinders die keuse gegee moet word om die area van navorsing te kies want dit sal ‘n aansporing wees om navorsing te wil doen omdat dit die belangstellingsveld is. Die Onderwyser sal die kind begelei in so ‘n mate hy (die kind) nie sal afdwaal van die onderwerp van studie af nie. Kinders kan in groepe navorsing doen waar elke kind ‘n sekere deel navors – en dis waar die onderpresteerder ook ‘n deel kry om na te vors en daar kan ‘n groepleier wees wat die inligting versamel. Groepwerk is nie my gunsteling nie, want daar is altyd die leerders/kinders wat harder werk as ander, maar dit kan ook suksesvol aangewend word indien die beplanning en leiding reg geskied.
Die kind wat onderpresteer moet nie gesien word as ‘n kind wat glad nie potensiaal het en dan slegs oppervlakkige werk vir die kind voorberei nie. Elke kind moet voel dat die Onderwyser meer van hom/haar verwag of ho-e verwagting koester. Sodra die kind agterkom dat hy (die Onderwyser) meer verwag en ho-e verwagtings koester, sal die leerder gemotiveerd wees en ook voel dat die Onderwyser ‘n ho-e dunk van hom/haar het – die kind sal dus voel dat hy ‘raakgesien’ word en dat hy/sy iets ‘werd’ is en nie net ‘n ‘iemand’ is nie. Dan kry jy ook die kind wat suksesvol is, maar op soek is na bevestiging van die Onderwyser. Die kind is eintlik bang vir mislukking voel hy mag nie foute maak nie. Hierdie leerder sien homself as ‘n perfeksionis. Somtyds is so ‘n leerder bang vir die onbekende en vermy uitdagings en het ‘n vrees vir mislukking. So ‘n kind wil nie graag iets ekstra doen nie. So ‘n leerder het iemand nodig om na te volg, iemand wat risiko’s neem en nie bang is vir mislukking nie. Dan kry jy ook die leerder wat suksesvol is, ook hoogbegaafdes en wil nie graag uitstaan in die groep nie. Sommige sal met opset onderpresteer om in te pas by hul maats – dit gaan oor die sosiale inskakeling. Dit hoef nie noodwendig juis die hoogbegaafde leerder te wees wat dit ‘moedswillig’ doen, slegs om in te pas of om nie maats te verloor nie, maar selfs die gemiddelde kind ook. [sien die video on die einde van die inskrywing].
Dan is daar ook die groep wat geklassifiseer word as kinders met ADHD, ASD, OCD, ens. of leerders wat disleksies is, dyspraxia het en nog meer. Sommige van hierdie kinders voel soms ‘dom’ en voel hulle kan nie die taak bemeester nie. Hulle voel ook dat hulle dikwels voortdurend onderskat word. Die probleem is dat baie keer word die probleem raakgesien, maar nie die begaafdheid nie. So ‘n kind, omdat hy juis vindingryk is, het baie hanteringsmeganismes ontwikkel om sodoende struikelblokke te kan vermy en later word die probleem geidentifiseer. Hierdie kind het ook aandag nodig van die Onderwyser in die sin van ‘raaksien’ en prys.
Sommige ouers sal somtyds na vore kom en vir die Onderwyser kom vertel hoeveel werk die kind by die huis meester en baie trots op die kind voel en wil daarmee ‘voorgee’ dat die kind ‘begaafd’ is – omdat die kind soveel werk doen! Nee, dit is nie ‘n begaafde kind nie, maar ‘n ouer wat net bloot druk op ‘n kind uitoefen om meer werk te doen. Die begaafde kind is die kind wat op sy eie werk ‘wil’ doen, ook dan werk doen en nog meer op sy eie wil leer. Die kind het nie iemand nodig om te motiveer om werk te doen nie, maar sal uit sy eie die werk doen. Die tipe kinders wil ook sekere dinge vir hulself leer – dinge waarin hulle belangstel.
Elke kind het ‘n sekere vlak waarop hy funksioneer en alleenlik die Onderwyser kan daardie vlak bepaal en die leerder motiveer om beter te presteer. Indien die Onderwyser besluit dat die kind in elk geval ‘n onderpresteerder is en altyd sal bly is die gevaar daar dat die Onderwyser se verwagtinge projekteer word op daardie kind en sal daardie kind nie beter doen nie, want die kind besef dat die Onderwyser verwag nie veel meer van hom/haar nie. Dus, jy moet baie duidelik ho-e verwagtinge koester van elke liewe kind en dit uitspel vir die kind. Die kind/leerder moet weet dat die Onderwyser het daardie sekere verwagtinge en dat dit van hom/haar verwag sal word om te presteer – met die hulp of ekstra hulp wat deurentyd verleen sal word.
Kinders moet gedurig gemotiveer word en die Onderwyser moet die kind laat voel dat hy sukses kan behaal en ook help om suksesvol te wees met take en sodanig die vertrouensverhouding daar stel vir hierdie kind om meer te wil waag en risikos te neem. Dit sal aanlyding gee tot die bou van ‘n selfbeeld, selfbeeld verbeter en vertroue in homself/haarself in te boesem. Sodra die kind voel dat sy Onderwyser in hom/haar glo, sal/behoort vordering plaasvind. Ek kan meer uitbrei op Landman se leer-ken-word essensies maar glo nie dit gaan hier nodig wees nie. My punt is: Ek het dit oor en oor gesien – dat elke kind ‘n gawe of ‘n talent het. Die Onderwyser het daardie verantwoodelikheid om dit in die kind raak te sien en te ontwikkel. Dit is so dat baie kinders minder talente het as ander, dit is hoe ons geskape is, ons kan niks verander nie, maar as jy die kind inspireer en aanmoedig en die geleenthede skep, sal kinders agterkom hoeveel meer hulle kan doen en wil doen.
‘n Tabel volgens die UK se perspektief
Die situasie in Engeland:
Sedert 1997 tot 2010 was daar al verskeie benaminge vir die begaafde en talentvolle leerders. 1997 is dit G&T genoem – Gifted and Talented. 2002-2007 was dit WAGTY genoem en 2007-2010 GFBT en die akroniem: YGTP is ook gebruik – Young Gifted and Talented Programme en toe is dit altesaam alles ontbind. Daarna is die term: ‘More Able’ gebruik.
Vir Onderwysers in die klaskamers is gese om ten minste 5% van jou kinders in die klas te identifiseer as G&T. Dit is waarmee ek ‘n gruwelooslike probleem het! Onderwysers het meeste van die tyd geen idee – en slegs bolangse lyding gekry van hoe hulle kinders kan identifiseer. Ek wou elke keer na die hemel skreeu as daar vir ons name gevra is. Die probleem: Jy het baie keer nie in jou klas daardie kind(ers) nie en nou is jy verplig om ‘n paar name voor te stoot! Jy het dalk baie, baie oulike kinders of kinders wat redelike slim is of kinders wat nogal baie weet, maar jy weet dat hierdie kinders beslis nie in daardie kategorie-e pas nie, maar nou ja, name wil hulle he, so name gee jy net om ‘hulle’ te plesier. Dis verkeerd! Dis slegs om boksies af te tik en Ofsted gelukkig te hou. Ek het kinders gekry wat van die vorige jaargroep na my gekom het en waar die vorige Onderwyser kinders geklassifiseer het as G&T en dan is daar weer van my verwag om die betrokke kind(ers) se naam weer op die lys te plaas! Nee, dis totaal verkeerd. Ek het daarteen geskop. My woord was gelukkig aanvaar. Ek wil teen die mure uitklim oor G&T in hierdie land. Daar word ook gekyk na kinders wat uitblink in sekere areas soos bv. Sosiale – leierskap, Liggaamsoefening, akademies bv Wiskunde, Engels en Wetenskap en dan in die kreatiewe areas: musiek, drama, kuns, ens.
My dogter was geklassifiseer as G&T toe sy 16 was en sy was uiters gefrustreerd daarmee. Sy kon, ten spyte van haar een Europese taal (Frans), nog een neem – Spaans. Sy – en die ander in die skool – is vir baie ekstra dinge in die skool voorgestoot en alhoewel sy dit nie wou doen nie, was sy verplig om dit te doen! Sy het die onregverdigheid raakgesien en geweet daar was ander klasmaats wat sy wou he dat hulle die voorreg ook moes kry om sekere geleenthede te he en dit het net nie gebeur nie. Dit was van daardie spesifieke groep kinders verwag om alles te doen wat daar vir hulle gese is, slegs deur sekere persone wat ‘in beheer’ is van die G&T en hulle wou vir die Inspekteurs bewys lewer – gedurende ‘n inspeksie – wat hulle vir die betrokke kinders doen! Dit is nog ‘n rede waarom ek teen hierdie programme is en voel ek dat daar gelyke geleenthede vir almal geskep moet word. Sommige ander kinders kon daardie ekstra taal aangeleer het of ‘n ekstra musiek instrument leer bespeel het. My dogter het vioollesse gekry, wat ons baie waardeer het want sy het wonderlik presteer en verder gegaan met haar viool – maar die klavierlesse kon vir ‘n ander kind gegee word! Waarom groepe kinders identifiseer en alles net vir daardie kinders reserveer?!
Suid-Afrika groepeer ‘begaafdheid’ in verskillende domeine: intellektuele kreatiewe artistieke leierskap akademiese
Die VSA se top punte om begaafde leerders uit te ken: By die kategorisering en identifisering van begaafde kinders, word beweer dat sodanige kinders gewoonlik: ‘n IK-syfer betref gewoonlik deel uit van die boonste 3 – 5% van skoolpopulasie; – presteer goed in een of meer skool- of buitekurrikulêre vakke soos sterrekunde, rekenaarwetenskap, meganika, ens.; – is uiters weetgierig en kan deur hoëdenkvlak-aktiwiteite probleemoplossend te werk gaan en abstraheer maklik; – kan vinnig memoriseer en leer maklik en vinnig; – leer vinnig lees, lees baie en geniet dit; – beskik oor ’n groot woordeskat en kan vir lang tye konsentreer; – kan verbande raaksien en daarvolgens veralgemeen en is verbeeldingry; – is oorspronklik en kom met unieke, nuwe gedagtes na vore; – openbaar leierskap en besit die vermoë om goeie menseverhoudings te stig; – openbaar talente in kuns, musiek, skryfkuns, drama en dans en openbaar ‘n besondere redenaarsvermoë; – stel hoë eise en doelwitte, is selfkrities en selfanilities – vra na die dieper sin en betekenis van dinge; is sensitief en het ‘n goeie humorsin; – hou van ouer kinders – slaap min; – beoefen verskeie stokperdjies, geniet ingewikkelde speletjies en stel belang in wêreldprobleme.
Begaafde onderprestering — volgens die VSA se stelsel. Begaafde onderprestering dui op die wanverhouding tussen aangebore potensialiteite en gelewerde prestasies. Hierdie begaafde kinders gaan oënskynlik gebuk onder die las van ’n gebrek aan korrelasie tussen hul chronologiese en verstandsouderdom omdat hul geesgenote heelwat ouer as hulself is en daar uiters moeilik in die gewone skoolsituasie in hul besondere onderwysbehoeftes voorsien kan word. Die oorsake vir onderprestering kan moontlik aan van die volgende faktore gekoppel word: – hulle handhaaf swak famiJie relasies — met hulle ouers en ander gesinslede — en reken dat hulle nie onvoorwaardelik aanvaar word nie. Dit kan die konsentrasie- en leervermoë beïnvloed en tot emosionele ontwrigting lei; – hulle heg gewoonlik nie veel waarde aan eerlikheid en getrouheid nie en sal dus ook nie sodanig ingestel wees ten opsigte van huiswerk of eksamenvoorbereiding nie; dit kan tot swak akademiese resultate lei; – hulle het nie goeie studiegewoontes en -houdings nie. Diesulkes sukkel daarom om met hulle onderwysers oor die weg te kom en werkopdragte te voltooi; – hulle word groot in een-ouer-gesinne waar hulle emosionele en selfs materiële ongeborgenheid ervaar en waardeur hul prestasies negatief beïnvloed word; – werklose ouers oefen uit die aard van die saak ’n ooreenstemmende invloed uit.
English Readers – these are just random photos taken during the lockdown.
Hierdie foto’s was almal geneem gedurende die ‘grendel’-tyd hierbo genoem. Op my daaglikse stappie deur die klein plekkie waar ons woon (village), het ek altyd my foon by my gehad en was dit vinnig om gou-gou net te ‘kliek’ as dit nodig was. Ek is lief vir my groot bome en as ‘n boom my aandag trek, dan moet ek dit afneem, soos jy hier kan sien. Selde was dit nodig om in te gaan skooltoe en dan was daar op baie plekke die nodige padwerke.
My twee rekenaarskerms is ‘n duidelike bewys van die aanlyn skoolhou – byna drie keer per dag moes ek my skerm deel met die groep en dan was dit gerieflik om die groep, wat as ‘n gallery op jou skerm opkom, oor te skuif na my tweede skerm – dit was ook dan maklik om almal in die oog te hou – veral daardie wat so nou en dan hul kameras wou afskakel of net plat wou neerval op die bed! Dit was gewoonlik in die eerste groep die geval en hulle was die wat heelwat vroe-er moes opstaan vir hul sessie.
Op ‘n stadium het ons te veel piesangs gehad en was dit gou om piesang-muffins te maak. Ek het sommer die resep van ‘n piesanbrood gebruik om die muffins te maak. Hulle was heerlik.
Die 8ste Januarie het ons met aanlyn skool begin en vandag – 3 Maart – was die laaste dag – en ek dink ek het ‘n drankie nodig – soos die gedig hierbo se! Dit was harde werk, al die beplanning moes oorgedoen word sodat ons deur Zoom dit kon onderrig en die kinders dit tuis kon doen met die hulp van ouers – na die Onderwyser se aandeel afgehandel is. Dit was ‘n heeltemal ander manier van ‘doen’ en aanpassings moes gemaak word – waarmee Onderwysers baie goed is. Baie keer – byna daagliks, moet jy aanpassings maak, want sommer uit die bloute kan heelwat dinge in die skool gebeur en jy moet op jou tone kan dink en gereed wees vir daardie aanpassings. Dus, jy moet buigbaar wees en dit kan hanteer as jy vinnig dinge moet verander, vir welke rede ookal.
Die vertaling van die gedeelte van die gedig in plein Engels: I wish I had some vintage wine that has been stored for years deep in the belly of the earth, wine that tastes of flowers and the countryside, of dancing, folk singing, and happy sunshine!
Ek is nie ‘n wyndrinker nie – daarmee bedoel ek dat dit nie deel is van my daaglikse lewe nie, maar ek is eerder ‘n een-keer-‘n-jaar-glasie-persoon. Rooiwyn is my gunsteling – ek kry hoofpyn van witwyn of sjampanje.
Die Karlienblom is my groot gunsteling blom! Ek het so bietjie rondgespeel met die waterverf – iets wat ek nog nooit regtig aangepak het nie – eerder iets wat ek die kinders leer en dis iets wat hulle moet doen – hierdie keer het ek self probeer. Ek het net rondgespeel om die verf en papier te toets, veral die kwaliteit van die verf en wat dit op die tipe papier doen om te weet of ek ander verf moes koop – en ook dalk ander tipe waterverf papier. Ek het dit nogal geniet en dink dat verf met waterverf nogal ‘n lekker tydverdryf kan wees en baie makliker as olieverf is. Ek hou daarvan dat jy ‘n fout ken ‘fix’ met die waterverf. Ek het eenkeer olieverf op ‘n klein doek probeer, dit het nogal uitgekom soos die video wat ek gevolg het, maar dit was uiters moeilik om met die olieverf te werk – veral as jy dit nie voorheen gebruik het nie. Ek dink nie ek sal dit weer probeer nie, terwyl die waterverf iets is wat ek beslis weer wil probeer. Ek hoop jy het my pampoen raakgesien!
My poem about this forest. My annual contribution to the Afrikaans language. I have translated it for you too.
Die voetpad na die boom
Die voetpad na die boom is nog steeds bedek – half versteek.
Gure weer en aanhoudende reen oor die jare het die toegang onomkeerbaar versper.
Daar was eens ‘n voetpad wat deur die woud na die boom gelei het.
Voorheen was die area boomryk, lowerryk.
Koeltesoekers het passievol al die bome vereer –
snoesig soos ‘n lappieskombers het hul ingekruip
onder die wydverspreide skadu-kolle.
Selfs laventel-pers heide is met deernis aangeplant
wat net deur enkeling opgemerk word.
Baie molle het op hul reis onlangs kom vlerksleep –
waarvan al die molshope getuig.
Daar was eens ‘n voetpad deur die woud.
As jy die soomlose woud binnestap,
veral laat, in die laat somer –
wanneer die skarlaken-son laag sit
en die laat-middag woud-wind om jou fluit
en die eekhorinkie speels sy den binnegaan,
dan hoor jy die dowwe getrippel van perdehoewe in die verte
terwyl die mis ‘n dun wolk-laag begin vorm al om die
karbonkelrige boomstamme en welig-groeiende gras
en bedek stadig die eens voetpad wat deur die woud gekronkel het.
~~Nikita – 26-8-2020
English translation
The footpath to the tree
The footpath to the tree is still covered – half hidden.
Severe weather and persistent rain over the years have irreversibly blocked access.
There was once a footpath that led through the forest to the tree.
Previously, the area was tree-rich, leafy.
Cooling seekers passionately honored all the trees –
cuddly as a rag blanket crept in
among the widespread shadow spots.
Even lavender-purple heather was planted with compassion
which is noticed only by the individual.
Many moles have recently come to wing on their journey –
of which all the molehills testify.
There was once a footpath through the forest.
As you walk into the seamless forest,
especially late, in late summer –
when the scarlet sun sets low
and the late-afternoon forest wind around you whistle
and the squirrel playfully enters his den,
then you hear the faint tripping of horseshoes in the distance
while the mist begins to form a thin layer of clouds all around the
carbonaceous tree trunks and lush-growing grass
and slowly cover the once footpath that wound through the forest.
Nikita – 26-8-2020
Hierdie gedig het ek geskryf as my bydrae tot Afrikaans en om 14 Augustus, Afrikaans-dag te ‘vier’. Elke jaar probeer ek om my bydrae te maak rondom hierdie datum. Ons het so bietjie in Sherwood Forest gaan rondstap om veral die baie bekende boom waar Robin Hood en sy ‘manne’ vergader het. Die Major Oak – het ongelukkig gedurende die ‘lockdown’ bietjie deurgeloop deurdat vandaliste dele van die boom probeer vernietig het. Die boom is nou afgesper en word dit al vir baie jare gestut om die boom te beskerm – soos jy in die foto kan sien.Dit was eers in die jare ’50 toe mense besef het dat die boom bewaar moet word en is enige persoon verbied om in die boom te klim en klouter – soos dit gereeld die gewoonte was. As jy die kans kry en jy is in die omgewing van Nottingham, maak gerus ‘n draai by die woud. Dan is daar ook die Robin Hood Kasteel in Nottingham wat jy kan besoek en dit is baie beslis die moeite werd – maak net seker jy besoek die grotte ook. Sien die foto.
You can go on a cave tour when visiting the Robin Hood Castle in Nottingham.
English Readers: This is a poem I’ve written after my visit to Sherwood Forest. 14th August is also Afrikaans Language Day. This is my contribution to the Afrikaans Language, the most beautiful language in the world.
English Readers: my poem about Autumn in November. In the Southern Hemisphere, Autumn is not in November, but in March/April.
Hierdie gedig is my jaarlikse bydrae tot Afrikaans, wat ek tot dusver 14 Augustus probeer doen het – wanneer dit Taaldag. Ek’s so bietjie laat daarmee hierdie jaar, maar liewer laat as nooit.
Herfs in November
Herfs in November – in die Noorde – is soos roomys in die winter. Dit pas nie.
Jy loop rond in stofverwaaide strate Onverskillig kyk jy rond na ‘n mengelmoes van kleure Bondels hare waai rond in die wind En om hoeke van geboue fluit ‘n skerp windjie Beelde van veranderinge flits om jou verby Verslawend staar jy na bloedrooi papawers En jy onthou: dis November maand!
Soms onthou jy ook van die fyn blomme en die spruit wat iewers voort bly kabbel in die berge waar die bobbejane geel perskes vreet Dan dink jy aan die bloekombome en vinke in die lusernland Vae gedagtes van die kleigat drentel in jou geheue En jy strompel geduldig verder oor verkleurde blare En wonder oor die liedjies van die lente.
In this video: If you don’t understand Afrikaans- this is a lady who doesn’t understand this ‘made-up’ language the guy in the car is speaking. Then, she realises he’s Afrikaans too. Her language is Afrikaans (and she’s not white!).
This is precious. This male person pretends to speak a foreign language and the lady doesn’t understand him. She keeps on trying to figure out what he wants. So she asks him to speak Afrikaans – or… okay, I won’t repeat her words at the end… Afrikaans speaking people will really love this video. In South Africa, there’s more than 6 million people speaking Afrikaans – and they are from difference races.
This is one of my own poems. It is a cento. A cento is a poem written using other author’s lines or passages. This ‘cento’ though has been written using my own poems. The poems I used are all from my Afrikaans poems. I do write English too, but as I said before, it’s just playing with words. I don’t try to be professional. I decided a few years ago to do my ‘bit’ for Afrikaans on the 14th August every year. Unfortunately, it didn’t happen last year and I couldn’t let another year go by without having one on this day! This is the history behind the 14th August.
The Genootskap van Regte Afrikaners (Afrikaans for “Society of Real Afrikaners”) was formed on 14 August 1875 in the town of Paarl by a group of Afrikaans speakers from the current Western Cape region. From 15 January 1876 the society published a journal in Afrikaans called Die Afrikaanse Patriot (“The Afrikaans Patriot”) as well as a number of books, including grammars, dictionaries, religious material and histories. Die Afrikaanse Patriot was succeeded in 1905 by today’s Paarl newspaper. You can read more about this Society on this link on the site of Wikipedia.
If you are Afrikaans, I hope you enjoy these couple of lines.
My siel op haelwit wolke
In gietende reën sypel my gedagtes: eindloos! Ek stuur vir jou die goud van sondeurdrenkte landskappe in die galery van my stille gemoed. My opgevoude gedagtes steek vas en onderhou my geheue wat onvermydelik verstrengel is en soos gister vind jy my siel op haelwit wolke; my gedagtes wentel om die aura van my taal en rol ragfyn ligstraaltjies voor my uit: wat die tuimelende bergstilte laat rol oor die dansende blou waters na die holtes van my gedagtes.
==Nikita 14/08/2015
Mantovani is one of my real big favourites. On this video you’ll find a whole library of his music to keep you company. I hope you enjoy!
If you are a regular reader of my blog, you would know that I do play chess myself too. I’ve blogged quite a few chess games in the past. This is one of my most recent chess games on chess.com Time is little to play rated chess games and I was tricked into this game, but managed to escape the worst. Rated games involve more concentration and I tend to play friendlies just for fun and I feel I can ‘escape’ or shut down from normal work and enjoy the game.
I like how I managed to checkmate my opponent, though he was very close to checkmate me! I played white in this game – not my favourite colour, as I discovered I play better games when I play black. If you are interested, please click here to play through the game. If you are a chess player yourself, please feel free to leave a comment and Dan, if you read here, you might want to analyse my game…hehe.
Picture from FB: Mother with her dead child – Boer War: Concentration camps. I was so shocked when I saw this picture. How this mother must have felt and the poor little kids. This is what went through my mind:
The camp White tents like white ant hills. Strange, awkward stenches fill the war-torn air Weak, though proud, with no disinfectant Sitting around in poverty: deprived! Waiting for food. Waiting for water. Humiliation. Disgrace. Filth. Dead bodies carried along white rows They don’t care, they don’t think! They can’t think. They just kill! The pain inside: it cuts deep, very deep. No sound. No breath. No life. No words. No food. Only thoughts. Only thoughts. Only Blue vitriol. Children crying, children dying
Hunger screams, hunger wails Endless waiting. Timeless prayers. Shock. Horror. Pain. Forgotten lives. Panic. Fright. Terror. God! My child is dead! Footsteps. No words. Empty arms. Eyes watching. Not my child! Patience because: ‘Another seepkissie will arrive soon.’ Silence.
Die beklemmende gedagte: onbewustelik ‘n verbintenis stigmatisering, diskriminered, wraaksugtig, miskennend onbeskermd…
‘n Lewe verkort
In die binneste van jou siel: jou fisieke, jou psige vasgevang – die vrees vasgeknoop – die woede
Ingelaat en toegelaat, onbeplan, ongenaakbaar grusaam en gruwelooslik deurboor dit jou vlees.
Sirkelend alom jou siel: geregtigheid, regverdigheid melaatsheid en dilemmas lugleegtes van pleidooie.
Slagoffer van die dood.
++Nikita++ 18/8/2013
Nadat ‘n blogleser, Azile, op hierdie link ‘n versoek gerig het in die kommentaarboksie, het ek ‘gehoor’ gegee. Sy het gevra vir ‘n gedig oor ‘Vigs’, in Afriaans. Wel, soos almal teen hierdie tyd weet – dat ek nie ‘n professionele digter is nie, en ek wou my ook nie laat afsit deur Amanda Lourens ‘n‘ doktor‘ – sien die link na die paragraaf. Ek die geskribbel maak vir jou sin. Dus, as jy iemand soos Amanda is – of kenner van Afrikaans – lees asseblief met ‘ander‘ ogies na hierdie ‘geskribbel’. Vir die doktors wil ek graag sê: Spandeer jul etenstye deur Opperman se Groot Verseboek en Verswêreld te lees. Ek persoonlik dink daar is ‘n paar ‘moderne‘ byvoegings in Verswêreld wat ek nie dink daar behoort te wees nie – my opinie. ‘n Ander vraag: Hoe word ‘n Eugene Marais prys toegeken aan ‘n digter wat sy taal meng, dan nog ook erg onsmaaklike Afrikaanse woorde in sy gedigte inwerk? Wat sou Marais daarvan gedink het? En, moenie na my kom met die verskoning van: dis modern. <sug, watter tipe beoordeelaars het ons in Afrikaans vandag? Red Afrikaans….iemand, asseblief>
Ook aan Amanda Lourens: Waarom, as die internet gedigte op ‘social media’ so erg vir jou is, waarom doen jy nie iets daaraan om Onderwysers beter opgelei te kry in die onderrig van hoe om gedigte te skryf! Ek was in ‘n baie goeie laer- en ho-erskool en sal met trots my eie kinders daarheen kon stuur, maar die gebrekkige leiding wat Onderwysers gehad het om kinders gedigte te laat skryf. Selfs met my eie opleiding as Onderwyser kan ek daarvan getuig. Toe, maak dit jou passie, Amanda! Nie om ander af te breek wat ‘probeer’ nie!
Die Beiteltjie Ek kry ’n klein klein beiteltjie, ek tik hom en hy klink; toe slyp ek en ek slyp hom totdat hy klink en blink. Ek sit ’n klippie op ’n rots: – mens moet jou vergewis: ’n beitel moet kan klip breek as hy ’n beitel is – ek slaat hom met my beiteltjie en dié was sterk genoeg: daar spring die klippie stukkend so skoon soos langs ’n voeg: toe, onder my tien vingers bars die grys rots middeldeur en langs my voete voel ek die sagte aarde skeur, die donker naat loop deur my land en kloof hom wortel toe – só moet ’n beitel slaan wat beitel is, of hoé? Dan, met twee goue afgronde val die planeet aan twee en oor die kranse, kokend, verdwyn die vlak groen see …from the day I see the night far beyond opening up within a crack that from my chisel runs through to the stars en op die dag sien ek die nag daar anderkant gaan oop met ’n bars wat van my beitel af dwarsdeur die sterre loop Klik die link vir NP van Wyk Louwhuldeblyk-dokument.
Van Wyk Louw – one of the most distinguised Afrikaans poets– I agree with Breyten Breytenbach. ‘The chisel, a metaphor for the poetic word – splits a stone, then the rock under the stone, then the earth beneath the rock, then the poet’s country, then the planet, until…
…from the day I see the night
far beyond opening up
within a crack that from my chisel
runs through to the stars [Breytenbach]
Lees HIER ‘n breedvoerige verduidelik oor DieBeiteltjie op Oulitnet.
‘n Pragtige gedig – In die dokument verskyn heelwat feite en inligting oor van Wyk Louw. Ek het ook Cecile Cilliers se artikel raakgelees op die internet en kan met haar en van Wyk Louw saamstem met: ‘n Donker naat loop deur my land.
Verward deur die donker naat van ons geweld
2013-02-18 22:52
Cecile Cilliers
Die donker naat loop deur my land / en kloof hom wortel toe – Dít is die eerste twee versreëls van die vierde strofe van N.P. van Wyk Louw se “Die Beiteltjie”, waarskynlik een van die bekendste gedigte in die Afrikaanse letterkunde. Dit word vertel, of miskien het hy dit self in Rondom eie werk vertel, dat die gedig volledig een Kaapse oggend na hom gekom het. Hy was te voet op pad universiteit toe, toe die woorde plotseling in sy kop verskyn. Agter sy lessenaar het hy dit heel en in sy geheel neergeskryf.
Die eenvoud van die gedig ten spyt, laat hy hom nie maklik verklaar nie. Die beiteltjie dui glo op die woord en die mag van taal – meer as wat dit vir die swaard moontlik is, kan dit wêrelde verander. Maar die gevare wat taal inhou, bly nie uit nie.
Daardie versreël, die eerste reël van die rubriek, bly die hele week in my kop dreun: die donker naat loop deur my land…
Ek raak stram om te lag, staan verward, verneder en gedeprimeer deur die donker naat van geweld wat deur my land loop, en wat besig is om gesinne, families, gemeenskappe, uit mekaar te ruk. Is dít wat van ons geword het?
Amalie bel uit Amerika: Mamma, wat gaan aan? Op elke voorblad, The New York Times, The Philadelphia Inquirer, USA TODAY, word die gewelddadigheid van Suid-Afrika uitgebasuin.
In 1994 nog die liefling van die wêreld, 20 jaar later opnuut die muishond. Natuurlik is daar ’n yslike hap leedvermaak. Net soos ons leedvermakerig vertel het van die bloeddorstige skietery in die VSA, van die verskrikking van die busverkragting in Indië.
Maar met of sonder die veroordelende woorde van die buitelandse verslaggewers – tot van Fidji het hulle glo gekom – het dit tyd geword dat ons lank en eerlik en ondersoekend na onsself en na ons gemeenskappe kyk. Sonder die gewone skindernuus. Want elkeen het ’n eiertjie te lê, ’n stuiwer in die armbeurs te gooi, of dit nou die dood an Anene of van Reeva is, ons práát daaroor. Ons praat ja, blý praat, maar wat dóén ons?
Hoeveel sulke berigte, hoeveel sulke stories kan ’n volk se psige verduur voordat dit gewoon aan die werklikheid onttrek? Of erger nog, mettertyd alles gewoond word, hoe grusaam ook al? Is ons dan nie bereid om verantwoordelikheid vir ons land te aanvaar nie?
Tydens die apartheidsjare is daar groepe gevorm – Vroue vir Vrede, Kontak, Black Sash, Vroue vir Geregtigheid – wat daadwerklik vir ’n nuwe, beter Suid-Afrika gewerk het. Moet dit nie maar weer gebeur nie? Kán dit weer gebeur?
Soms vrees ek geweld het in ons bloed kom sit, eie geword aan ons mense en ons land. En dit kloof hom wortel toe.
In die wit nag bid ek saam met Dawid: Laat my weer blydskap en vreugde belewe…
Ek het vanoggend weer bewus geraak van ‘n 2007-inskrywing, nadat ek gesien het dat die inskrywing ‘n hele paar ‘besoekers’ gehad het. Dis ‘n gedig wat ek in die vroeë tagtigs geskryf het na aanleiding van ‘n kort verhaal wat in een van die plaaslike tydskrifte gepubliseer was. My prentjie by die inskrywing het ‘verlore’ geraak en met ‘n google-soektog, het ek hierdie verhaal gekry en daar en dan besluit dit moet ook ‘n ‘gedig’ kry. Hier is ‘n nog ‘n gedig by die verhaal wat ek so pas gevind het. Ek hoop jy hou daarvan. Lees eers die verhaal – dis nogal ‘n storie wat jou ‘vang’. Ek het dit geniet.
‘n Vreemde slenter langsaam verby hare in toutjies en slierte opgerol moeë plooie, oë op skrefies teen die skerp sonstrale stadig krap-krap hy my gedagtegang rond.
Herkenbare momente, oomblikke van draai en wag opflikkerende name en tasbare gevoelens met onbeantwoorde sugte – vir later.
Momentum, metaal, glas en splinters bewegende kreune, die oë van vervloeë sirenes, histerie, skerper en slegter oë wat vervaag, verdwyn in die niet my binneste word stil…
“I wonder if the snow loves the trees and fields, that it kisses them so gently? And then it covers them up snug, you know, with a white quilt; and perhaps it says “Go to sleep, darlings, till the summer comes again.”
― Lewis Carroll, Alice’s Adventures in Wonderland & Through the Looking-Glass
This entry is basically meant to be in Afrikaans – only. What you see in this picture, is what almost hit me in my face about two weeks ago. I was travelling on a road and when driving round a bend, this popped up in my face. Barrels of numbness washed over me, as I watched in awe and admiration, wishing I could sit on a bench and just enjoy the scene for hours without end. Everything was just so… white! I then realised that Winter is also ‘special’.
Winter
Nou lê die aarde nagtelang en week in die donker stil genade van die reën, en skemer huise en takke daeliks bleek deur die wit mistigheid en suising heen. Dis alles ryk en rustig van die swaar geheime wasdom wat sy paaie vind deur warm aarde na elke skeut en blaar, en ver en naby alles duister bind in vog en vrugbaarheid en groot verlange; tot ons ’n helder middag skielik sien die gras blink, en die jong graan teen die hange, en weet dat alle rus die lewe dien: hoe kon ek dink dat somer ryker is as hierdie groei se stil geheimenis? -N P van Wyk Louw
Winter is koud. Winter is naar en ongenaakbaar, maar dan is daar ook ‘n misterieuse ‘stilte’ rondom Winter. Winter laat my soms dink aan ‘n gesprek wat jy met jouself het. Winter laat my dink, beplan – of soms herbeplan. Ek dink Winter probeer iets doen, maar is nie seker hoe om dit te doen nie, daarom verkies hy om in ‘stilte’ dinge te doen. Hy bekruip jou en ‘pynig’ jou met sy koue. Winter is soos ‘n ‘boelie’ wat mooi is, so mooi dat jy hom vergewe dat hy jou ‘boelie’. Geniet die Winter – as jy in ‘n land is waar dit nou Winter is! Geniet die sonskyn waar jy nou Somer het! Geniet die liedjie van Johan van der Watt: Straatfluitjie wat so bietjie ‘warmte’ gee met sy pragtige stem.
English readers: please slide down for a short version –
Hierdie foto was jaaa-re gelede geneem, ek dink ek was 15-16 gewees het. Ek het ‘n ou kodak-kamera gehad – wat ek gekry het vir ‘n staptoer in die Drakensberge. [Die inskrywing daaroor is iewers op my blog.] Daar het my voorliefde vir fotografie begin – later was ‘n beter kamera -‘n Chinon – as geskenk deur ‘n boyfriend vir my gegee, maar ongelukkig was tyd vir ‘n fotografiekursus bitter min op daardie stadium- as gevolg van studies. Terug by die plaas: Iemand het nou die dag gevra dat meer plaasstories vertel moet word. As jy op ‘n plaas groot geword het, sal jy weet dat dit net onmoontlik is om los te trek en blah! daar’s alles soos ‘n bord kos wat opgedien word. Daar’s net heeltemal te veel en daar is ‘n sekere ‘iets’ wat jou gedagtegang prikkel en jy dan weer iets spesifieks onthou – iets wat miskien beter in jou geheue ingeprent is as meeste ander dinge wat in die normale gang van sake op ‘n plaas gebeur. Ek was besig om deur ritse en ritse foto’s te gaan – letterlik honderde en die einde is nog niet in sig! – toe ek dié foto van die eende sien. Hoeveel memories hierdie opgebring het, is onbeskryflik. Soveel het deur my gedagtes geflits. Selfs die makoue wat ons gehad het, het by my opgekom. Hoe ek daardie makoue eintlik verpes het, is moeilik om hier te beskryf. Ek was glad nie lief vir hulle nie. Hulle het sommer oral geblerts en ja, selfs as plaaskind kon ek nie hulle blertse verdra nie. As ek reg onthou, het dit gestink! [lol] Tot vandag het ek nie veel respek vir ‘n makou nie. [hehe] Meer spesiaal was die eende! Hulle was vir my móói! En nuuskierig! Hulle het meer persoonlikheid gehad as die makoue. Dit moet seker wees waarom ek ook nie van die makoue gehou het nie. Soggens vroeg, die son was skaars hoog, dan het hierdie groepie eende aangewaggel gekom, van waar hulle geslaap het, mooi netjies in ‘n ry. Terloops, niemand het hulle geleer om in ‘n ry te stap nie, ons diere was nie ‘afgerig’ nie…lol. Sodra eend nr 1 doodstil gestaan het – vir watter rede ookal, het die hele ry gaan doodstil staan! Hulle paadjie het by die plaashuis begin, by die hokke wat sowat 200m vanaf die huis was. Al langs die huis, met die lukwartboom direk langs die huis, het hul gestap, reguit hek toe. Die roete tot by die hek was seker om en by 250m. Sou die hek toe wees, het hulle sommer deur ‘n opening, links van die hek gegaan – wat groot genoeg was – en dan op die kant van die pad afgestap – ‘n verdere 20-30m. Die pad – vir die motors – het direk by ons hek verby gekom, letterlik! Die eende het geweet waar hulle moes oorgaan om by die dam uit te kom, wat amper regoor die hek was. Stadig langs die kant het hulle afgestap, seker gemaak dat almal in die ry was. Dan het die groot oorgaan begin. Wat opvallend was, was dat hulle vir mekaar gewag het om oor die pad te gaan! As eend A anderkant was, het hy/sy stilgestaan tot eend B oorkant was ens. Dit was komieklik-oulik. Met almal oor die pad, het die aanwaggel na die heining-deurgaanpunt begin. Dieselfde storie. Deurgaan en wag. Daarna: reguit dam toe en in die water met ‘n groot geraas. Die hele roete deur was daar deurentyd ‘n gedempte eend-gesels gewees, maar die minuut wat hulle in die water gegaan het, was dit ‘n groot geraas wat onmiddellik weer bedaar het. Vir ure en ure het hulle op die dam rondgeswem, afgeduik vir kos en weer opgewip gekom. Soms op die water gedryf en dit net geniet om rond te kyk. As hulle gelukkig was, het ons hulle bederf met mielies deur dit in die water vir hulle te gooi, wat byna pandemonium veroorskaak het. Doringbome neffens die dam het heerlike koelte voorsien vir tye wat dit bietjie warm geword het. Saans was dit dieselfde ritueel terug huistoe. Hierdie foto het my sommer die blues gegee! Update: Google maps gebruik om die plaas op te spoor!
This photo was taken when I was about 15-16 – on the farm where I grew up. We had a variety of farm animals. These ducks were a treat. They were beautiful and curious! This photo brought back many sweet memories from the time on the farm. Early morning, before Father Sun was too high up in the sky, they took the route to the dam. They waited for one another on the other side of the road, as they were crossing the dusty road. It was fun watching them as they were waddling all the way to the dam, even watching them crossing the road was entertaining. They crossed the road, waiting for the next duck before they moved slightly higher up the steep ‘duck’-path to make space for each other, before they all entered the water with a very loud quak quak! This photo gave me the blues!
This is from Google-maps – see the green arrow – that is the dam [the dark spot]-click the image for a larger view
Please click the image for a larger view – On this image I’ve zoomed out – yellow spots where I spent hours in the mountains, blue – water/river – light brown [very light – you can see it when the image is large] lines: small footpaths in the mountains
Enjoy the song – Kentucky Blues – by Lauren Copley
This is a rough translation of my Afrikaans poem, which I wrote first and James, a blog reader asked then to ‘translate; -so here goes:
Folded memories Slowly and quietly, in pouring rain – my mind seeped: endless! in the nuances of silent calls to dust-loaded, plastered and mutilated places. Dusted images commuted by my folded thoughts – that voluntarily escaped a Hillbrow of yesteryear —nikita-
Opgevoude herinneringe Traag en stilweg, in gietende reën – sypel my gedagtes: eindloos! in nuanses van stille gesprekke na stofbelaaide, toegepleisterde en verminkte plekke. Afgestofde beelde pendel deur my opgevoude gedagtes – wat onwillekeurig onstnap na ‘n Hillbrow van vervloë
–nikita – 14/7/2012 – en ja, ek is die blogeienaar, nie soos iemand op twitter gedink het dat ‘nikita‘ ‘n ander persoon is [nogal ‘n digter wat welbekend is] wie se gedigte hier neergeplak word nie. [lol] Sien die twitter-gesprekke op die link. Hierdie inskrywing oor Hillbrow was die inspirasie vir hierdie gegriffel. Nadat ek die inskrywing gemaak het, moes ek net iets in die vorm van wat hier is, skryf. Miskien eerder die paar woorde in plaas van die inskrywing! Hoe ookal, dis die gedagtes wat ek van ontslae wou raak, sodat ‘n ander reis onderneem kon word.
If you read my blog regularly, you will know that I do write my own poems from time to time. Here’s another – but in Afrikaans.
Ek stuur jou die goud oor die dansende blou waters nie die koue hartelose soort, maar die goud van ‘n herfsblaar malend oor ‘n golwende terras wat ‘n helder skynsel nalaat: kontrasterend teen die skemer
Ek stuur jou die goud van ‘n vertroueling met die warmte: warmte van ‘n spinnende vlam van vuur wat jou alkant omsingel en dié van ‘n liefdevolle glimlag wat jou las sal verlig en jou plesier sal verskaf
Ek stuur vir jou die goud van ‘n laatmiddag sonsondergang langdurig en langsamerhand die warmligte aanraking van die strale wat jou deurboor: laag vir laag tot in jou siel
Ek stuur jou die goud van goue vonkelende wense en geluk alhoewel ek nie fisies daar is, maar my gedagtes wel, wat nooit verwelk: my gedagtes, altyd aan jou sy! Ek stuur vir jou die goud! –Nikita 19:00 17/03/2012
Carol Burnett: Words, once they are printed, have a life of their own. A blogreader thought this poem was written by Annesu de Vos and she had replied to Kim’s tweets. Wow, great to see what Annesu thought about a poem I’ve written. I don’t see myself as a poet or professional, but I’m still impressed with her comments.
Ek is bly om te sien dat sommige mense, soos die link hier onder, my gedigte geniet en erkenning gee daaraan. Nie soos sommige ander mense op die internet wat dink dis okay om ander se gedigte te kopieer en geen erkenning te gee nie.
Funny how videos from youtube channels disappear after a few years. Why do people upload it in the first place, just to delete it later. I had to find another link of this video.
Image:Click HERE to view the beautiful image on Redbubble.
This is the very first Afrikaans Christmas song – composed in the Southern Hemisphere! ‘SomersKersfees’ – [Summer Christmas] as sung by the Vienna Boys’ Choir
2012- To all blog readers: GESEëNDE KERSFEES!! – Merry Christmas and have a happy New Year!
2012 update: I have a couple of people who searched the past few days for the ‘Afrikaans for Merry Christmas’ and found my blog via their search engine terms. So, I’ve thought to add more Afrikaans to this entry.
Kersgroete aan almal! Gelukkige Kersfees!Geseënde Kersfees en Voorspoedige Nuwe Jaar! Seasons Greetings to all! Merry Christmas!
Enjoy this video of my 2008 entry and the song by John Lennon.
Thank you to Dan, my old chess friend from the USA, for this beautiful e-card he’s sent me via greetingcards [2011]
Thank you to Dan, once again, for his 2012 e-card sent via Greetings123
Thank you to my blog-friend: Norrbu for this beautiful card he’s sent me with a very special message! We’ve been blog-friends for about 4 years now. -2011
I had the priviledge to see Bob Fitts live in South Africa. I loved this song of him.
Namibia: Goanikontes Oasis – Foto – deur my nig op FB!
Ek is gek oor windpompe – eintlik enige iets wat ‘plaas’ is. Ek is oorspronklik ‘vanaf die plaas’ en heg ek groot waarde aan dinge wat my aan die plaas-dae herinner. Ek [dis my persoonlike opinie!] glo dat mense wat op ‘n plaas groot geword het, kyk op ander maniere na dinge/lewe – dit is ook my persoonlike ervaring! Jy waardeer dinge op maniere wat ander mense soms nie verstaan of moeilik vind om te verstaan. Dit laat my ook dink aan Langenhoven se gesegde: slegs as jy met kerslig groot geword het, weet jy wat liefde is. Natuurlik bedoel hy liefde in die ‘ander’ sin van die woord. Ons almal weet wat ‘normale’ liefde is. Ek het vandag so bietjie op FB weer gaan inloer en daar kry ek vir Johan van der Watt waar hy so pas Sypaadjiemense op sy FB bladsy geplaas het. – sien my Afrikaanse digters bladsy vir sy liedjie: Sypaadjie mense [ook ‘n inskrywing iewers op my blog, waarop hy afgekom het!] Hy was die kunsonderwyser by my Hoërskool en ook in St8 my Voogonderwyser. Hy is ook ‘n spotprent-tekenaar en baie van sy spotprente verskyn in die Beeld – en verseker ander koerante ook. Ek is toevallig ook op ‘Soundcloud‘ geregistreer en kry toe sy ander baie mooi liedjies wat ek hier plaas. Windpompliedjie het my ook dadelik getrek – hoe dan anders! Die twee foto’s in die inskrywing is van ‘n niggie van my wat graag rondtoer wanneer sy die geleentheid kry. Ek weet sy sal nie omgee dat ek die foto’s by haar ‘geleen’ het nie. Die onderste foto het ek so bietjie ‘gesny’ om te fokus op dit wat ek wou hê. Op Johann se profiel was daar ook ander sangers waarna ek geluister het en die laaste liedjie is ook ‘n liedjie wat my aandag getrek het. Geniet dit saam met my!
Knysna-omgewing – B&B – foto: ook ‘n foto van my nig op FB.
Eendag was daar drie baie gelukkige katte wat met Juffrou Mollie Smit gewoon het. Op ‘n dag was gryskat bitter ongelukkig. Al die glans was uit sy oë en hy het baie droewig en trietsig gevoel. Selfs die spin in sy keel het stom geword. Die swartkat en gemmerkat het baie bekommerd geraak en gewonder wat hulle kon doen om gryskat weer gelukkig te kry. Juffrou Smit het ‘n sonkol op haar bed gehad wat net skielik verdwyn het! Gryskat het daarvan gehou om in die sonkol te gaan lê. Dadelik het swartkat en gemmerkat begin om die sonkol te soek. Hulle het die huis behoorlik omgekeer, terwyl Juffrou Mollie uit was om inkopies te gaan doen. Kaste se laaie is oopgetrek, tafeldoeke is afgetrek, boekrakke is omgekeer, alles het inmekaar getuimel. Selfs ‘n glasvoël en porseleinbeeldjie van ‘n meisie het afgeval en bo-op ‘n hoop boeke op die mat beland. Hulle het later kombuistoe verskuif en daar gaan soek. Die kombuisgordyntjies was deurskynend en daardeur kon hul sien dat daar niks daaragter was nie. Later was hulle in Juffrou Mollie se slaapkamer en daar het hulle ook ‘verwoesting’ aangerig soos hul gesoek het. Toe sien hul die houtkis, waarin die nuwe teestel gepak was, reg voor die venster! Hulle het die kis bespring en probeer trek en later dit reggekry dat die kis kantel en begin val. Met ‘n gemiaau en ‘n geblaas het hul rondgespring soos hul geskrik het. Toe, met steeds verskrikte oë, sien gryskat Juffrou Mollie se bed raak! Op haar bed het die goue sonkol verskyn! Toe Juffrou Mollie tuiskom, was sy minder beindruk met al die gemors in die huis, maar besef waaroor als gegaan het. Sy het besef dat sy onnosel was om die kas voor die venster te skuif en sodoende die sonkol van gryskat te ontneem! – Die boek is een van my talle Afrikaanse kinderboeke wat ek het. Jenny Seed se boeke kan enige tyd gelees word, dit sal altyd ‘n wenner wees. Die illustrasies in die boek is ook puik, reg op die vlak van die kind wat maak dat die boek ‘n kinderboekwenner is.
Ek was getag deur Toortsie om ‘n ‘storie’ te skryf. Wel, baie stories kan ek skryf en het ek al geskryf. Al daardie stories is sommer net kort kinderstories – wat ons almal ken – geen rêrige waarheid skuil daaragter nie en dis meer oor die verbeelding van die klein kinderkind en om dit te prikkel. My storie gaan eintlik oor iets wat rêrig is. Dit bestaan en alle Suid-Afrikaners is daarby betrokke. Of jy in die land woon of nie. Jy is deel daarvan. Jy kan nooit jouself losmaak daarvan nie en al probeer jy, of al sê jy dat jy nie meer deel is nie, jy bluf jouself. My storie is ook ‘n gryskatstorie. My storie is ook oor ‘n sonkol wat weggeraak het. Almal is huidiglik besig om hierdie sonkol te soek, ek inkluis. Ons krap die plek erger om as wat gemmerkat en swartkat dit gedoen het. Ander katte krap dit nog meer om as onsself, maar ons is almal opsoek na daardie goue sonkol wat al so lank weg is. Wie gaan die son vir ons kry? Die son moet gekry word, anders gaan dinge baie skeef loop vir almal. Almal maak alarm. Almal hardloop rond en soek. Waar is die son? Waarom word hy nie gekry nie? Dit raak net moeiliker om hom te kry. Die verwoesting en hartseer net erger. Dit moet stop! Miskien moet die verwoesting gebeur sodat die son gevind kan word. O toggie! Ons bly positief, hoop, glo en vertrou.
Kan die aan bewind nie dink hoe Juffrou Mollie gedink het – hoe onnosel hulle is en wat hulle eintlik aan almal aandoen nie? Met verstarde o-e sit ek en kyk hoe almal spartel en spook om die son te kry! Ai tog, waarom kan almal nie saamwerk en die son kry nie? Waarom moet almal skewe draaie om mekaar hardloop en so die son mis?
Ek het die boek vandag raakgeloop. Dis die mees oulikste kinderboek boek wat ek lanklaas gesien het. Die tou – wat lyk soos rêrige tou – is deel van die boekomslag. Jy kry die idee dat dit ‘n regte stukkie tou is wat om die boek gebind is as jy op ‘n afstand daarna kyk. Meerkatte is een van my gunsteling Afrika-diere…My gunsteling voël is die Tarentaal.
Voorin is allerlei humoristiese sê-goetjies en interessanthede oor die Meerkat-familie, o.a. hulle motto: Stay Safe, Stay Together.
Sunny Meerkat decided to find the perfect place to stay – and then sent postcards home about his travels and experiences. The Meerkat motto is: Stay Safe, Stay Together. [and sleep together!] Click photos for a larger view, especially the photo following the next photo, so you can read the message.
Binne in die boek is verskeie poskaarte wat deur die Meerkat – wat besluit het om te travel om die perfekte plek te soek om te bly, huistoe gestuur is. Hier kan jy een so ‘n poskaart sien. Die volgende foto is die agterkant met die boodskap. Klik die foto sodat jy die boodskap kan lees.
Die einde van die storie. Soort van ‘n foto-album. Sunny Meerkat het besluit om terug te keer huistoe – slegs na ‘n week! ‘n Baie oulike idee van die skryfster, Emily Gravett. Ek kyk graag Meerkat Manor, dit word nou weer op Channel 5 uitgesaai, episode 2 was gister en jy kan die video’s op hul webbladsy kry tot ‘n maand nadat dit uitgesaai is. Wel, terwyl ek heerlik kuier, onthou die Meerkat motto: Stay Safe, Stay Together! [and sleep together!] Ek sal nou nie soos Sunny Meerkat kan belowe dat ek gaan ‘skryf’ nie, dus, hou die blink kant bo en moenie vergeet: 14 Augustus is Afrikaans-dag nie! Die dag waarop die GRA gestig is. [14/8/1875] O ja, Vrouedag is 9 Augustus.
Hierdie volgende gedig het ek op laerskool geleer [moes!] en ek kon nie die hele gedig onthou nie. Baie dankie aan Koos van Rensburg wat die gedig vir my op die blog in ‘n boodskap kom plaas het!
Die Meerkat
Die Meerkat deur C.F. Hofmeyer
Spitse snoetjies, donker ogies
stertjie lank en kaal
lange naels, skerp soos naalde
en ‘n jassie vaal.
In die moreson se strale
in die oggenddou,
penorent sien jy die meerkat,
sy kinders en sy vrou.
Spoedig loop hul heen en weertjies
knibbel hier en daar,
grawe gou lekker uintjies:
oggendmaal is klaar
Sonder sorge is hul lewe
in die ope lug,
tot daar kom die wrede honde –
Ja! dan moet hul vlug.
DIE MEERKAT
Regop sit die meerkat teen die bult, sy koppie roerloos, fyn gesny en slim met die ogies soos vonke daarin; hy staar na die verdorde velde en die slingerloop van die paaie en hou die bosse dop van waar die dood gou kan bespring. Maar niks lewe of roer in die rondte en die somerson is `n bol vlammende vuur wat ver en wyd die berge laat tril in die hitte Dan roer hy sy kop en die omgewing, verras en ontwaak, vloei na die lewe na wat daar beweeg het, en verstol dan weer gou in die doodsheid. En waarom hy ook moet lewe, die rooimeerkat met penregop lyf, dit weet niemand – hy, nog die lang ketting lewe lank voor hom.
Nou spring die omgewing in aandag; geluid het gekom oor die stilte, `n gulsige hond met hangende tong het verskyn en sy woeste geblaf, val luid teen die lug en eggo die klowe dan in. `n Paar draaie, vervolger en vervolgde die verskroeide aarde oor, dat die pote dreun en gehyg van `n asem gulsig bly gaan. Dan net `n fyn, angstige skreeu en die meerkat ril nog `n keer en sterwe met sy tandjies wit na die sonlig daarbo. Die hond gaan dan snuffelend verder en daar hoog kras `n kraai – was hy nodig – die meerkat – en wie van ons sal dit raai?
CM van den Heever
Ek is uiteindelik oppad, ongelukkig slegs vir ‘n baie kort tydjie. Gelukkig kon ek die tydjie afknyp om weer bietjie in Suid-Afrika te gaan kuier, anders sou nog ‘n jaar verby gegaan het sonder dat ek die familie gesien het.
Hierdie liedjie is baie mooi – met veral die mooi tonele uit SA.
Halala Afrika
Toe die wêreld hier nog jong was en die horison wyd en oop
Was dit groen hier in die halfrond, suid van die ewenaar
En in die skemer as die son sak en die beeste huis toe loop
Klink die roepstem van die vroue oor die heuwels van die land:
Halala, ewig is ons Afrika.
Tula tula mtanami, tula tula sanaboni, tula tula mtanami,
Ubab uzobuya sihlale naye, ubab uzobuya sihlale sonke, Hmmm-Hmmm
Toe kom die skepe uit die weste, wit seile oor die see
Om te vra vir koos en water en te bly vir so veel meer.
En die land wat een tyd oop was, die land het ons verruil
Vir die ghetto’s van die stede is ons koperdraad gegee.
Halala, ewig is ons Afrika
Halala, sasiphila, kamnandi, halala, mayibuye Afrika
Tula tula mtanami, tula tula sanaboni, tula tula mtanami,
Ubab uzobuya sihlale naye, ubab uzobuya sihlale sonke, Hmmm-Hmmm
Daar was rykdom in die maag van ons moeder Afrika
Diamante en ook steenkool, goud, edel metaal
En die mense word die slawe hier want die mense word betaal
Om te tonnel in die aarde elke greintjie uit te haal
En die groot en oop grasvlaktes span dit toe met doringdraad
En van die olifant tot die gemsbok al die diere moes kom buig
Voor die mag van die grootwildjagter voor die mag van sy groot geweer
Totdat net die stilte oorbly, totdat net die stilte heers.
Halala, ewig is ons Afrika.
Halala, sasiphila, kamnandi, halala, mayibuye Afrika
Sasidjapolutjoloythina
Halala, sasiphila, kamnandi, halala, mayibuye Afrika
Source: southafrica.com/forums/language/5041-zulu-translation-request.html Krediet vir foto met Tafelberg: Suid-Afrikaanse Lugdiens
This entry is more about a new Afrikaans song by Steve Hofmeyr – he sings in English too, and if you like the voice of Neil Diamond, then you will surely like his music too. Anyway, this new Afrikaans song is a protest song and I was reading on the link, in this post, about protest songs. Afrikaans is a young language and since the start Afrikaans struggled to survive. The British settled in South Africa in 1820 and then after the South African-British War – Boer War – Afrikaans was also ‘banned’. In primary schools, if you dared to speak your mother tongue [Afrikaans], you got a board around your neck stated ‘Donkey’ on it. At the moment, Afrikaners [not Africans] again, have to fight to survive. Not just to survive as a human race, but also the language as such. Farmers get murdered on a weekly basis [don’t forget the murders in the towns and cities too.] The world is IGNORANT! Goethe said, “There is nothing more frightening than active ignorance.” I’ve found the lyrics to the song and also some English words to it [to part of it], but you will get the ‘message’. ‘Apartheid’ was nothing comparing to what happens now in our beautiful country. And if you really think you know everything about Apartheid, then I think you know just a tiny drop in the ocean of what it really was. Being in the UK now for long enough to know what they ‘know’ about ‘Apartheid’, is enough to tell me that they believed anything that was dished up to them as ‘Apartheid’. We all know what the ANC tried to achieve with their ‘campaigns’ and with a world full of narrow-minded people, they achieved what they wanted including the toi-toi on Trafalgar Square in the 1980’s and their sad sing-songs in America. Also, I think some of us know WHY things happened as it happened – like the Zimbabwean-ordeal – and it is just a matter of ‘time’ and South Africa will be there too – then those ‘waiting’ will ‘close in’.[and I’m not referring here to ‘those’ as the Afrikaners]. During the Boer War the British found it hard to win the war… we are a nation made up from different nations. We will fight and stand up again. Ex Unitate Vires= Unity is Strength
Read more about us here:
THE BOER NATIONS
Take a community of Dutchmen of the type of those who defended themselves for fifty years against all the power of Spain at a time when Spain was the greatest power in the world. Intermix with them a strain of those inflexible French Huguenots who gave up home and fortune and left their country for ever at the time of the revocation of the Edict of Nantes. The product must obviously be one of the most rugged, virile, unconquerable races ever seen upon earth. Take this formidable people and train them for seven generations in constant warfare against savage men and ferocious beasts, in circumstances under which no weakling could survive, place them so that they acquire exceptional skill with weapons and in horsemanship, give them a country which is eminently suited to the tactics of the huntsman, the marksman, and the rider. Then, finally, put a finer temper upon their military qualities by a dour fatalistic Old Testament religion and an ardent and consuming patriotism. Combine all these qualities and all these impulses in one individual, and you have the modern Boer — the most formidable antagonist who ever crossed the path of Imperial Britain. Our military history has largely consisted in our conflicts with France, but Napoleon and all his veterans have never treated us so roughly as these hard-bitten farmers with their ancient theology and their inconveniently modern rifles. —Arthur Conan Doyle
Click THIS link to read the entire article by Arthur Conan Doyle.
Arthur Conan Doyle (1859-1930), Scottish author and creator of the oft-quoted detective-hero Sherlock Holmes wrote The Adventures of Sherlock Holmes (1891)
On THIS LINK link, – on my blog – I said in 2007 that I hope we as a nation will – again – rise and stand together one day. Eventhough we are scattered all over the planet at the moment, I do look forward to that day when things will ‘come together’ for all of us.
What is protest music? In April 1966, Bob Dylan arrived in Stockholm as part of his controversial “electric” world tour, and a local interviewer asked him why he was no longer writing and performing protest songs. Dylan, irritated and more than a little out of it, objected to the question’s premise and called one of his new rock ’n’ roll compositions the very height of protest music: “Very, very protesty. And, uh, one of the protestiest of all things I ever protested against in my protest years.”
Ons sal dit oorleef – Steve Hofmeyr “Daar’s ‘n land en ‘n volk in een taal gedoop Met gebede en buskruit en bloed gekoop Wat weer en weer van sy knie af moet streef Ons sal dit oorleef…
Uit die kake van oormag deur die vuur op ons werf Staan die engele by ons vroue en die kinders wat sterf Elke grafsteen een standbeeld vir die wat bly leef Ons sal dit oorleef…
My hart klop toktokkie waar hy breek vir my volk Voor die kakie kanon of die k****r se dolk Dit maak nie meer saak nie waar ons ons begeef Ons sal dit oorleef…
Ek lig my oë tot die berge op Waar sal my hulp tog vandaan kan kom Ag my God jou woorde lê deur my geweef Ons sal dit oorleef…
Ek staan vandag op jou plaas ou vriend Daar hang stof oor die stilte sovêr ek kan sien Maar die geeste van gister sal more herleef Ons sal dit oorleef
Some of the words in English.
My heart beats toktokkie where it breaks for my people against the English (Khaki) canons or the Kaffir’s dagger It matters none where we now are heading We will survive this ordeal …
I raise my eyes to the mountains ask where will my help arrive from? Oh my Lord your words are woven within me… We will survive this ordeal…
English lyrics: whatishappeninginsouthafrica.blogspot
Conversation between Theodore A… and Steve on Twitter [you might want to click the image for a clear view]
Vir die wat gedigte op my blog soek deur Adam Small: Hier is een. Op die bladsy oor: Afrikaanse digters en gedigte sal jy nog kry.
Die Here het gaskommel
Lat die wêreld ma’ praat pêllie los en vas ’n sigaretjie en ’n kannetjie Oem Tas en dis allright pêllie dis allright ons kannie worry nie
’n sigaretjie en ’n kannetjie Oem Tas en ’n lekker meid en lekker anner dinge oe! lat die wêreld ma’ praat pêllie los en vas wat daarvan wat daarvan wat maak dit saak soes die Engelsman sê it cuts no ice die Here het gaskommel en die dice het verkeerd gaval vi’ ons daai’s maar al
so lat hulle ma’ sê skollie pêllie nevermind daar’s mos kinners van Gam en daar’s kinners van Kain so dis allright pêllie dis allright ons moenie worry nie –Adam Small
Pak op, pak op, sit jou goedjies op jou kop Môre gaan ons weg, ver van die weg Skipskop, Skipskop, wanneer hou die dinge op swaarkry lê nog voor, die blou berge oor.
Overberg se mens, is ek gebore. Op die plek Skipskop, nes my pa en sy pa ook. Hier deur die duine, loop ons spore Hier op die beach, hier langs die see is ek getoë
Maar wat ken ek anders, as die blou dam se branders en die wolke en winde wat hier waai Verkoop jou bootjie, pak op jou goedjies en sê maar so long, Skipskop, Skipskop sê goodbye.
Die linkerhand, of die regterhand watse kant lê die plek, misverstand asseblief meneer, ag sê tog weer is dít die pad wat ons moet môre vat ´n stukkie lê hier, en ´n stukkie lê daar die stukkies van my lewe, hulle lê baie deurmekaar tel op vir shorty, en tel op vir pop, gaan haal vir Apie en hou daai kindjie dop.
Maar wat ken ek anders as die blou dam se branders die wolke en die winde wat hier waai Pak op jou goedjies, verkoop jou bootjie en sê vir so long, Skipskop, skipskop sê goodbye
Maar wat ken ek anders as die blou dam se branders die wolke en die winde wat hier waai Verkoop jou bootjie, pak op jou goedjies en sê vir so long, Skipskop, skipskop sê goodbye
so long, Skipskop, skipskop sê goodbye
Deserted house at Skipskop.
Baie dankie aan Eelt vir hierdie bydrae wat hy vir my in die kommentaarboksie gelos het. Die link van die nuusberig is ook aan die einde van die berig. Volgens Eelt het Dana Snyman in een van sy boeke die geskiedenis van Skipskop opgeteken.
Die vredige skildery lieg, mevrou, haal hom af Dana Snyman Ek wil met jou gesels oor daardie skildery teen jou sitkamermuur, mevrou – daardie een van die vissershuisies op Waenhuiskrans. Ja, ja, die een wat net bokant die nuwe Serengeti-bank hang, links van die Claerhout: op die agtergrond is die see, met die huisie op die voorgrond, ‘n gesellige rokie kronkelend by die skoorsteen uit, ‘n wasgoeddraad vol helderkleurige rokke en broeke langs dit, en ‘n slapende hond of twee hoendertjies voor die deur. So vredig.
Nie dat jy die enigste een is wat só ‘n skildery van Waenhuiskrans se vissershuisies het nie, mevrou. Daardie skilderye hang geil in hierdie land se sitkamers, want oral is mense, met of sonder kunstalent, wat tog so graag daardie huisies skilder.
Al daardie skilderye lieg, mevrou. Ek het die laaste twee dae tussen daardie huisies in Kassiesbaai op Waenhuiskrans rondgestap en, glo my, dis glad nie soos op daardie skildery van jou nie. Ja, daar hang klere oor die wasgoeddrade langs daardie huisies, maar baie van daardie klere is oud en verbleik, mevrou. Party hemde het gate in, party broeke is gelap.
En, ja, voor ta’ Anna Benzien se huisie lê ‘n hond, so ‘n bejaarde pavement special, maar hy lê ook maar net omdat hy nie meer behoorlik kan stap nie, mevrou. Miskien is dit rumatiek of kanker of sommer net die ouderdom, maar daar is nie ‘n veearts op Waenhuiskrans nie.
Buitendien, mevrou, ta’ Anna het nie geld vir veeartse nie.
Hierdie Kersfees, mevrou, gaan antie Anna en haar kinders en al die kleinkinders daardie twee hoendertjies op jou skildery opeet, want ta’ Anna oorleef op ‘n staatspensioen, mevrou, en op Waenhuiskrans is nie werk vir haar kinders nie.
Jimmy, haar oudste, trôl nog soms op die skuite, maar die vis loop nie meer soos van ouds nie, mevrou. Die groot skuite met hul beernette het al die vis kom vat, mevrou, sodat ek en jy lekker in restaurants kan eet. Dis ook vreemd, mevrou, langs baie van daardie huisies staan gedaan ou motors, tog verskyn dit nooit op daardie skilderye wat in jul sitkamers hang nie. Is dit omdat ‘n gekrôkte Nissan Laurel of ‘n Austin Apache sonder wiele nie esteties genoeg vir die sensitiewe kunstenaarsiel is nie?
Voor oom Bob Dyers se huisie lê ook ‘n groot, pienk teddiebeer in die stof, mevrou, en by die deur staan twee leë brandewynbottels, en teen die voorhuismuur hang ‘n gehekelde Onse Vader – goed wat uiteraard ook nie op daardie skilderye van julle verskyn nie, mevrou.
Oom Bob sê nie eintlik veel nie, mevrou. Hy is mos maar stil sedert hy die beroerte-aanval in April gehad het. Oom Hennerik Grandfield, wat nes oom Bob ‘n visserman was toe daar nog vis was, praat wel, mevrou. Hy vertel hoe hy en sy mense in 1984 deur PW Botha se regering aangesê is om pad te gee van Skipskop af.
Skipskop was ook so ‘n fraai vissersdorpie nes Waenhuiskrans, mevrou. Maar toe besluit PW-hulle mos daar moet ‘n missieltoetsbaan gebou word, en toe moet oom Hennerik-hulle maar oppak en trek, die duine oor, Waenhuiskrans toe.
Nou sit oom Hennerik in daardie fraai vissershuisie teen jou sitkamermuur, mevrou.
The first Afrikaans Christmas song written in South Africa – about a Summer Christmas – and I’ve found a youtube video about it. It’s beautiful, the boys singing in this choir reminded me of the Drakensberg Boys Choir of years ago – beautiful singing. The translation of the song was found on the site of: openlanguages.net
Somerkersfees
[1]
Welkom o stille nag van vrede, Onder die suiderkruis, Wyl stemme uit die verlede Oor sterrevelde ruis.
[2]
Hoor jy hoe sag die klokke beier in eeue-oue taal. Kyk, selfs die nagtelike swye vertel die ou verhaal.
[3]
Voel jy ook nou Sy warm liefde As ons die dag gedenk, Toe Hy sy Seun aan ons gegee het – Ons grootste Kersgeskenk.
KOOR
Kersfees kom, Kersfees kom – Gee aan God die eer. Skenk ons ‘n helder Somerkersfees In hierdie land, o Heer.
English-version
[1]
Enter in quiet peace filled night beneath the Southern Cross Lend now your ear this starlit night, to whispers from the past.
[2]
Do you hear how softly the bells are chiming, in ancient dialect Even the evening’s starry silence, on prescious history reflects.
[3]
Can you also feel the warmth of His love, as we celebrate the day God loved us so much He sent his son, no other gift as great.
CHORUS
Christmas nears, Christmas nears Bow before the King Grant by Your grace in this great land A bright summer’s Christmas Lord.
This next video is for everyone reading here and I do hope your Christmas will be a wonderful Christmas. I want you also to think about South Africans and pray for my country and its people, you can see photos of how black kids are being trained how to kill/execute whites- and best of all, the WORLD is turning a BLIND eye. If it was whites killing blacks, it would be DIFFERENT story, but who cares, it’s blacks killing whites, even a three year old girl! I won’t go into the detail how she was killed as you won’t believe it. Read the link to know what is REALLY going on in South Africa. The British screwed up big time – with Zimbabwe and they screwed up ONCE again – not just the British, but America too – this time. And …oh please, don’t come to me with your Apartheid excuses, as Apartheid was nothing like this and has nothing to do with this – 1994 is …er…how many years ago? Using Apartheid as an excuse also shows how uninformed you actually are about South Africa and its past – as that’s the only thing most people know about – well, actually those who know something about South Africa – apart from lions and rhinos roaming the streets/cities of our country – like some people think. So, I would suggest to read the link if that was going to be your excuse too. These people are demon possessed and they do not know about God and the love of God and Jesus. They need your prayers too and they need people to spread the love of God, so they can stop with their killings. If you are interested in more reading, follow the link on my sidebar – with the photo of Anthony LoBaido – to read more.
South African sunsets [African sunsets in general] are the most beautiful sunsets I’ve ever seen. This next song’s title is Suncatcher – translated as it is an Afrikaans song – Sonvanger. –one of the most beautiful Afrikaans songs. I translated the song in 2008 – see lyrics at the bottom of this post – and Laurika Rauch [female singer in the video – also a household name in SA] was quite impressed with my translation, therefore I’m happy to post it here for you –
Suncatcher
See if you could catch me the sun There’s a room in the house where it can be hung It’s dark by the window in the middle of the day Do you remember how brightly the room could laugh?
See if you could bring me the sun There’s a song in the corridors the sun can sing Coz it’s quiet in the corners, this cold season Can you see what the wind and rain do to me?
Chorus S-u-ncatcher! I ask you, please, let it shine for me again S-u-ncatcher! Let me understand How a summer disappear like that in the nothingness And let it shine
See if you could get me the sun There’s a home in my heart where the sun can live See if you could steal me the sun There’s a place in the garden where the sun can play
Chorus S-u-ncatcher! I ask you please, let it shine for me again S-u-ncatcher! Let me understand How a summer could disappear like that in the nothingness And let it shine
Bring some light for the meanders on my road And a handful of rays for the darkness in my heart
~~~ Nikita…2008
This piece of art is called Die Sonvanger by Edward Baird – the picasaweb-link is at the bottom of the image – click for a larger view.
Ansie-Ans from devianart says her dad took this pic of her in Cape Town. A very beautiful picture!
One of the women who received the Government’s sanction to join a commando was Mrs. Otto Krantz, the wife of a professional hunter. Mrs. Krantz accompanied her husband to Natal at the commencement of hostilities, and remained in the field during almost the entire campaign in that colony. In the battle of Elandslaagte, where some of the hardest hand-to-hand fighting of the war occurred, this Amazon was by the side of her husband in the thick of the engagement, but escaped unscathed. Later she took part in the battles along the Tugela, and when affairs in the Free State appeared to be threatening she was one of the first to go to the scene of action in that part of the country.
Read on this link more about the women and the boer war.
A people are what its women are. The woman is the conscience of her nation as well as the measure of its values. The moral life of a nation is controlled by the women and by the women can we measure the moral condition of the people. – Postma
I have a very famous poem of a very famous South African poet to celebrate Women’s Day in South Africa. “Die Vrou” – in English “The Woman”. She translated some of her works in English/German/Italian/French and Hebrew and won many prizes in South Africa and in the Netherlands. She was born in 1915 and died in 2007 in Amsterdam. Sarah Raal [picture] was one of those strong women during the South African/British War [Boer War] and she fought alongside the Boer Soldiers. You can read this book written by her:
Die vrou
Somer en herfs en winter trek in wye
onafgebroke wisseling deur die land,
maar sy bly draer van die lente want
liefde het haar verhef bo die getye.
Haat en verwoesting plant hul lamfervlae
in honderd stede en oral sink die nag;
vir háár op wie ook bloed en worsteling wag
klink nog die lied van vrede en welbehae.
Die uitgeteerde ruiter neig sy sens
en aarselend voor die klaarheid van haar blik
erken selfs hy sy heerskappy se grens:
in haar wat die onsterflikheid bewaak
ontkiem die toekoms in die flou getik
van lewe wat voorwêreldlik ontwaak.
Elisabeth Eybers
Tomorrow, 9th August, South Africa celebrate’s Women’s Day. I’ve decided to create a special entry on Women. I have for you photos from family – both sides – dated back just before the 1800’s.
I agree with the above quote from Postma. Women are the anchor of a nation and if women are not taking the lead when it comes to morals and values, well, then its tjaila-time [like we say in South Africa] for a nation. We as women need to conduct ourselves in a way that our children can look upon us, be proud and so be proud adults too. I’ve come across a very interesting piece of writing and copied part of the article here. The complete article can be read on the given link at the bottom of this entry.
Mrs General Botha
Mrs General Meyer
British colonization and its positive, beneficial effects dominated nineteenth-century South African historiography written in English. Dutch settlement, as well as the Great Trek and the founding of the Boer republics, was regarded as peripheral to the saga of British settlement and government at the Cape. Works by Noble (1877) and Wilmot and Chase (1869) remained the standard source material on South African history until G. M. Theal began to publish research based more closely on archival material, during the latter part of the century. The writings of Noble and of Wilmot and Chase portrayed Boers settlers outside the Cape Colony as ignorant, illiterate and cruel, as ‘living on the margin of civilisation’, their ‘moral condition … scarcely higher than the Hottentots or slaves who were household companions’.
During the last quarter of the century, especially after the mineral discoveries and the Boer victories during the Transvaal War of Independence (1880-1), such criticism began to be countered by an apologist approach to the Boers in both English and Dutch historical writings (the latter emanating from the Netherlands as well as the Boer republics). Historians such as Klok, Van der Loo, and Du Plessis took great pains to paint a positive picture of Boer society, drawing close parallels between the Boers and their exemplary European heritage.
In the new historiography Boer women received greater attention. They were described as extremely courageous and, owing to their sufferings in the past, were considered by some writers to be ‘the greatest patriots’. ‘Taking all the sufferings a mothers and daughters during the early days into account, it is indeed no wonder that it is amongst the female sex, especially amongst the older generation, that the greatest patriots are found’. These authors painted a detailed picture of the simple and unassuming Boer lifestyle, which was presented as an overt sign of a classless and egalitarian society. At the same time, their ordered and structured society was emphasised, by way of countering the negative images mentioned above. Van der Loo, in his work De Geschiedenis der Zuid-Afrikaansche Republiek aan het Volk, lavished praise on Boer women. Despite their contact with ‘wild barbarians’ and their isolation from civilisation, they remained true to their traditions of ‘virtue, moral sensibility’ political independence and free institutions’. An added dimension was their purported racial superiority and purity. Symbol of her racial purity, the white complexion of the Boer woman – despite exposure to the African wilderness – was highlighted by Lion Cachet, who maintained ‘a Transvaal woman is, for Africa white’ . This feature was likewise stress Klok in his description of Boer women. He also paid attention to their lips, implicitly contrasting them with Negroid features: ‘thin lips, a round chin and a white neck…. Seldom does one see ugly, that is, really ugly women’.
In the projects of these men there is a clear convergence between the development of the ideal of the volksmoeder and the rise of Afrikaner nationalism. In 1918 Postma (then retired because of ill-health) was requested by two Afrikaner organizations, the Nasionale Helpmekaar4 and the Kultuurvereniging of Reddersburg, to write a book entitled Die Boervrouw, Moeder van Haar Volk (The Boer Woman, the Mother of her Nation). The timing of this publication was important. It followed on the unveiling of the Vrouemonument, the Rebellion of 1914 and the termination of the First World War. The war was a significant event in the history of Afrikaner nationalism, for it was during this time that secondary industry, in particular labour intensive industries utilising mainly cheap female labour, began to flourish in South Africa. At the same time, a population explosion in the Afrikaner community, coinciding with the impoverishment of the rural areas, resulted in a massive influx of young, mostly unskilled Afrikaner men and women to this labour market in the urban areas. The presence of these unsupervised and unattached young men and women in the cities gave rise to grave concern for their moral safety in state, church and welfare organisations. In this social context, the characteristics of the Boervrouw as enumerated by Postma gained particular relevance for reformers, cultural entrepreneurs and concerned Afrikaners in general. His book was both an articulation of the already established image of the volksmoeder and a glorification of Afrikaner women, aimed at the instruction of Afrikaner youth and young girls in particular. In his writing the volksmoeder ideal was propagated as a role model for a new generation of women. This involved the emulation of characteristics such as a sense of religion, bravery, a love of freedom, the spirit of sacrifice, self-reliance, housewifeliness (huismoederlikheid), nurturance of talents, integrity, virtue and the setting of an exam others. Of particular significance is that Postma extended the prevailing notion of ideal womanhood to include their nurturing of the volk as well. For the first time the Boer woman’s role as mother and central focus of her family was expanded to include the concept of Boer women as mothers of the nation: The motherhood of the Boer woman extends itself to her volk just as it does to her child’ (Postma, 1918 164; translated). To substantiate his argument he cited the demonstration of Afrikaner women at the Union Buildings in 1915, when a delegation marched to Pretoria to protest against the capture imprisonment of General Christiaan de Wet as a rebel. The idea of demonstration had originated with women suitably connected prominent men and thus well qualified to be regarded as mothers of the nation’ – Mrs. Joubert, wife of the famous Boer general, and Elsie Eloff, the daughter of the late President Kruger. Yet the way in which Postman saw the demonstration taking form portrays a revealing disregard for the women’s initiative: ‘In true womanly fashion the call was complied with, without delay, not taking account of expense or trouble. Love called, love obeyed’ . The limitations of Postma’s perception of the women’s action are evident in these words: women did not argue, they did not stop to consider the consequences and they did not calculate the cost or the trouble of their actions. They were motivated irrationally, solely by love. But having disregarded any political significance in the women’s action, Postma weeded to link the moral strength of the Afrikaner people to that its women: ‘A people are what its women are. The woman is the conscience of her nation as well as the measure of its values. The moral life of a nation is controlled by the women, and by the women can we measure the moral condition of the people’ .
…. In it many of the characteristics already outlined by Postma emerge: Afrikaner women had a purifying and ennobling influence on their menfolk; they would sacrifice much for their families and were loyal housewives and tender nurses, earnest in prayer, sage in advice, with sat love of freedom and steadfastly anti-British. Stockenstrom maintained adamantly that Voortrekker women were ire of their calling as volksmoeders: ‘The women profoundly realised that they were the mothers of the future Afrikaner nation, and were fully conscious of the fact that their children and grand-children could never develop into a virtuous and glorious nation unless they were absolutely independent and free’.
Click HERE to read the complete article on the site of SA History Org za.
Photo: A Teacher and her class – 1913,this image is from the same site as the website where you can read about Elizabeth Russel Cameron [next picture]. She was a remarkable lady and her history is a must read! You can read how she obtained the right to vote in a time in South Africa when women were not allowed to vote, but that was not the reason for what she’s done.
English readers: The second half of this entry is for you. Afrikaans is the most humorous langauge that I know. If there is a joke about something, it’s always out in Afrikaans first. I work amongst English (Britons) for almost ten years now and can honestly say we have in Afrikaans much more fun and jokes to share and we have jokes about almost anything under the sun. Also, we can joke about everything, we see humour in everything around us – maybe that’s why we’ve survived everything in our country thus far…even with all the problems with Escom — Afrikaans readers…on twitter Kasper said a few days ago…daar is ‘n tyd vir Es-kom en Es-gaan – that was funny. Anyway…Fanus Rautenbach is a legend in South Africa when it comes to humour! He said we all must die one day, but some people are dying according to their careers…and I’m not going to translate it, it won’t have the same impact asonly in Afrikaans…I’ve read it and tears were running down my cheeks as I was reading…this is well-said and you can only say it in Afrikaans – and enjoy/appreciate it in Afrikaans…
Do enjoy the article from Time and then, at the bottom, if you think you are smart…try the smart test…but be warned, I don’t think you are as smart as you think you are…[joke] do try and have fun.
Fanus Rautenbach sê: ons moet almal eendag sterwe, maar elkeen sterf volgens sy beroep:
Reisigers gaan heen.
Jagters gaan bokveld toe.
Parlementslede op die groen kussings gaan sag heen.
Die melkman en die posman kom om.
Kokke steek lepel in die dak.
Die horlosiemaker se tyd het aangebreek.
Die valskermspringer ontval ons.
Die tuinier is van die gras af gemaak.
Die melkboer het die emmer geskop.
Die begrafnisondernemer sien sy gat.
Die dominee het die tydelike met die ewige verwissel.
Die ouderling is ontslape.
Die koerantman is direk hemel toe.
Die skeidsregter het sy laaste asem uitgeblaas.
Die dokter se hart het gaan staan.
Die elektrisiën se liggie is gedoof.
Die koster het die doodsklok hoor lui.
Die kleremaker se draad is geknip.
Die Springbokrugby-afrigter kom tot rus.
Skoonmoeder – die duiwel het haar kom haal
How Sharp Is Your Memory? Article: Time
Snowdon uses a longer version of the following quiz to pick up signs of memory loss. You can use it to test your own memory. If you are concerned about the results, discuss them with your physician.
Verbal Fluency
How many animals can you name in 60 seconds?
Word-list Memory
1. Have a friend read the following 10 words aloud:
Leg
Cheese
Tent
Motor
Flower
Stamp
Cup
King
Forest
Menu
2. Try to commit them to memory.
3. Go over the list twice more, each time in a different order. How many can you recall on the third try?
Delayed Word Recall Test
Wait five minutes. Now how many words can you recall?
Word Recognition 1. Ask your friend to write 20 words on separate index cards — the 10 words from the list above mixed in with ten different words
2. Have your friend show you the cards one at a time
3. How many words can you pick out from the original list?
Add up your scores. If the total is less than 29, you may have difficulty with short-term memory. Ask your doctor about doing a more thorough exam.
Image:timtim
How SMARTare you? This is fun…be warned…you might not be as smart as you think![hehe] Bill Gates did this test and he scored 3!
Afrikaans is LEWENDIG!
Volg die link onderaan die artikel om die volledige artikel te lees.
Afrikaanse letterkunde floreer. Afrikaanse koerante is gesond. Televisie kook. In staats- en semi-staatsorganisasies het Afrikaans ’n hoër status as die ander inheemse tale.
Belangrikste van alles vir Afrikaans is dat die taal nou ook aanvaarding geniet en gevier word as ’n taal wat op eie bodem ontstaan het. Tog bly die persepsie voortbestaan onder Afrikaners dat hul taal onder beleg is, vandaar die terugveg teen enige vermeende aantasting van die taal.
Sommige van die verdedigers van Afrikaans is werklike liefhebbers van die taal, met hul bona fides in plek.
Daar is egter ook ’n groot deel van hulle wat gemotiveer word deur eng nasionalisme en, durf ’n mens sê, rassisme. Hulle hunker terug na die Suid-Afrika wat in 1994 gesterf het, ’n Suid-Afrika waarin die Afrikaner die opperwese was.
Insoverre ’n mens sommige van die houdings van Afrikaans se verdedigers verwerplik vind, moet jy hul verbetenheid bewonder. As die sprekers van die ander Suid-Afrikaanse tale maar net soveel aandag wou gee aan die beskerming van hul taal as wat Afrikaanssprekendes doen, sou daar min kommer wees oor die ondergang van plaaslike tale.
Ongelukkig is dit nie die geval nie. Suid-Afrika se Afrika-taal-sprekers het besluit dat hul tale nie die moeite werd is om te bewaar nie. In die middelklas word ’n geslag jong Suid-Afrikaners groot sonder die vermoë om hul moedertaal te verstaan, want hul ouers het besluit dis nie belangrik nie.
Daar word teen ’n hewige tempo aan tale weggekalwe. Ons is op pad na ’n situasie waar inheemse tale slegs deur die werkersklas gepraat word – en hul aspirasies veroorsaak dat ook hulle die middelklas begin napraat.
Dit is nie buite die kwessie nie dat Unesco binne die volgende 50 jaar sou kon verslag doen dat verskeie Suid-Afrikaanse tale op die gevaarlys is.
Hiervoor moet die regering heelwat van die blaam dra omdat hy slegs lippediens bewys aan taalgelykheid.
Terwyl elke politikus graag grootbek is oor die viering van ons diversiteit, word min gedoen om een van die kernaspekte van daardie diversiteit te bewaar – ons tale.
Pleks daarvan dat ons Afrikaners veroordeel daarvoor dat hulle trots op hul taal is en daarvoor baklei, behoort die res van Suid-Afrika ’n les daaruit te leer.
Afrikaans behoort net soveel aan my as aan ou wit mans.
Die ander aand beland ek in een van daai taaierige Suid-Afrikaanse gesprekke waarin ek vertel is dis tyd om ontslae te raak van die swart chip op my skouer.
Sekerlik, is ek vertel, is dit 15 jaar ná die einde van apartheid nie nodig om simplistiese frases soos “julle wit mense” in gesprekke te gebruik nie, veral sedert ek tot die middelklas uitgestyg het en niks het om oor te kla nie.
Dalk is dit trouens tyd om my beitel uit te haal en aan daardie chip te begin werk.
Dit is in dié gesindheid van verantwoordelikheid vir my toekoms neem eerder as om in die verlede te leef dat ek Afrikaanse taalstryders kan vra om dieselfde te doen.
Ek het genoeg gehad van hoofsaaklik wit mans wat op en af spring oor “hul” taal wat in die nuwe Suid-Afrika uitgerangeer word – want die meeste Afrikaanssprekendes is en was nog nooit wit nie.
Ek is moeg van die tirades wat aan koerante gestuur word en die patetiese gekerm oor “hul” taal wat in dreigende gevaar is om permanent uitgedoof te word, asof die regering ’n beleid van taal-volkslagting verklaar het.
As dít die geval was, waarom sien ons dan steeds rye Afrikaanse boeke op die rakke van Exclusive Books, Afrikaanse verjaardagkaartjies by die CNA en die voortgesette groei van Afrikaanse koerante?
Waarom bied Johan Stemmet, uitgerus in sy klopse-monderings, steeds Noot vir noot aan – die SAUK se oudste vermaaklikheidsprogram? En waarom saai die openbare uitsaaier elke weekdag ’n sepie genaamd 7de Laan uit as daar dan geen plek vir Afrikaans in die land is nie?
Toe ek hoor dat die F.W. de Klerk-stigting ’n debat oor Afrikaans by die Universiteit van Stellenbosch reël sonder om die universiteit se visekanselier te nooi, het ek dit skouerophalend afgemaak.
Toe gaan kyk ek op die internet en lees koerante soos Die Burger en webwerwe soos http://www.litnet.co.za om uit te vind hoe die taaldebat verander het. Geen verrassing nie – die debat van tien jaar gelede is die debat van 2010. Hier gaan ons al weer, het ek gedink.
Maar ek is ’n eerstetaal-Afrikaanssprekende – my pa se reël was dat ons tuis Afrikaans gepraat het en Engels by die skool geleer het. En ná meer as 20 jaar in ’n Engelse wêreld bestaande uit ’n Engelse universiteit en Engelse werkplekke praat ek steeds Afrikaans.
As ek en my 70-jarige ma buite in die son sit met ons oggendkoffie, haal ons in Afrikaans in. As ek een van my Afrikaanssprekende kollegas in die gang raakloop, stop ons om gou in Afrikaans te skinder. Dis ’n natuurlike ding om te doen.
En ek vind dat daar in my 40 jaar oue hart steeds ’n passie vir Afrikaans is. Daardie passie ontwaak wanneer ek hoor hoe my vyf jaar oue dogtertjie moeiteloos van “Nkosi Sikelel’ iAfrika” na “Die Stem” oorslaan.
My dogters praat Afrikaans. Hulle gaan na Engelse skole. Hulle is tweetalige kinders wat nog ’n Afrika-taal ook sal aanleer.
Maar hoewel Afrikaans oral om my is, kan ek nie dieselfde hittigheid en geesdrif as die taalpatriotte optower nie.
Wanneer gaan hulle aanvaar dat, vir baie van ons, hul taalstryd nie gesien kan word sonder ’n politieke konteks uit die verlede nie – ’n konteks wat ons nie deel nie?
As die stryders geweet het wat goed is vir hulle, sou hulle hul visier rig op mense soos ek en die baie swart sprekers van “hul” taal, veral in die Wes-Kaap.
Moet ons nie deel maak van ’n magstryd oor ’n taal nie; maak ons deel van ’n sirkel van passievolle mense wat nodig het om Afrikaans te praat omdat dit deel is van wie ons is.
Vir my dogters het Afrikaans geen magiese kragte nie; dit dra nie ’n geskiedenis wat Voortrekker- en Afrikaner-dapperheid huldig nie.
Afrikaans se redding sal kom deur mense soos my dogter en haar kleinsussie, en die talle ander kinders soos hulle. Omdat hulle geen politieke verbintenis het met ’n taal wat so intiem verweef is met die mag van ons voormalige onderdrukkers nie.
Vir hulle is dit net nog ’n taal wat hul lewe sal verryk deur die skoon en krag wat gevind kan word in die werk van Hein Willemse, Adam Small, Breyten Breytenbach en Ingrid Jonker.
Nie deur rûe styf te maak of deur groot gebare nie en beslis nie deur die geblêr van ou wit mans wat terughunker na vervloë tye nie.
English Readers – enjoy the chicken jokes in this post. This post is mainly Afrikaans. There is an Afrikaans song too – about chickens – sung by a Capetonion. I really enjoy this song and the Afrikaans is typical of the Cape Coloureds. I love their accent and the way they express themselves, it’s very unique and very colourful. I have two Afrikaans poems too. When I was at primary school, we learned many poems by heart and these two are still fresh in my mind as I enjoyed the word-play and the way the poets expressed themselves. You do miss out if you can’t read Afrikaans, as Blum’s poem is rich in humour.
So why did the chicken cross the road?
Aristotle: To actualize its potential. Julius Caesar: To come, to see, to conquer. Rene Descartes: It had sufficient reason to believe it was dreaming anyway. Dr. Seuss: Did the chicken cross the road?
Did he cross it with a toad?
Yes! The chicken crossed the road,
but why it crossed, I’ve not been told! Bill Gates: I have just released Chicken XP, which will not only cross roads, but will lay eggs, file your important documents, and balance your check book — and Explorer is an inextricable part of the operating system. Plato: For the greater good. Karl Marx: It was a historical inevitability. Nietzsche: Because if you gaze too long across the Road, the Road gazes also across you. Carl Jung: The confluence of events in the cultural gestalt necessitated that individual chickens cross roads at this historical juncture, and therefore synchronicitously brought such occurrences into being. Albert Einstein: Whether the chicken crossed the road or the road crossed the chicken depends upon your frame of reference. David Hume: Out of custom and habit. Mark Twain: The news of its crossing has been greatly exaggerated. William Shakespeare: I don’t know why, but methinks without much ado.William Wordsworth: To have something to recollect in tranquility.
Jokes and cartoon: Randyshomestead
Peter Emil Julius Blum was born on 4 May 1925 in Trieste, Italy. Blum arrived in South Africa as a child. At this time, he was already able to speak several languages, among others German and Italian. After his studies in Cape Town and Stellenbosch, he took up a position as a librarian in Cape Town.
Blum got married in 1955 to Henrietta Cecilia Smit, who was an art teacher.He wrote and published several articles and poems, which were not always uncontroversial. His success as a poet was first affirmed in 1956 when he won the Reina Prinsen Geerligs Prize for his volume Steenbok tot poolsee (the title being a reference to the Tropic of Capricorn and the southern Antarctic Ocean, relating to the geographical location of South and Southern Africa). Source: Wikipedia
Peter Blum – Image: Stellenboschwriters
Die miljenêr se kombuis
‘n Pellie van my, wa da’ wêk as kok,
het my vandag laat inloer innie huis
vannie ou miljenêr,sy baas. Kombuis?
Jy sou gasê het dis die Duncan-dok!
Tsaaina en messegoed tot anie nok,
Fridzidêrs volgaprop met piekfyn vleis,
Eiers,vrugta en groentes van ‘n soort bok!
Toe sê hy, “Ennie kjeller’s die ena kroeg –
Whisky en brannewyn ,dzien en muskedil.”
Toe sê ek , Wragtie , diè baas is gaseën!
Ga’ hy nou patie skop? Daa’s oorganoeg
Om twintag ouens ‘n week lank te laat smul.
“Nei” , sê hy ,”die baas eet altyd alleen.”
Peter Blum
DIE DUNCAN VAN DIE DUNCAN-DOK
Sir Patrick Duncan het in April 1937 goewerneur-generaal geword. Hy is benoem deur die toenmalige eerste minister, J.B.M. Hertzog.
Hoewel hy in Engeland gebore is, het Duncan die grootste gedeelte van sy volwasse lewe in Suid-Afrika deurgebring, waar hy onder meer as minister van binnelandse sake, onderwys en openbare werke en later minister van mynwese gedien het.
Dankie aan Skoor en Sigeuner vir al die moeite met die vind van hierdie gedig deur Peter Blum. Op hierdie link van Skoor se blog kan julle die gesprekke gaan opvolg…natuurlik was my brein bietjie verroes ook en het ek hierdie twee gedigte op ‘n stadium gemeng! [hehe] Spesiale dankie aan Skoor vir die pragtige Afrikaanse musiek wat sy aangestuur het en vir Sigeuner se massiewe soektog – haar FBI-agente inkluis! – na die gedig. Talle e-posse het tussen my en Sigeneur heen-en-weer gevlieg en tussen haar besige, dolle, gejaagde lewe – met kinders en huiswerk tussen-in, het sy nogtans tyd gemaak om ook Sherlok Houms en haar ondergrondse Mafia agente nader te trek in hierdie soektog![hehe] Dankie Sigeuner! Ek geniet die taal van die Kaapse Kleurlinge en hoe hulle hulself uitdruk – vol humor en ek kan my verluister aan hulle. Geniet die Hoender song van die CD wat Skoor my gestuur het.
Kaalvoet Klonkie – ID du Plessis
Verflenterde kaalvoet klonkie
Wat groente verkoop in die reën,
Met jou lelike skurwe tone
En jou lendelam hoepelbeen,
Jy kom met jou venterliedjie
Deur die mistige Kaapse straat
En helder sing jy die woorde
Op jou eie koddige maat:
Lekka, lekka ywe,
Laat die ghantang nadderskywe!
Tamaties en ywe vars van die Strand
En baie kiri slam by die huis se kant!
Jy kom uit die deel van die Kanaldorp
Waar die dieners gewapend moet gaan
En die weerlig van `n skeermeslem
In `n donker hoek neer mag slaan.
Miskien kon jy :Bismillah” sê
Vanmôre, omdat in die kas
Wat dae lank so leeg moet bly,
Daar weer `n broodjie was?
Of dink jy al aan Nuwejaar
As die troepe deur Waalstraat stroom
Van die Bo-Kaap na die Onder-Kaap
Langs die stomp van die slaweboom?
Is dit wat jou so laat bokspring
En dans op jou hoepelbeen,
Verflenterde kaalvoet klonkie,
As jy groente verkoop in die reën?
Ek hou van jou vrolike klanke
Waarmee jy die winter tart.
Sing jy hierdie ligte deuntjie
Bo `n somberte in jou hart?
En as jy op na die Boereplein
Met jou boepens-mandjie gaan,
Dan trek jou parmantige liedjie
Deur die strate agter jou aan:
Lekka, lekka ywe,
Laat die ghantang nadderskywe!
Tamaties en ywe vars van die Strand
En baie kiri slam by die huis se kant!
Hier het drie groen Rotstrolle gesit en vis eet. Een vet, vriendelike trol kon skaars sy balans hou – natuurlik hom ooreet! Natuurlik het hulle ook geweet dat die ysbere daar onder vir hulle wag en daarom het hulle elke keer ‘n ander paadjie gevolg wanneer hulle klaar vis geëet het. [Ek hoop julle kan hul sien sit op hierdie rotse][This is where three green Rock Trolls have had their fish. One chubby, friendly troll could hardly keep his balance. Of course they knew the ice bears were waiting down there for them, therefore, each time they come to have some fish, they follow a different path back home. I hope you can see them sitting on these rocks!]
Die klein dwergkaboutertjies het hier hul pot goud ontvang van die Maankoning en Maankoningin. Die Maankoningin was geklee in ‘n kleed gemaak van die heel beste maanstraaltjies geweef met maanfeëtjie-harpmusiek-klanke uit die kamer van die onderseese Perlemoenfeëtjie en siternote van die Sonfeëtjies.[The little gnomes have received their pot of gold here from the Moon King and Moon Queen. The Moon Queen was dressed in a gown made of the very best woven moon beams and moon fairy harp musical notes from the room of the Mother-of-Pearl-Fairy, from deep down under the sea mixed with cither notes of the Sun Fairies.]
Hier het die hoof Maanfeëtjie haar skaakskuif gelaat aan een van die Klawerkoning se hofknapies. Jy kan duidelik die skuif sien – dis uitgegriffel op die rots. Die Bergprins het ook die skuif aangestuur na die Rivierprinses wat dit moes opteken in ‘n maanstraaldagboek waarin al die Maanfeëtjie se skaakskuiwe veilig opgeteken word.[This is the place where the principal Moon Fairy left her chess move for one of the page boys of King Clover. The Mountain Prince also passed on her move to the River Princess whose task it is to keep record of all the chess moves of the Moon Fairy in the moon beam diary.]
Image: David de la Mare
Image:schaakkunst.nl
Hierdie is die stomp van die klim-en-klouter kaboutertjies. Hulle moes vinnig by die Prinses uitkom om haar teen die trolle te waarsku. Gelukkig was sy veilig in een van die wolke-kamertjies van die wolkepaleis saam met die wolkekabouters. Sy het heerlik gesit en smul aan die lekkerste pienk spookasem wat die wolkekabouters vir haar met die wolke-feë se towerstaffies opgetoor het. [This is the log of the Climbing Gnomes. They had to find the Princess to warn her about the trolls. Fortunately, she was safe in one of the cloud rooms in the Cloud Palace, together with the Cloud Gnomes, busy having the most delicious pink candy floss. The Cloud Gnomes used the magic wand of the Cloud Fairy to do magic.
Image: Fairiesworld
Hier het die ysbere gesit en wag vir die trolle om af te kom! Hulle het die paadjie van die trolle baie goed geken en ook geweet dat hulle die raskels is wat hulle visse hoër op in die rivier vang, wat beteken dat hulle laer af niks kry nie! [This is the place where the ice bears live! They know about the trolls, they also know all the paths they’re following. They know the trolls catch all the fish in the upper-river, so there is little left for them.]
Herfs het my wêreld stadig binnegesluip
omhul in ‘n sluier van rooi en goud
Ek snak na my asem by die aanskoue
van die transformasie – die wonderlike natuur!
Soete doudruppels gly van ‘n grashalmpie
met die verbygaan van raserige eende
Ek dwaal na die warmte van verlore gedagtes
versteek waar stof en tyd dit nie kan vind
Die laatmiddag son op my vel, jou lippe
wanneer weerstand verkrummel
deur jou vingerpunte –
Ek weet, nie lank,
dan sal Winter se koue winde begin waai
maar Herfs se warmte sal my by-bly
Met gedagtes aan jou op die koel Herfs-oggend
koester ek die warm gedagtes aan jou verewig
—Nikita—Aug 2008
Herfs is met ons en dis heerlik om al die wonderlike kleure te aanskou, asook die transformasie wat daarmee gepaardgaan. Ek het verlede jaar my herfs-gedagtes op my “gedigte/poems”-bladsy geplaas en het weer vanmore al die kleure geniet. Dit plaas my weer in ‘n bui net om gedigte te lees en mooi musiek te luister.
Autumn has arrived! This is just my autumn-poem in Afrikaans and I enjoy the transformations during Autumn. Enjoy the music of Strauss: Village Swallows. I think all the swallows are by now back in South Africa! I can remember a swallow-family under our roof where I grew up on the farm. It was always good to see them returning home and sweet to hear them chirping.
Sometimes you can get kids into chess if they play with themes-based chess sets. Little ones find it funny. I’ve found a few. These are chess sets with themes based on story book tales and other fictional literature. Please click here to view more or to order one of these sets. On the left bar – of this link – you can click on ‘themed chess sets’ to view even more.
I’ve done an entry about chess in the movies before. Onthis link you can read my entry about chess in the movies. More than 1700 movies have used chess and it seems to me the movies do love chess! On this link you can read about the chess game in “Alice through the looking glass” and also read about Alice in Wonderland..the real Alice too. On my Chess Humour-page, you can see Steve McQueen and Faye Danaway in the famous chess scene from the movie: The Thomas Crown affair, 1968.
Martie Preller is an Afrikaans writer. I don’t have to say too much about her as you can only look at all her awards and know that she’s one of South Africa’s brilliant writers of fiction in Afrikaans as well as in English. She has published more than 50 books – the titles are on her website too. She also has written the Balkie-series, a very popular series in South Africa available in English too. She has sent me some scanned images from her books where chess is featured. Her own son is also a chess player. I have for you some extracts from her books and in particular from an English story too. This story hasn’t been published as yet and she’s hoping to find an overseas publisher willing to publish her book. The title of the story is: “The face of Ilev”. Near to the end in this story you read about chess.
Awards 1994: Silver Sanlam Award for Youth Literature for Anderkantland
1996: ATKV Children’s Book Award for Daar’s ‘n spook in my kas
1996: ATKV Children’s Book Award for Jy en Toetenkat
1996: C.P. Hoogenhout Medal for Anderkantland
1996: Sanlam Award for Youth Literature for In die tyd van die Esob
1998: In die tyd van die Esob is added to the Honours Role of IBBY(International Board on Books for Young People)
1999: Runner-up in competition for short fiction (De Kat & Human & Rousseau)
2001: Alba Bouwer Award for Children’s Books for Die Balkieboek
2002: ATKV Children’s Book Award for Die Balkieboek
2003: Tienie Holloway Medal for Babalela and Lisa het ‘n plan
2004: M.E.R Award for Children’s Literature for Ek is Simon
2006: Tienie Holloway Medal for Diep, diep in ‘n donker bos
Die hart van Zeebak
I have copied Martie’s quotes as sent to me. Some in Afrikaans, some in English. Please visit her website for more information and her CV in both languages.
Hart van Zeebak:
Ferdinand en Ben is ‘n tweeling en na ‘n ongeluk is Ben verstandelik gestrem. Ben was die uitblinker en Ferdinand die stiller ou. Na Ben se ongeluk, ignoreer al die maats ens hom natuurlik en skielik is Ferdinand baie belangrik vir almal ens ens. NOU is hy cool. En hy voel ook hy moet “opmaak” vir Ben wat nou niks meer kan doen nie ens. Ferdinand probeer deal deur met sy fiets in die bosveld te gaan ry ipv om soos sy maats na matriek see toe te gaan. Toe beland hy in die dorpie – waar hy skaak speel en leandra hom kom weglok na ‘n ander planeet. Later kom hy weer terug. Praat weer met die ou man ens. Dus gaan dit eintlik oor skaak en die manier van speel en keuses ens. As ‘n beeld van die lewe ens.
Bladsy 19 – Die hart van Zeebak
“Hy kyk om hom. ‘n Paar tafeltjies met verbleikte rooi-en-wit geruite tafeldoeke. By ‘n tafeltjie in ‘n hoek sit ‘n ou man met ‘n skaakstel klaar uitgepak op ‘n skaakbord voor hom. Die ou man kyk na hom, glimlag en beduie met sy kop na die skaakstel. Hoekom lyk hy so bekend? wonder Ferdinand.
-nog skaakverwysings kan op bladsye 96-101 gevind word.
These 3 images are scanned images from her Afrikaans story: Die hart van Zeebak. [The heart of Zeebak]- click on the images for a larger view.
Summary of Esob in IBBY’s catalogus:
“In die tyd van die Esob (In the Time of the Evil) is a science-fiction novel set somewhere in the future after the collapse of civilization.
Against the backdrop of a technocratic regime ma¬nipulated by an evil, coldblooded man and his android minions, each of four young people strives to be the win-ner in a competition that tests their physical, mental and survival skills. The main protagonist, Nina, takes the reader with her on an odyssey of shifting realities and transmuting landscapes that test her belief in reality, the meaning of existence and herself. It is a harsh and frustrating journey during which she has to learn to discern good from evil. In a time of unnatural colonization and brainwashing she has to learn the meaning and value of human emotions.
The book celebrates the strength and endurance of the human spirit. It is structured in a post modernistic way by means of a multi-layered perspective as three different narrators who may or may not be the same person, narrate the story.”
We all knew that we were the chosen ones. What we did not know was that that year would be different. Completely different from all previous years.
I knew Daniel, Leonard and Matilda well. I knew their weak points. We had lived together for three years. We had lived and learnt.
The competition in die Training School was fierce. Only the best came out on top. In the first year, there were forty candidates, the next year only twenty and the final year, there were only ten and of those ten, it was undisputed that Daniel, Leonard, Matilda and I would be chosen. We were the best by far.
But the formal announcement had not been made yet. Perhaps I should start my story there: on the day that Zufar and Zandra did the announcement: the day of the fiery red sun.
*****
The amphitheatre glowed in the rays of the red sun. Our two pale round moons hung just above the two dark brown pillars of Odgo, one moon on each side of the entrance to the amphitheatre. The invited guests filled all the seats. The uninvited had to watch the ceremony on their screens.
The Winners of the previous years sat in the front row. They were wearing their red cloaks over their grey tunic suits This was the day, the long-awaited day.
Everyone was quiet. Our people never spoke unless it was necessary. We, the ten of our final year, stood behind the stage waiting for Zufar and Zandra to start the ceremony. We did not speak either, because there was nothing to say.
Daniel kept on throwing his cloak back over his shoulder. Leonard looked as if he was listening to a silent voice, his head slightly turned, with a frown on his face. Matilda was fiddling with her cloak’s tassels. The other six were just standing there. They would not exchange their grey cloaks for white ones. And they knew it.
The drums started rolling. It started as a soft murmur that grew and grew until it filled the amphitheatre with a sound so loud that it filled your head completely and then the drums waned until everything was quiet again. Zufar’s deep voice boomed through the amphitheatre. He talked in his usual staccato way. He irritated me today. When I was young, he was so impressive. Now he was just Zufar.
Then it was Zandra’s turn to speak. Her drawl would not let go of the words as if she wanted to keep them to herself. Her face was half hidden behind a turban that she wore low over her forehead. Zufar and Zandra were reciting the opening words. They too were Winners, long ago and were wearing their red cloaks.
The single shrill note of a trumpet called us to the stage. Everybody’s eyes were fixed on us. It was like that every year. Every year everybody already knew who would be chosen, but still they had to hear it officially from Zufar and Zandra.
We took up our seats in the front row. The trumpets tore the sky with the song of our people. But it was a song without words.
Zufar and Zandra announced our names one by one. Nina. Daniel. Matilda. Leonard. We stepped forward to receive our white cloaks. The silence in the amphitheatre was neutral. I never knew whether they cared or not.
Back in our seats, we dropped the grey cloaks and slung our white cloaks around our shoulders.
The drums rolled again and then the ceremony was over. Tomorrow would be our final preparation day.
———-end of extract of the story from the start.
—-near to the end. “But now I have a problem.” He suddenly sat upright. “ Do you know the game of chess? No, of course you won’t. It dates from our pre-history. But in the game, you have a white queen and a black queen. But the problem is, although I have really enjoyed talking to you, I am now stuck with two blond queens, and the one will have to go, unfortunately. You have no chance against the other Nina. She is the better of you in all aspects, so I choose her. And I decided that Nina and Daniel would take over the city. A new ruler would be introduced. Nina, with Daniel at her side. But of course not, this Daniel.” He smiled. “And Nina would go down in the annals as the Queen who ruled with an iron fist.” He smiled again. “Now isn’t that a fitting description of Android-Nina?” he asked. He was right. I stood no chance against Android-Nina. But I can put my hands around Ilev’s throat and squeeze the life out of him.
“And just in case you think you can do something to me, Nina,” he read my thoughts again. “I took precaution. There is a special code that only I know, that must be fed to the Master-Computer every thirty minutes. If that doesn’t happen, the Master-Computer is programmed to destroy the city and all its inhabitants immediately.”
Balkie, a character that features in the Balkie-series written by Martie. This series is available in English and Afrikaans – you can view it on her website.
When you click on “Op die Internet” [on the internet] -on Martie’s webpage, you will find an Afrikaans newspaper article about Babalela’s travels in London.
Babalela in one of the books as illustrated by andriesmaritz.blogspot.com
If you click on this image, (it is an animated image), you will see the covers of about 7 more books written by Martie. It does take a second or two for the animation to change, so please have patience.
Die storie agter die storie van Vandag is nie gister nie
Ek het jare gelede begin wonder wat het van die karakters geword wat reeds hulle stories met my gedeel het in bestaande publikasies. Ek was seker hulle is daar êrens (in ’n storie-dimensie?) waar hullle voortgaan met hulle lewens. Ek was reg! Hulle het my weer gekry en het weer ’n stuk van hulle lewens met my gedeel. Hulle het natuurlik net ouer geword, soos ons almal, daarom is hierdie ’n roman vir volwassenes.
Die volgende karakters kom weer in Vandag is nie gister nie voor. Al die publikasies is huidig (Augustus, 2009) nog in druk.
Nina, Daniël, Matilda en Leonard
Nina, Daniël, Matilda en Leonard is die hoofkarakters in In die tyd van die Esob (Tafelberg, 1996).
“Die uitsonderlike Afrikaanse jeugboek kan kompeteer met sy Europese en Amerikaanse eweknieë.” Uca Eiselen
Dit het in 1996 die Sanlamprys vir Jeuglektuur gewen en is in 1997 opgeneem in die IBBY Ererol (International Board on Books for Young People).
Sanlam-prysaanbeveling- op Martie se webbladsy
Die woorde in die tweede paragraaf van die gedeelte wat ek aanhaal uit Petra Grütter se Sanlam-prysaanbeveling vir In die tyd van die Esob het soms by my bly spook:
“’n Mens wil nie te veel van die boek self verklap nie, want dis ’n werklik uitdagende teks, wat ook van die keurders vereis het om hulle dinkmasjientjies in te stel vir nuutlees. ’n Boek soos die verstel die verwagtinge binne die hele jeugboekletterkunde – dit is baken leeswerk.
Wat ’n mens wel kan sê, is dat onvolkomenheid en voorlopigheid ook hier ’n rol speel – want die sentrale karakter, wat ook die wenner word, is ’n onvolkome persoonlikheid, en die getekende skryfster van die boek, wat uiteindelik ook in die teks manifesteer, laat ’n duidelike aanwysing na dat die teks ook nog nie klaar is nie. Dis ’n voorlopige verslag oor ’n buitengewone gebeurtenis, dinamies onvoltooid.” Ek het in 2000 vir ’n groep leerders by Linden Hoërskool in Johannesburg storiemaakklasse gegee. Hulle het ’n jaar of wat vantevore In die tyd van die Esob in die skool behandel en wou by my antwoorde hê, soos byvoorbeeld: Watter Nina het regtig die boek geskryf? Ek het natuurlik nie antwoorde gehad nie. Hoe moet ek weet? Nou het ek vir hulle ’n antwoord, waar hulle ookal nou mag wees – Nina in Vandag is nie gister nie móét nog In die tyd van die Esob skryf . . .
Ek weet nog steeds nie presies wat Petra bedoel het daarmee nie, maar dit het gevoel asof daar dalk nog iets moes kom – maar wat? In die tyd van die Esob was definitief “voltooid.”
Aanhalings uit In die tyd van die Esob
Bladsy 9
Dit het alles gebeur in die tyd van die Esob. Ons het almal geweet wie gekies sou word, maar wat ons nie geweet het nie, was dat daardie jaar anders sou wees, anders as al die vorige jare. Ek het Daniël en Leonard en Matilda geken. Ek het ge¬weet wat hulle swak punte was. Op slot van sake het ons drie jaar lank saam gebly en geleer.
Die kompetisie in die leerskool was straf. Net die bestes het bo uitgekom. Na die eerste jaar is die aanvanklike veertig kandidate uitgedun tot twintig, en die laaste jaar was ons net tien. En almal het geweet dat ek, Daniël, Leonard en Matilda die bestes sou wees. Miskien sal dit goed wees om ons storie daar te begin, by die dag toe Zufar en Zandra die aankondiging gedoen het, die dag van die rooison.
Bladsy 96
Die skrywer sit haar woordverwerker af en staan stram op. Sy kyk deur die venster. Dis laatmiddag; die reën is verby. “Kom, Leonard. Matilda!” roep sy haar twee steekhaarbrakkies. Hulle kom aangehuppel. Sy sit hulle halsbandjies aan. Sy sluit die voordeur oop. Die hondjies storm uit en trek haar agter hulle aan. Sy lei hulle veilig oor die straat. Die promenade is verlate. Die reën het seker die gebruiklike stappers weggehou
Sy stap af totdat sy die branders kan sien breek op die blinkswart rotse. Dan loop sy aan met die breë sement- paadjie. Daar sien sy horn sit. Op hulle bankie. Sy gaan sit langs hom. Hy glimlag. Twee middeljarige mense op ’n bankie langs die see.
“Is jou boek klaar?” vra hy.
“Amper.”
Sy dink aan toe sy jonk was en hoe deurmekaar alles gevoel net. En sy dink aan hoe deurmekaar alles nou nog is. Wysheid en ouderdom loop nie noodwendig hand aan hand nie.
“’n Mens sien nie met jou oë nie, maar met jou hart,” sê sy.
“Is dit waaroor jou boek gaan?”
“Ek wens ek het geweet . . . Miskien,” sê sy na ’n rukkie. “’n Mens sien nie met jou oë nie, maar met jou hart,” herhaal sy. “Ek dink ek het dit êrens gelees.”
Sy kyk na die grys wolke wat swaar oor die see hang en wonder of iemand haar ook uitgedink het.
Ferdinand Daniël en Ben
Ferdinand Daniël en Ben kom albei voor in Die hart van Zeebak (Tafelberg, 2004). Ferdinand is die hoofkarakter wat probeer vrede maak met wat die ongeluk aan Ben gedoen het.
Die boek was in 2005 op beide die M-Net-boekprys (kort formaat) en die MER-prys vir kinder- en jeuglektuur se kortlyste.
Toe die storie van Vandag is nie gister nie begin bymekaar kom, het ek skielik besef dat Ferdinand se Leandra, op wie hy so verlief was in Die Hart van Zeebak besonder baie soos Nina in In die tyd van die Esob lyk, dus, natuurlik was Daniël se name Ferdinand Daniël en ná sy ervaring op Zeebak, het hy verkies om Daniël genoem te word . . .
Resensie van Die Hart van Zeebak in Die Burger: 8 Januarie 2005 deur Mariana Loots
Stel jou voor jou stoutste droom word waar. Die een droom wat jy geweet het nie ’n kans het om waar te word nie. Dit is presies wat met Ferdinand Basson gebeur. Bergaf met sy fiets bevind hy hom een laatmiddag skielik op ’n misterieuse dorp, misterieus en stil.
Hier daag ’n eksentrieke inwoner hom tot ’n potjie skaak, maar iets trek sy aandag: Wie is die pragtige blonde meisie wat hom bly ontglip?
Die Hart van Zeebak is ’n boeiende wetenskap- fiksie-verhaal vir tieners rondom 17 jaar. Die hoofkarakter, Ferdinand, was pas klaar met sy matriek eksamen toe hy deur Leandra, ’n inwoner van Zeebak, na ’n ander dimensie ontvoer word. Maar nie alles is pluis nie. Hoekom is daar so baie dinge wat hom aan sy tweelingbroer, Ben, herinner, voor en ná die ongeluk? En waarheen verdwyn die ou oom en tante by wie hy loseer bedags?
Benewens die nagmerries wat Ferdinand teister, bly volg ’n robot hom en ten spyte van al sy vrae, steek Leandra steeds iets vir hom weg. Daar is egter nie tyd om behoorlik oor hierdie dinge te tob nie: iemand moet Nimron en Supremus se bose planne stuit.
Die skrywer, Martie Preller, bied hierdie bildungsroman op kenmerkende wyse aan: ’n jong held moet verskeie (werklik en nie-so-werklike) hindernisse oorkom om dit waarvoor hy bestem is te bereik. Die roman staan veral uit vanweë die keurige taalgebruik. Preller skram nie weg van die moderne woordeskat nie, maar boet geensins die ryke tradisie van die Afrikaanse taaljuwele in nie. Die aanbod en verloop van die verhaal herinner aan een van Preller se vorige romans, In die tyd van die Esob (1996) Laasgenoemde speel ook in ’n surrealistiese werklikheid af en soos dit hoort, oorwin die goeie uiteindelik die slegte.
Die Hart van Zeebak is ’n opwindende, aksiebelaaide jeugroman wat te midde van alles wat gebeur ook onder die oppervlak kyk.
Deur Ferdinand se ervaringe sien lesers hoe om ook dieper dinge te hanteer, selfs al voel dit deel van ’n ander wêreld. Weer eens ’n roman met die Preller-gehaltemerk.
Aanhaling uit Die Hart van Zeebak
Bladsy 43
“Meneer,” begin hy, “het ons nie vanmiddag skaak gespeel nie?”
Die ou man kyk hom uitdrukkingloos aan. “Jong man,” sê hy. “Daar is baie werklikhede. Hierdie is maar een van hulle. Hy glimlag byna onmerkbaar, steek sy hand uit en streel oor die houtmasker. Wat bedoel hy? Baie werklikhede? Ferdinand wil ’n halfmiljoen vrae vra, en tog kan hy nie aan een dink nie. Wat is dit met hom? Dis sy. Dis die flippen alien wat hom so deurmekaar het. Hy is meteens doodmoeg, asof hy van baie, baie ver gekom het.
“Ek is nou net op pad bed toe,” sê die ou man. “Kom, laat ek jou wys waar jy kan slaap.” Hy stap na die kombuisdeel van die vertrek en haal ’n dik wit kers uit ’n kas en druk dit in ’n diep erdeblaker op die kas. Hy loop met die kers na die brandende fakkel en kantel die kers in die vlamme om dit aan te steek. Dit voel vir Ferdinand asof die ou man die een of ander ritueel uitvoer. Hy doen alles so stadig en presies. Dan flikker die dik wit kers onafhanklik van die fakkel. Met ’n kopknik na Ferdinand beduie die ou man hy moet hom volg.
Ferdinand loop soos ’n slaapwandelaar agter hom aan. Hulle klim op met die wenteltrap, die ou man effens moeisaam – sy een hand sleep oor die reling terwyl die ander die kers dra. Die vlammetjie speel heen en weer soos hulle loop. Dalk is hy soos ’n mot wat homself gaan verskroei in die lig?
English readers: This poem in this entry is about South Africa. I dedicated the 14th August 2008 to Afrikaans, the language I love and my mother tongue. This is, in our history, used to be an important day as we celebrated Afrikaans as our language. Afrikaans was forbidden to use by Afrikaans speaking people in the Cape when the English occupied the Cape. A sign/tag was placed around children’s necks in schools saying, “donkey”, if they had dared to speak Afrikaans.
On 14th August 1875 the GRA was founded. Their task was to promote Afrikaans. They also requested – on the 24th August 1878 – for the Bible to be translated into Afrikaans.
In this poem I refer to some places and nature. On the link of my 2008-entry, you can see the Afrikaans Language Monument. Good news for Afrikaans too: WordPress and Facebook have gone Afrikaans! If you choose Afrikaans as your language in the settings in WordPress, you will find most terms on your dashboard in Afrikaans.
Hoogenhout, a famous South African poet, said the following after Afrikaans was forbidden in schools in the early 1920s.
“English! English! All is English! What you see and hear
In our schools, in our churches, our Mother tongue is killed”
Was dit Hoogenhout wat in ‘n gedig gesê het:
“Engels! Engels! Alles Engels! Engels wat jy sien en hoor; In ons skole, in ons kerke, word ons moedertaal vermoor. Ag, hoe word ons volk verbaster, daartoe werk ons leraars saam. Hollands nog in seek’re skole: is bedrog, ‘n blote naam! Wie hom nie laat anglisere, word geskolde en gesmaad. Tot in Vrystaat en Transvaal al, oweral dieselfde kwaad. ‘Dis vooruitgang’, roep die skreeuwers, ‘dis beskawing wat nou kom! Die wat dit nie wil gelowe, die is ouderwets en dom…’.”
I‘ve been to a few countries and many places in the UK. I still think South Africa is the most beautiful country in the world. We have such an abundance of beauty and diversity in nature. We have the greenest canyon in the world- which is also the 3rd largest in the world, we have the highest waterfall in Africa and the 2nd highest in the world, the 3rd longest Tufa waterfall, the deepest mines, the largest zoo, the smallest butterfly, the largest diamond, the second largest amount of windmills on farms (280 000), the largest impact crater on earth, white lions, the largest ostrich population and much more.
On this link of the The Drakensberg Mountains, you can read about my hiking trip in the Mountain when I was 15. I was on top of Mount Aux Sources, the highest peak of the mountain range in South Africa. The actual highest peak of this mountain range is in Lesotho and the peak is called, Thaba Ntlenyana (which means: beautiful little mountain). “Thaba” means “mountain” – the attributive “yana” means “little”.
You can see a pic of one of the two chain ladders you have to go on to reach the summit. At the bottom of this post I have included an Afrikaans song by the Art teacher in my Secondary school. He was one of the two teachers on our hiking trip! He sings about “sidewalk people” and I’ve translated it roughly for you to understand.
More interesting facts – from quite a few years ago:
*Pretoria has the second largest number of embassies in the world after Washington, D.C.
*The University of South Africa – UNISA – is a pioneer of tertiary distance education and is the largest international correspondence university in the world with 250,000 students.
*Afrikaans is the youngest official language in the world.
*The Singita Private Game Reserve in the Kruger National Park was voted the best hotel in the world by the readers of travel publication, Conde Nast Traveller.
*Stellenbosch University was the first university in the world to design and launch a microsatellite.
*South Africa houses one of the three largest telescopes in the world at Sutherland in the Karoo.
South Africa is the first country to host a Fide rated Chess tournament where players from different countries played their games online! See my entry about the South African Open Chess Championships that took place in Cape Town. Read HEREmy post dedicated to Afrikaans only- last year 14th August.
This stamp was issued October 1975. It was issued on the Inauguration of the Afrikaans Language Monument and features the 1st edition of the Arikaanse Partiot (January 15, 1876), one of the first newspapers in Afrikaans rather than Dutch. On this link you can see more stamps of South Africa.
Met die stigting van die Genootskap van Regte Afrikaners op 14 Augustus 1875 in die Paarl is ‘n tydvak van georganiseerde stryd om die Afrikaanse taal ingelui. In artikel IX van die Genootskap se bepalings word beoog om ‘n Afrikaanse maandblad uit te gee. Op hierdie dag in 1876 verskyn die eerste uitgawe van die maandblad Die Afrikaanse Patriot, wat die orgaan van die GRA sou wees. C.P. Hoogenhout was die eerste redakteur onder die skuilnaam Oom Lokomotief, wat deur die redakteurs na hom oorgeneem is. In Die Patriot dek die GRA die terreine van hul doelstelling, naamlik die van land, volk en taal. Daarin is leiding gegee ten opsigte van landsake, die Afrikaanse taal, geskiedenis en belangrike nuus. —lees meer op die link!
LEES HIER!!
Jan 2015 –Indien jy beplan om my eie gedigte te ‘leen’ vir jou Facebook bladsy of jou privaat blog of website, kan jy asseblief so vriendelik wees om my daaroor in te lig en daarna ook my skryfnaam ‘Nikita’ daarby te publiseer -soos dit by al my eie gedigte hier op my blog is! Dit is ‘n klein en simpel versoek. Ek vind my eie gedigte op heelwat ander websites and dit is vir my aangenaam om te weet dat ander mense my gedigte waardeer, maar daar is kopiereg reëls en ek sal dit waardeer indien jy dit sal respekteer en erkenning gee aan die skrywer van die gedig. Dan — vind ek ook my gedigte op internet bladsye van mense met sekere politieke sieninge en oorweginge waarmee ek nie saamstem nie. Ek het herhaaldelik gevra om my gedigte te verwyder en my versoeke word bloot geignoreer. Dit wys dat daar mense is wat nie ander se werke (eiendom) respekteer nie. Dit is die groot rede waarom ek die boodskap hier plaas.
Suid-Afrika: my land
Jy’s indrukwekkend, manjifiek
jou sondeurdrenkte landskappe
weerkaats helder beelde in my siel
jou pragtige wonders flikker oneindig
lank in die stilte van jou nagrus
Mount Aux Sources – so elegant en grasieus
verrys jy vanuit die voetheuwels, soos
‘n fakkel by die Spele ets jy lekkende
beelde teen die muur van my geheue
en voel ek jou hitte gloeiend teen my hart
O Blyde! ek fantaseer oor jou
magiese kragte wat jy sorgloos
en galant in die galery van my
stille gemoed stilletjies uitpak terwyl
my dawerende applous eggo
oor die velde van my gedagtes
Moederstad! hoe inskiklik laat jy my
telkens hakkel wanneer ek my herinneringe
sagkens koester – jou fasades!
waar ek jou gambiet betree
en gewillig my pionne oorgee
En saans voel ek jou fluweelagtige
skoonheid van elke sonsondergang
stadig neerdaal in my gemoed terwyl
ek stadig drink van jou geloofs-fonteine
wat borrellend bruis in oorvloed
Fragmentaries vier ek feeste
ek dans en omhels jou en jy –
jy blus my gees telkens met jou
magiese heildronke: een-vir-een
op ‘n toekoms – wat mag wees!
–Nikita –14/8/09 14:00
Sidewalk People
Sidewalk People Sidewalk People
Move like shadows in the street past me
Sidewalk People Sidewalk People
Move faceless past my heart
Sidewalk People Sidewalk People
Move like shadows in the street past me
Sidewalk People Sidewalk People
Move faceless past my heart
I wish I could look at a photo
to see what your world deep inside is like
borrow a piece of your dreams
I wonder who you are
I wish I could understand the language
in which you channelled your thoughts
I wish I could for a moment
share your path of life
Sidewalk People Sidewalk People
Move like shadows in the street past me
Sidewalk People Sidewalk People
Move faceless past my heart
perhaps it’s best for sure
‘cos if we know all of all
the sadness maybe
too hard too much
the love too beautiful
walk past one another
I stay I and you stay you
a single road leading somewhere
I wish I could understand
Sidewalk People Sidewalk People
Move like shadows in the street past me
Sidewalk People Sidewalk People
Move faceless past my heart
Sidewalk People Sidewalk People
Move like shadows in the street past me
Sidewalk People Sidewalk People
Move faceless past my heart
—translated–nikita
image: google
Sypaadjie Mense
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg soos skimme in die straat verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg gesigloos voor my hart verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg soos skimme in die straat verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg gesigloos voor my hart verby
ek wens ek kon ‘n kiekie kyk
hoe jou wêreld diep daar binne lyk
‘n stukkie van jou drome leen
ek wonder wie jy is
ek wens ek kon die taal verstaan
waarin jy jou gedagtes baan
ek wens ek kon ‘n oomblikkie
jou lewenspaadjie deel
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg soos skimme in die straat verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg gesigloos voor my hart verby
miskien is dit dalk beter so
want as ons iets van almal weet
die hartseer dalk te swaar te veel
die liefde dalk te mooi
stap maar bymekaar verby
ek bly ek en jy bly jy
‘n enkelpaadjie iewers heen
ek wens ek kon verstaan
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg soos skimme in die straat verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg gesigloos voor my hart verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg soos skimme in die straat verby
Sypaadjie mense Sypaadjie mense
Beweeg gesigloos voor my hart verby
English Readers: This is my own pantoum, in Afrikaans. Onthis link you can read about Pantoums and the rules and try your own too! I wrote mine about London.
MnrMullerhet my “gedaag” om ‘n Pantoen te skryf. Hy het reeds twee op sy blog geplaas en baie goed daarin geslaag om sy gedagtes neer te pen. Jy kan op sy inskrywing ook lees wat ‘n Pantoen is en die reëls vir die skrywe van ‘n Pantoen. Sy tweede pantoen veral is iets wat jy moet lees, kom uit ‘n wêreld van liefde en romanse! hehe…baie goed, mnr muller! Volg die link om syne te lees. Hy was nuuskierig om te weet wat my onderwerp gaan wees en daarmee natuurlik bietjie druk op my geplaas om een te griffel. Ek was verlede week Donderdag en vandag in London, so bietjie gaan ronddrentel, “shopping” gedoen en net bietjie die tyd geniet na die afgelope byna jaar wat ek toe was onder die druk van studies/skool ens. ens. en ek wou myself ook bietjie bederf voordat ek eerskomende Donderdag terug in die tuig is… die keer weer permanent. O ja, ons kook natuurlik uit hier in London die afgelope paar dae! Vandag is die temperatuur 30 grade C!
Ek het besluit my onderwerp gaan “London” wees – die stad. Ek het so ‘n klompie foto’s geneem tussen die twee dae, nie te erg aangegaan nie, net so hier en daar. Die eerste drie is sommer vanuit Starbucks geneem! Ek kort ook ‘n nuwe kamera! Dis my volgende bederf en beslis voor einde Julie wanneer ons somervakansie aanbreek. O ja, het ek genoem dat ons verlede week saam met die Suid-Afrikaanse Nasionale “Pool”-span op die trein gereis het! Hulle was oppad na die Wêreldkampioenskappe in Blackpool. Dit was lekker om met hul te kon gesels en een van die jong latte in die span was vreeslik uit sy vel op die trein. Die knaap moet net volgende keer die musiek uit sy ore haal as hy op die trein praat, want hy het byna die hele trein verskree met sy uitbundigheid om in London te wees – musiek en al in sy ore! Ons het heerlik vir hom gelag. Eers gaan ek die foto’s plaas en dan kan jy na die foto’s kyk en so bietjie jou verbeelding laat “gaan” as jy my geskrywe lees. Jy kan later terugkom vir meer foto’s – wat ek in ‘n nuwe inskrywing sal plaas. Al die foto’s is in Oxfordstraat geneem.
Grys ou Stad
die son brand fel neer op hierdie dag
waar dit woel en krioel – van vroeg tot laat
leë siele loop onbeduidend met niksseggende gedagtes
kruiend staar hul tot êrens in die verlede rond
waar dit woel en krioel – van vroeg tot laat
oer-stemme eggo helder in my gedagtes
kruiend staar hul tot êrens in die verlede rond
en messel dit wat is met dit wat was
oer-stemme eggo helder in my gedagtes
leë siele loop onbeduidend met niksseggende gedagtes
en messel dit wat is met dit wat was
die son brand fel neer op hierdie dag
Nikita-29/6/09 (inderhaas: 14:30)
Ek moet dalk bietjie verduidelik: “kruiend” glo ek nie is ‘n Afrikaanse woord nie, ek’s nie seker nie. Ek weet van “kruie” – soos in drentel (behalwe natuurlik kruie wat jy in kos gebruik) en ek het besluit om “kruiend” hier te gebruik. ‘n Nuwe woord? Dan, hierdie gegriffel is oor die ou stad, daarom al die “ou” en “verlede”, die mense wat – hopenlik – die historiese “beleef” – of hul gedagtes wat terugflits wanneer hul die ou geboue/historiese plekke sien/beleef…dan die mense wat doelloos in die strate rondbeweeg…soos maar in enige ander plek. Hoop dit maak als sin! – sien my ander “weergawe”… ek was nie heeltemal gelukkig met die vloei van die eerste een nie. Ek het ook so bietjie raad van mnr muller ter harte geneem! Ek het die straatnaam en name van geboue in Oxfordstraat ingebring. Op die laaste twee foto’s kan jy Niketown sien.
onder die grys ou verlede
die son brand fel neer op hierdie dag
bleek figure drentel onbeduidend met verwaarloosde gedagtes
kruiend staar die stad tot êrens in die verle’
oxford woel en krioel – van niketown tot centre point
bleek figure drentel onbeduidend met verwaarloosde gedagtes
in my gedagtes weerklink oer-oue stemme van lank gele’
oxford woel en krioel – van niketown tot centre point
moeiteloos messel ek dit was is met dit wat was
in my gedagtes weerklink oer-oue stemme van lank gele’
kruiend staar die stad tot êrens in die verle’
moeiteloos messel ek dit wat is met dit wat was
die son brand fel neer op hierdie dag
–30/6/09 (12:30)
Ek het ‘n vorige inskrywing gehad van die 1916-Huisgenoot en drie publikasies daarmee saam. Jy kan die link aan die einde van hierdie inskrywing vind en die publikasies in PDF aflaai. Hierdie gediggies in hierdie inskrywing kom almal van die drie publikasies en ek plaas hulle onveranderd. Hier kan jy vergelyk en sien hoe Afrikaans as taal ontwikkel het. Ek hou veral van die laaste gediggie waar die Boer beskryf is gedurende die oorlog.
Diep in ‘t hart
Diep in ‘t hart verborgen,
Onbewust en stil,
Onder smart en zorgen,
Woont een heil’ge wil.
Wonen moog’likheden,
Die geen tijd nog weet,
Kracht voor eenwigheden,
Leniging voor leed.
Dieper zult gij kennen
Eens, dit wonder hart,
Dat aan leed moet wennen
En aan wrede smart.
Weet in ‘t nederdalen
Vindt ge diep-ontroerd:
Wat uit smart en kwalen
U tot beter voert.
R.v.D.
Huweliksgebooie
Ek hoor klanke in die toekoms –
klanke nes van huwliksklokke
Tongelonge- vreug en blijdskap
weergalm in die tempelnokke.
Mannekrag en vrouweskoonheid
word verbind om één te lewe,
om één pad van voor- en teenspoed
op te gaan en voort te strewe.
Als die één sig wil verloen
om die ander toe te eie,
dan het hul mekaar tot trouwpand-
dat dit tot geluk gedije!
PIET
De Vlam
O vlamme, vol mysterieglans
In ‘t grillig weven van uw lijnen,
O, glanzend sehone lichtekrans.
Die duisterheden doet verdwijnen,
Vol sproke is uw lichtgetril.
Geheimnisvol uw ganse wezen,
Waar gij in donk’re nachte, stil
En levend komt omhoog gerezen.
Ik zag uw zachte, milde gloed
In ‘t oude kerkje. ‘t Eeuwig branden
Van Gods groot harte deed weer moed
M’ in ‘t harte dalen en mijn handen,
–Die lang vergeten hadden in symbool
Het smeken van het harte weer te geven —
Ze vouwden zieh… Mijn ziel ontstool
Een bede zich om licht en leven.
R.v.D.
Op moed verloor se vlak
Jij vra mij: Is jij dapper?
En hoop jij nog te win,
Hoe hoog ook stijg die donker wolk,
Hoe klein die kans, die moed hoe min?
Jij vra mij: Is jij dapper?
En is dit naar jouw sin?
Ek antwoord: Nee, nie dapper!
Ek is te sleg en swak,
Ek weet, die taak is al te groot:
Mijn hart is bijna hoop ontbloot.
Ek dool op Moed-verloor se vlak,
Ek antwoord: Nee, nie dapper:
Ek is halfpad mak.
Jij vra mij: Glo jij seker,
Dat God sal uitkoms gee?
Ons het so baje hard geveg
En moed en hoop en krag is weg
Daar is geen hoop op uitkoms, nee!
Jij vra mij: Glo jij seker?
Met oë blind van wee?
Ek antwoord: Skijn die sterre
Vir altijd dag en nag
Hoe kan jij ooit die son se skijn
Bespeur, als skemerlig verdwijn?
Hoe kan jij ooit die daglig wag?
Ek antwoord: Man, die sterre,
Die gee mij nuwe krag!
Ja, ek was op die vlakte
Waar mense moed verloor:
Daar het ek in mijn siel gebewe
Daar baje dinge aangehoor;
Maar ek is uit die vlakte
En bo sijn skaduws oor.
C. Louis Leipoldt
Die Verkenner (Naar die Duits van Fritz Lienhard)
Daar onder blink ‘n witte lijn:
Die vijandstente! Die gewere staan
In hopies. Sidderende sonneskijn
Hang oor die krans; die windjies kom en gaan
En laat die sand oor pad en vlakte stuiwe.
Die kop lê doodstil! Net ‘n akkedis,
Wat rads en ritslend deur die bossies roer,
Soek wildverskrik ‘n skeurtjie om te rus.
En dan ‘n perdekop, geblaas, gesnuiwe —
‘n Hoed en Mauser — oor die klippe loer
Twee oë– dan weer weg. Dit was ‘n Boer!
J.F.W.G.
Op hierdie link kan jy ou Huisgenote van 1916 in PDF-formaat aflaai en nog meer “vroeë” Afrikaanse gedigte lees wat in die ou Huisgenote verskyn het.
‘n Blogger het my vandag gevra na “Die Elwekoning”…sien haar boodskap op “my gedigte/poems”-bladsy. Ek kon geen spoor van die gedig, in Afrikaans vertaal, kry nie. Dit was vir my ‘n aangrypende gedig toe ek dit in Engels lees en het ek besluit ek vertaal dit gou vir haar.
English readers: I’ve translated this Goethe-poem in Afrikaans for a blog-reader. As a rule I don’t like to translate, only if the poem is really touchy or if it “speaks” to me…almost like this Erl King-poem. On “my poems/gedigte” page you will find a few translations…English to Afrikaans vice versa and a few of my own which I tried. I’m no professional, I have done no particular course in writing poetry, so WYSIWYG…what you see is what you get. Just my own thoughts in words.
Die Elwe-Koning
Wie ry daar so laat deur die donker, somb’re nag?
Dis ‘n vader met sy kind
Hy hou die knaap klemmend in sy arm
Hy hou hom veilig, hy hou hom warm.
“My seun, waarom lyk jy so beangs?”
“Sien vader nie die Elwekoning nie?
Die Elwekoning met sy kroon en trein?”
“My liewe kind, dis mis wat opstoot in die vlakte.”
“Kom nou, liewe kind, kom nou saam met my
Ek het lekker speletjies om met jou te speel.
Lieflike blomme blom op die strand,
My moeder het baie kledingstukke van goud.”
“My vader, my vader, hoor jy nie die
beloftes wat die Elwekoning fluister vir my?”
“Wees rustig my kind, bedaar, dis die
nagtelike wind se ritseling deur gedroogde blaar’ .”
“Wil jy nie saam met my kom, my seun?
My dogters sal jou liefderyk versorg,
My dogters dans hul nagtelike dans
Hul sal jou wieg totdat jy slaap.”
“My vader, my vader, sien jy nie daar?
Die Elwekoning-dogters in die donker daar?”
“My seun, my seun, ek sien duidelik
hoe grys die wilgerbome lyk.”
“Ek’s lief vir jou, jou skoonheid bekoor my, my seun.
En as jy nie gewillig is, dan moet ek jou forseer!”
“Nee vader, my vader, hy gryp my arm!
Die Elwekoning het my seer gemaak!”
Die pa sidder, sy ry is wild
In sy arms hou hy die kermende kind
Hy kom tuis met ‘n geswoeg en gesweet
In sy arms – die lewelose kind.
Nikita-25/6/09
Oorspronklike gedig deur Goethe Oeps! Hier het ek so pas die vertaling van SJ du Toit op Litnet opgespoor..waarom kon ek dit nie twee dae terug kry nie? Omdat ek Elwekoning twee woorde gespel het! ..wel, nou kan jy my vertaling vergelyk en natuurlik sien waarom ek nie ‘n digter is nie! hehe Die Elwekoning
(Goethe)
Wie ry daar so laat deur nag en wind?
Dit is ‘n vader met sy kind;
Hy druk die knapie so styf in die arm,
Hy hou hom veilig, hy koester hom warm.
“My seuntjie berg bang sy gesiggie, vir wie?”
“Sien Vader die Elwekoning dan nie?
Die Elwekoning met mantel en sleep?”
“My kind, dit is ‘n newelstreep.”
“Kom, kindjielief, kom saam met my!
So heerlik speel hul waar ek bly;
Veelkleurige blomme groei op die strand,
Van goud gaan jou kleed wees uit moeder se hand.”-
“My Pappie, is Pappie dan heeltemal doof
Vir wat Elwekoning my saggies beloof?”
“Bly stil, wees rustig maar, my kind!
In dorre blare duisel die wind.”-
“Gaan jy, lief seuntjie, met my saam?
My dogters ken almal reeds jou naam;
My dogters dans voor die nagt’like rei
En wieg jou en dans en sing so bly.” –
“My Vader, kan Vader dan glad nie gewaar
Elwekonig se dogters in die donker kol daar?”
“My seuntjie, my seuntjie, ek sien dit heel goed:
Die ou-gras skyn geel aan die randjie se voet?”
“Jou skoonheid bemin ek, my siel is ontsteld;
En as jy nie wil nie, gebruik ek geweld!”
“My Pappie, my Pappie, nou vat hy my raak!
Elwekoning het my seer gemaak!”
Die vader skrik; hy ry soos die wind,
En hou in sy arms die kreunende kind,
Bereik sy plaas in bange nood;
Die kind lê in sy arms dood.
Vertaling – SJ du Toit
The Erl-King
WHO rides there so late through the night dark and drear?
The father it is, with his infant so dear;
He holdeth the boy tightly clasp’d in his arm,
He holdeth him safely, he keepeth him warm.
“My son, wherefore seek’st thou thy face thus to hide?”
“Look, father, the Erl-King is close by our side!
Dost see not the Erl-King, with crown and with train?”
“My son, ’tis the mist rising over the plain.”
“Oh, come, thou dear infant! oh come thou with me!
Full many a game I will play there with thee;
On my strand, lovely flowers their blossoms unfold,
My mother shall grace thee with garments of gold.”
“My father, my father, and dost thou not hear
The words that the Erl-King now breathes in mine ear?”
“Be calm, dearest child, ’tis thy fancy deceives;
‘Tis the sad wind that sighs through the withering leaves.”
“Wilt go, then, dear infant, wilt go with me there?
My daughters shall tend thee with sisterly care
My daughters by night their glad festival keep,
They’ll dance thee, and rock thee, and sing thee to sleep.”
“My father, my father, and dost thou not see,
How the Erl-King his daughters has brought here for me?”
“My darling, my darling, I see it aright,
‘Tis the aged grey willows deceiving thy sight.”
“I love thee, I’m charm’d by thy beauty, dear boy!
And if thou’rt unwilling, then force I’ll employ.”
“My father, my father, he seizes me fast,
Full sorely the Erl-King has hurt me at last.”
The father now gallops, with terror half wild,
He grasps in his arms the poor shuddering child;
He reaches his courtyard with toil and with dread,–
The child in his arms finds he motionless, dead.
Erlkönig Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind.
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.
Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht?
Siehst Vater, du den Erlkönig nicht!
Den Erlenkönig mit Kron’ und Schweif?
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif.
Du liebes Kind, komm geh’ mit mir!
Gar schöne Spiele, spiel ich mit dir,
Manch bunte Blumen sind an dem Strand,
Meine Mutter hat manch gülden Gewand.
Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,
Was Erlenkönig mir leise verspricht?
Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind,
In dürren Blättern säuselt der Wind.
Willst feiner Knabe du mit mir geh’n?
Meine Töchter sollen dich warten schön,
Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn
Und wiegen und tanzen und singen dich ein.
Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort
Erlkönigs Töchter am düsteren Ort?
Mein Sohn, mein Sohn, ich seh’es genau:
Es scheinen die alten Weiden so grau.
Ich lieb dich, mich reizt deine schöne Gestalt,
Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt!
Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an,
Erlkönig hat mir ein Leids getan.
Dem Vater grauset’s, er reitet geschwind,
Er hält in den Armen das ächzende Kind,
Erreicht den Hof mit Mühe und Not,
In seinen Armen das Kind war tot.
This is an Afrikaans poem I tried to write, you can slide down and listen to Any Williams. Ja, ek sê ‘probeer’ omdat ek nie voel dat ek heeltemal geslaagd was nie, maar gee maar jou opinie – wat dit ookal mag wees. Onthou ook: EK is NIE ‘n professionele digter nie. Ek *probeer* om ‘n paar woorde bymekaar te sit en hoop dit maak sin. As jy ‘n digter is, kyk asb met *ander* oë na hierdie ‘samevoegsel’ van woorde!
Geniet Andy Williams se Love Story!
Aksioom (stelling wat waar is sonder bewyse)
My beleë gedagtes
het danig met ‘n pyl
die dampkring om ons
huiwerig binnegedring
Afsydig het jy die die buikgord
van jou hart buitengewoon
ingetrek en daarmee saam
die sfeer om ons vernou
Balhorig het ek met woorde
jou gebombardeer
besimpeld-besluiteloos
het jy die dekmantel
gelig en stadig begin delf
in ‘n argaïese verlede
Domastrant en diktatoriaal
het jy ondersoekend erken:
‘n dilemma… en aanvaar jy
aanspreeklikheid as skipper
en red die breukeling
Selfversekerd en delikaat
het jy my gedagtes omvou
lugleegtes doodgelag en
doodluiters my hart bedraad.
I was tagged by Skoor to post an entry about my favourite music. Well, I’ve done so many entries about music before, especially classical music that I’ve decided to blog a few tracks from my other favourites. I think all the music files in this entry refer to love which is quite important in our lives! Many of my chess-player-friends on Chessworld know that I have a passion for my country/language and therefore the first song is an Afrikaans song. Steve sings it and he’s one of my favourite singers. In this entry you can also listen to a few love songs which I blogged with a couple of love-poems and you can listen to Steve singing in English! As a poetry-lover, I have also a poem for you to enjoy; music, poetry and love…hmm…you can’t separate it…and I have a movie for you, about SA of course, with some beautiful music…this time, classical music!
This first Afrikaans song is a love song and the title says in English ..”Far away from here”…and that’s what I am…far from South Africa…my beloved country!
Steve Hofmeyr – Ver hier vandaan
I was introduced to this song by one of my friends when I was a student and I still like this song.
Dan Fogelberg – Leader of the band
I was asked by a blogreader to translate the following poem – which is originally an Afrikaans poem – into English. It’s a poem that will “touch” you. On the link you can read the Afrikaans poem, actually, I don’t think Afrikaans speaking readers will read it as we all know this poem very well! I had to know it by heart when I was at primary. It’s part of our history and I even believe that many other culture groups in South Africa also know the poem. This is a poem written by one of our National Poets, A G Visser and it’s based on the truth. I have a link for you in this post where you can read the history behind the poem.
Amakeia
A G VISSER- poem translated
In the shadow of the mountains
bush-sheltered on all sides
stands alone the wattle-and-daub hut
on the boarder of Kaffircountry.
Softly Amakeia hums
on the banks of the River Kei
till he sleeps, the tender baby
of the white pioneer:
“Hush now, hush now, hush Little One
see how the evening star twinkles
No one will hurt you, Little One
hush now, even if Mummy isn’t near.”
Amakeia had promised
when her madam was dying
to look after her vulnerable baby
till he’s a grown-up boy.
Lovingly she cares
for the white child
till the light of day beams
from Amakeia’s friendly-loyal black face.
She sees the ominous
signs of war:
Quick the invasion, home and haven
Slaughtered and burnt down
Selflessly, death defying
with the white child on her back
to the Amakeia mountains
she’d hastily fled
“Hush now, hush now, Pikanini
over the mountains the moon rises
No one will see us here
Tomorrow we’ll go home.”
Oh, that the eyes of the scouts
had to discover their hiding place!
“Save him, he’s so little!” she begs
with hands stretched out.
Ragingly snarled the wild gang:
“Die or give the white child here!”
“Over my lifeless body,”
replied Amakeia vivaciously.
“My promise to my madam,
the best I could asked for:
Where he goes, Amakeia goes,
to care for him.”
“Unite in death
If in life you can’t be parted.
Quick death with her, Maxosas,
Let the glinting spears rain down!”
In the Amatola valleys
Howls only the winter wind
through the reeds in the moonlight: “Tula-tula – sleep my child.”
Translated:
(c) Nikita 9:30 14/2/2009
Please click here to read about the history behind the poem. The link will open in a new window.
A few years ago, when I taught 11 year old kiddies in SA, I used this next song in a listening skills exercise. About 2 years ago, when I walked the streets of London, this song came to my mind – of course also the lesson I taught! – and I thought by myself…what Roger sings is so true. I’ve never thought that I would one day walk the streets of London and experience what he sings in this song! Image: geographyofgrace.com Roger Whittaker – Streets of London Image: flickr.com: 2350/2261847707_ce11506ce7
I do like Katie’s music…she’s a lovely artist….do enjoy this song!
Katie Melua – The closest thing to crazy
Image: designbydani.com
Dennis East is a South African artist. Enjoy his song…I think this is a ’80’s song. Listen closely to the words! and Queen will always be on my music menu! The last song…For a kiss…is a cute song! Listen and enjoy!
Dennis East – A Rose has to die Image: farm3.static.flickr.com/2117/2268046339_6ec9b65f42
This entry is like scrambled eggs! ..some English..some Afrikaans… some reading…some listening…some chess, some poetry, make your pick and choose what you want to do…and I hope you find something good here….I’m going to explain in short what the magazine is about. This is a South African family magazine, since the 1900’s and I’ve blogged about it before, but want to blog more and focus more on poetry that was published in these issues and about the fashion of the time and whatever you’ll find here…it’s really a mix! The three issues are in this post as PDF files if you want to download it and my other entry is only in English, if you want to click on the link to read the English-entry posted in 2007.
You will find a poem by Goethe.. The Fisherman…translated in Afrikaans in 1915/6 – by someone. The poet’s name was unfortunately not published, only initials, at least it said that the poem was translated from the German-poem. The poems in this entry are written in Afrikaans, but Afrikaans was still busy developing and you will spot the similarities to the Dutch Language in the words/phrases. By looking at these images you can get a pretty good idea of what the fashion of the time was like, the captions with the images will also guide you and you’ve thought that my blog is a chess blog only…hehe..actually, my blog says…anything/everything and chess! But as always, I will try and link something in my entry to chess, if possible! So…here it goes…some extracts of sites – links which you can follow too – that tells us that chess was a game that was enjoyed by South Africans too…from early years on….and for those of you who want to listen so some beautiful Afrikaans music…there’s a song for you to listen to…called..”Korreltjie Sand” – (grain of sand), the poem of Ingrid Jonker…as sung by Chris Chameleon. The following three links are pdf’s which you can download and it’s old Huisgenoot-mags. All the links will open in a new window. These files are quite large, they do take a few seconds to download. Wees geduldig! huisgenoot-julie-1916
This link is from my blogwhere I’ve previously posted in English about Ingrid Jonker with external links you can enjoy. She comitted suicide by walking into the sea.
By downloading the pdf-format of the old Huisgenoot issues, you can compare the covers which is interesting to see how much it’s changed. Even the format has changed over the years from a quite larger format to what it is now.
At the bottom of this link, – for people who want to do some “listening” only…there are some music files…some music from the good old “past”…I know the South Africans reading here – especially if you’re not “at home” – will appreciate these songs… and if you want to download the songs in a zip folder, go to this blog and voila! music-a-la-in-a-jiffy…or is it in a “zip”-py! For English “foreigners” reading here…”Rabbit” was one of South Africa’s rock band of the mid 70’s and they had a big hit…”Charlie”…read about Trevor Rabin…one member of the band…and why he’s now in Hollywood! You can listen to Charlie too…and a few other brilliant songs…all by Saffa-artists. Do enjoy! The first song at the bottom of this post, is an Afrikaans love song though..so go on, play it for your girl friend/boy friend…the title of the song…something like..”Are you still thinking of me”?
If you can’t read the following paragraph…it is Afrikaans! Ek het in Sept 2007 ‘n blog-inskrywing gemaak oor die 1916-Huisgenoot en hier sal jy ook die skakel kry na Tukkies waar ek die Huisgenoot-publikasies gekry het. Dit is in PDF-formaat en die skakels sal in ‘n nuwe bladsy oopmaak. Elkeen van die publikasies is sowat 8 MB en neem ‘n paar sekondes om af te laai en oop te maak. Wees maar bietjie geduldig. Daar is nog ‘n paar gediggies vanuit hierdie toeka-se-dae-uitgawes wat ek sal byvoeg met die tyd. Ek hoop julle geniet die musiek hier ook!
Chess played in South Africa in the early years: Organised club league chess is over 100 years old in Cape Town. Cape Town chess club, the oldest in South Africa (founded in 1885) together with Woodstock, Tokai and the YMCA club formed a union of clubs in 1907. Each club entered one team in the league at a fee of 1 pound-1-0 per team in the same year.
Teams of five competed in the inaugural competition. Cape Town was expected to win and did so but only by one point. In the double round robin they scored 10 match points, Woodstock 9, YMCA 6 and Tokai 0. Cape Town sensationally lost in the opening round to Woodstock, a club barely a year old, and had to field to their strongest possible team for the replay which they won by a single point. Source: Chess for all. The link will open in a new window. Some Chess records …about South Africa… Longest running correspondence chess rivalry. Reinhart Straszacker and Hendrick van Huyssteen, both of South Africa, played their first game of correspondence chess in 1946. They played for over 53 years, until Straszacker died in 1999. They played 112 games, with both men winning 56 games each. Source… https://www.chess.com/article/view/records-in-chess The Chessmaster Borislav Kosti toured South Africa in the 1920’s. I’ve lost my original link about him, but found another link…just after his image…and here’s a wiki-link too..http://en.wikipedia.org/wiki/Borislav_Kosti%C4%87
Bora (Borislav) Kosti – a Chess Grandmaster of the 1920’s
Bora Kostic was born on 24 February 1887 in Vrsac. His first chess steps he started when he was ten, and as early as he was in grammar school he was one of the best chess-players in Vrsac. His biggest competitor from the grammar school days was five years older, Sava Gerdec, who taught him the chess theory. Their fight for the chess reputation was finished when Kostic went to study to Budapest. He finished Oriental trade academy there, but without neglecting chess.
His first great chess result was achieved in Budapest 1909, when he won at the tournament of the greatest Hungarian chess amateurs. This victory opened the door of the Vienna chess society to young Kostic, and that was the chess metropolis of that time.
In 1911 he achieved sensational victory in the match with the American champion, Frank Marshall. His first real “baptism of fire” Bora Kostic had that same year at the International grand master tournament Karsbad (Karlove Vari). In extraordinarily strong competition he won the title of the international master. Then followed the visit to Nordic countries where he won over the champions of Danmark and Sweden, as well as the very powerful Rudolf Spielmann.
In 1913 he moved to the capital of Argentina, Buenos Aires where he worked as the chess lecturer at the Military academy. He had been cruising on one Argetine warship across many seas. In Argentina he won in the matches with all their best players, and also the champion of this country, Roland Ilja, 6:0.
In 1915 he went to New York and started the chess tour from the east to the west coast. On that famous six-month-long tour, Bora Kostic achieved the world record in the number of played games on simultaneous exhibitions. Out of 3281played games he lost only 112, and made draw in 237. During his stay in America he visited Nikola Tesla, while he was the chess teacher to the famous tenor singer Enrico Caruso.Playing numerous games and tournaments, master tournament of the “Manhattan chess” club being the most famous in 1918, Bora Kostic was ranked immediately after Capablanca on the whole American continent. Especially because their four games played at two tournaments ended draw. That was why their match in 1919 happened, when the genius Capablanca won with the great result.
In the same year he returned to Europe and in Hastings took the second place after Capablanca. The next year in Hastings he took the first place with 100% gained points, which nobody repeated during the long tradition of this tournament. Then came important tournament results: Gothenburg 1920 – IV place, Budapest 1921 – III-IV place, Hague 1921 IV-V place. In England he played simultaneous games and blind productions, animating the chess world with enthusiasm.
In Yugoslavia of that time the rivalry between dr Milan Vidmar and Bora Kostic was evident. Unfortunately, the match, the result of which should have shown who should have been given the title of the Yugoslav champion, was never organized.
Bora Kostic especially liked to travel and see new countries and customs, but also to play at the chess tournaments during those travels. So he organized world chess tour which lasted from 11 November 1923 to 28 May 1926. As he himself said to his friend Kosta Jovanovic immediately before the trip: “I want to see the world, those parts of the world that were only the objects of my imagination. I believe that on that trip there will be a lot of interest for chess. ” That was the mission which brought commercial success of great scale to the world chess. Certain Yugoslav master, demonstrating chess on, so to speak every step, in different countries, talks about his homeland about which many people have never even heard before. First he set off to Australia and New Zealand. Then over South Africa overland to Kenia, where the famous match on the equator was played. Bora Kostic was on the northern hemisphere, and his opponent on the south. His next stop was India, where he was at the end met by maharaja from Patiale (Schandagar), who organized tournaments on the hights of the Himalayas. From there he went to Nepal and on Tibet, and then to the island of Java in Indonesia. From Java he crossed to Sumatra where he played with the chief of the Bataki tribe. From there he moved to the Philipines, and then to Hong Kong and China. From China he moved to the Soviet Union from where his return to Vrsac began. Through Siberia, over Irkutsk, Novosibirsk, Omsk, Sverdlovsk, Moskow, Odessa, Leningrad to Riga. Everywhere he played simultaneous matches, blind games, matches, and as he himself confessed the greatest number of lost games he had, were played just in the Soviet Union. Finally, at the end of May 1926, he arrived to Vrsac and ended the first part of his trip around the world at the chess-board. Tireless chess traveller, he put foundations for the future chess links among the peoples of the whole world. …
First chess Olympics were played in 1927. godine. Bora Kostic played at the first board of the Yugoslav representation and won 8,5 points out of 15 games. The following year he won in Trencanske Toplice, and in 1930 he was IV in Nice. In the same year he continued his trip around the world. He went to Mexico where he stayed eight months. From there he went to Cuba, then to America, and came back from there in the middle of 1931 to arrive to the Olympics which took place in Prague. On that Olympics Yugosalvia was IV, the contribution of Bora Kostic on the third board was very important.Then came extraordinarily strong tournament in Bled , which was marked by the world champion Alekhin.
The first Yugoslav championships took place in 1935 in Belgrade. Bora Kostic shared the first place with Vasja Pirc. Bora Kostic achieved the greatest tournament result in 1938 in Ljubljana at the Yugoslav championships. With 10,5 points out of 15 games he won over the best Yugoslav players, as well as over Szabo, Tartakower and Steiner.
At the beginning of World War II the chess activity stopped for all those who did not want to play in Nazi Germany. Among them was also Bora Kostic who spent some time in the concentration camp in Veliki Beckerek (Zrenjanin) because of his patriotism. After the war he took part at several championships and smaller tournaments, and the last competition at which he won was the tournament of veterans – Zurich 1962.
Bora Kostic died in Belgrade, 3 November 1963. Perhaps, when we take into consideration only the objective power of some players, Uncle Bora would not be ranked in the world top. It may happen that his rich talent has worn out on his road filled with all kinds of events. The circumstances he lived under later did not allow him to fullfill his creative potentials to their full extent. However, as the chess-player he was a unique, extraordinary person. He devoted his life to chess and he was thrilled with it to the end of his life.The magic of the chess game took him to the great life adventure – to the long journey through the exotic, in that time unknown world. Source: See the link by his photo- it will open in a new window. You can play through his games on the link too.
Mode : Neklyne en haarstyle / Fashion: Necklines and hairstyles
Girl's dress
Marriage-couple
Mode/Fashion
Modes van 1916/Fashion 1916
Akteurs/Actors
Chris Chameleon singing “Korreltjie Sand” – (Grain of Sand)
Korreltjie Sand – lyrics
korreltjie korreltjie sand
klippie gerol in my hand
klippie gesteek in my sak
word korreltjie klein en plat
sonnetjie groot in die blou
ek maak net ‘n ogie van jou
blink in my korreltjie klippie
dit is genoeg vir die rukkie pyltjie geveer en verskiet
liefde verklein in die niet
timmerman bou aan ‘n kis
ek maak my gereed vir die niks
korreltjie klein is my woord
korreltjie niks is my dood
korreltjie klein
korreltjie sand kindjie wat skreeu uit die skoot
niks in die wêreld is groot
stilletjies lag nou en praat
stilte in doodloopstraat
wêreldjie rond en aardblou
korreltjie maak ek van jou
huisie met deur en twee skrefies
tuintjie met blou madeliefies pyltjie geveer en verskiet
liefde verklein in die niet
timmerman bou aan ‘n kis
ek maak my gereed vir die niks
korreltjie klein is my woord
korreltjie niks is my dood
korreltjie klein
korreltjie sand (5x)
You can read about Chris Chameleon on this link which will open in a new link.
The Original poem
Korreltjie niks is my dood Ingrid Jonker (1933-1965)
Korreltjie korreltjie sand
klippie gerol in my hand
klippie gesteek in my sak
word korreltjie klein en plat
Sonnetjie groot in die blou
korreltjie maak ek van jou
blink in my korreltjie klippie
dit is genoeg vir die rukkie
Kindjie wat skreeu uit die skoot
niks in die wêreld is groot
stilletjies lag nou en praat
stilte in doodloopstraat
Wêreldjie rond en aardblou
ek maak net ‘n ogie van jou
huisie met deur en twee skrefies
tuintjie met blou madeliefies
Pyltjie geveer in verskiet
liefde verklein in die niet
Timmerman bou aan ‘n kis
Ek maak my gereed vir die niks
Korreltjie klein is my woord
Korreltjie niks is my dood
Kontras Wit is die wêreld,
wit van die sneeuw.
Bokant die water
sweef daar ‘n meeuw;
blouw is die hemel,
nergens ‘n wolk:
oral is daar vrede
rondom die kolk.
Spierwitte wêreld,
diep in jouw siel
sug jij en smag jij
om te verniel;
skijn is jouw vrede,
donker jouw hart:
jij is maar blij oor
ander se smart
A D Keet: Amsterdam, Kersmis 1914
Digter Is Hij
Digter is hij, die digters-taal
Diep uit die grond van sijn hart kan haal;
En hij voel in sijn hart ‘n heerlike drang
Om ‘n vlugtige stemming in woorde te vang.
Digter is hij, die verse maak–
Verse, wat duisende harte kan raak.
Maar hij weet nie, waar hij die mag van haal:
Dis ‘n gawe, wat bo uit die hemel daal.
Digter is hij, die oog en oor
Tref met ‘n pragtige woordekoor;
En hij skep sijn lied soos ‘n vooltjie vrij,
Die sijn hele siel aan die wêreld belij.
Digter is hij, die sing en sing,
Fraai als ‘n vooltjie, wat vreugde bring:
Want hij hef sijn stem op ‘n lieflike maat
Van die môre vroeg tot die awend laat.
Digter is hij, die deur en deur
Voel, wat rondom en in hom gebeur;
Die sijn siel se gevoelens uit kan giet
In ‘n lewende, sprekende, roerende lied.
A D Keet
Wagter op die Toring
I (Januarie 1913)
Wagter op die toring,
sê, wat sien jij daar?
Ek sien duisend-duisendtalle
voor die gragte, voor die walle,
om die vesting aan te val.
Maar geen grag sal hul oor steek nie,
en geen poort sal hul deur breek nie,
want die burgers op die mure
staan getrouw en pal.
Wagter op die toring,
sê, is daar gevaar?
Is eie strijd dan uitgestrede,
dat die vijandsvlag in vrede
oor ons eie vesting waai?
Ag! die wagter lê in bande,
neergevel in bitt’re skande,
want die burgers op die mure
het die burg verraai.
II
(Junie 1915)
Wagter, die nag is donker,
donker en o, so bang:
vijande buite, wat raas en woed,
vriende gekeerd teen hul eie bloed,
en oor die burgers ‘n doodse slaap–
wagter, die nag was bang.
Trouw was jouw wag op die voorste wal,
helder en luid jouw basuingeskal,
maar oor die burgers ‘n doodse slaap–
wagter, hoe lang, hoe lang?
Wagter, siedaar, die skadewee
versmelt als, ‘n ligte skim
Hoor ‘n geruis in die beendre! die dood
voel nuwe lewe ontkiem in haar skoot.
Strijders, ontwaakte, die swaard ontbloot!
Wagter, ‘n goue môreson
verrijs aan die oosterkim.
—H A FAGAN
Die Visser
(Uit die Duits van Goethe)
Die water ruis, die water rol:
‘n visser sonder smart
sit daar te hengel vredevol,
ja koel tot in sijn hart.
En wijl hij loer en wijl hij sit,
deel sig die vloed in twee:
‘n vogtig meerwijf, haelwit,
stijg uit die siedende see.
Sij sing tot hom, sij spreek tot hom;
“Wat lok jij uit mijn skoot
“met mensekuns en menselis
“mijn kinders tot die dood?
“Wis jij hoe rijk die vissies is
“hier onder in die see,
“dan sou jij afdaal en gewis
“ook vind die ware vree.
“Moet nie die son en maan hul rig
“vir laafnis tot die vloed?
“Toon golwe-aad’mend hul gesig
“nie tweemaal skoner gloed?
“Ag jij die diepe hemel lig,
“die vog-beglansde blouw?
“Lok nie jouw eie aangesig
“jou in die eeuw’ge douw?”
Die water ruis, die water rol;
benat sijn naakte voet;
sijn hart word van verlange vol
als hij ‘n minnegroet.
Sij spreek tot hom, sij sing tot hom:
weerstaan kon hij nie meer;
half trek sij hom, half sink hij in,
en niemand sien hom weer.
J J S
Aan Mijn Vaderland
Trouwe liefde al mijn dae,
sweer ek jou met hand en hart!
Al jouw vreug is mijn behae,
en jouw leed mijn diepste smart!
Want mijn alles, selfs mijn lewe,
dank ek jou, mijn vaderland:
dis van jou mij vrij gegewe,
uitgereik met milde hand.
Daarom sing ek jou mijn sange
en mijn lied’re vir altijd;
daarom is ook mijn verlange
en mijn strewe jou gewijd.
Maar ons is nie net verenig
als jij in die sonskijn baai:
ek wil ook jouw smarte lenig,
als die stormwind anstig waai.
En nie net met woordeklanke
is ek tot jouw diens bereid:
met mijn daad is jij te danke
in jouw nood en angs en strijd.
Ek sal pal staan, tot ek sterwe
teen tiranne, wat jou druk:
tronk, verbanning wil ek erwe,
eer ek voor hul gruwels buk.
Is die nagte soms ook duister,
eind’lik daag dit in die oos,
en die dag vol glans en luister
bring die matte strijder troos.
Trouwe liefde al mijn dae.
sweer ek jou met hand en hart!
Al jouw vreug is mijn behae,
en jouw leed mijn diepste smart!
W.K. van Elssen
WINTER
Die eikebome
staan bleek en kaal,
en die popliere
als as so vaal,
Oor tuin en velde
kom elke nag
‘n kille laken
van spierwit prag.
Die newels drijwe
die vleie oor
en keer die sonskijn
aan al kant voor.
Die awendwindjie
speel langs die hang,
druk ijsig soene
op elke wang.
Dis oral aaklige!
Natuur is dood;
en ook mijn harte
word swaar als lood.
Maar nee, mijn liefste!
ek kan nie treur:
jouw liefde lewe
om op te beur.
Jouw oë melde
in minnegloed
waar wintersweeë
vergeefs teen woed.
Dit wil mijn siele
verwarm, verblij,
en vir die lente
reeds voorberei.
W K van Elssen
THE FISHERMAN.
THE waters rush’d, the waters rose,
A fisherman sat by,
While on his line in calm repose
He cast his patient eye.
And as he sat, and hearken’d there,
The flood was cleft in twain,
And, lo! a dripping mermaid fair
Sprang from the troubled main.
She sang to him, and spake the while:
“Why lurest thou my brood,
With human wit and human guile
From out their native flood?
Oh, couldst thou know how gladly dart
The fish across the sea,
Thou wouldst descend, e’en as thou art,
And truly happy be!
“Do not the sun and moon with grace
Their forms in ocean lave?
Shines not with twofold charms their face,
When rising from the wave?
The deep, deep heavens, then lure thee not,–
The moist yet radiant blue,–
Not thine own form,–to tempt thy lot
‘Midst this eternal dew?”
The waters rush’d, the waters rose,
Wetting his naked feet;
As if his true love’s words were those,
His heart with longing beat.
She sang to him, to him spake she,
His doom was fix’d, I ween;
Half drew she him, and half sank he,
And ne’er again was seen.
Goethe: 1779
An Afrikaans love song…
Luister na “Dink jy darem nog aan my”
Sias Reyneke was member of “Groep Twee” – (Group Two)
Joy: Paradise Road
Joy
Master Jack
It’s a strange, strange world we live in, Master Jack.
You taught me all I know and I never look back.
It’s a very strange world and I thank you, Master Jack.
You took a coloured ribbon from out of the sky,
and taught me how to use it as the years went by.
To tie up all your problems and make them believe.
And then to sell them to the people in the street.
It’s a strange, strange world we live in, Master Jack.
You taught me all I know and I never look back.
It’s a very strange world and I thank you, Master Jack.
I saw right thru the way you started teaching me now.
So someday soon you could get to use me somehow.
I thank you very much you know you’ve been very kind.
But, I’d better move along before you change my mind
It’s a strange, strange world we live in, Master Jack
No hard feelings if I never come back
It’s a very strange world and I thank you, Master Jack
You taught me all the things the way you’d like ’em to be.
But I’d like to see if other people agree.
It’s all very interesting the way you describe
But I’d like to see the world thru my own eyes.
It’s a strange, strange world we live in, Master Jack.
No hard feelings if I never come back
You’re a very strange man and I thank you, Master Jack.
You’re a very strange man and I thank you, Master Jack.
You’re a very strange man, aren’t you, Master Jack?
Four Jacks and a Jill with “Master Jack”
http://www.mnet.co.za/Mnet/Shows/carteblanche/story.asp?Id=2876 Rabbit…South Africa’s rock group from the 70’s with Duncan Faure, Trevor Rabin, Dave Matthews…read the next article about Trevor! Read this article about Trevor Rabin… now in Hollywood…writing the score for Hollywood movies…-follow the link to Mnet.
He wrote the score for Hollywood movies like Enemy of the State, Armageddon and National Treasure and won more awards than he can count, including several Grammies.
It started off with classical piano lessons as a boy. ? He then embarked on a lifelong love affair with the guitar. The name is Trevor Rabin, South Africa’s celebrated guitarist, singer, songwriter and composer.
You might remember him from Rabbit or Yes, but Trevor Rabin has left the rock stage for the lights of Hollywood. He has written the score for 25 movies.
Here at his Los Angeles home studio, he creates the stuff Hollywood dreams are made of.
A stone’s throw from the houses of the producers and actors he composes for, Trevor is crafting away at the music of yet another feature film – Glory Road, to be released soon
If you would watch or listen to a movie without the music, you would be amazed as to what a difference the score makes. And that is where Trevor has found a new profession – playing with our emotions. Continue reading on the link in the start of this article…and now you can listen to..Charlie!
Image: dreams.co.uk How do you feel about sleep? Sometimes I can go a whole night without sleep, but I will surely feel knackered two days later! I love being in bed at night when the rain is tapping on the roof. Weekends I like to lie in…and then get a nice breakfast in bed! …now to the music! I’ve these wonderful music, two tracks from a chess friend and he also sent me the third track by Hennie Bekker and suddenly! I found myself busy with an entry on sleep!! I even found you an interesting link about the stages of sleep and one about sleep deprivation…that’s for me, actually…lol! It was truly not my intention to blog about sleep when I uploaded these snippets of music, but at the end, after searching for some images, I came across these interesting info and sites and thought to share it with you as it was interesting to me. I blog about stuff which I enjoy/find interesting…apart from chess…my blog is sort of a “gathering space” for info I want to refer back to, but also in the hope that other people will find it useful too or will enjoy it at least. In the same process, I also found music for children with Aspergers! I’ve worked with children with Aspergers syndrome, Down Syndrome and also Autistic children and they are all a pleasure to work with!
I’ve come across music for ASD– the link will open in a new window – which you will find in this post. You can read more about ASD on the link and there’s another link in this post for you to follow up too, if you are more interested in Autistic children. Seven hours sleep a night helps reduce heart problems. Read the article…the link will open in a new window.
Firstly, enjoy “Sea of Dreams”…this track is about 5 min, but you get to listen to only a taster of it, as well as the other tracks. Tranquil Realms is about 11 min but the taster only about 2 min. For Afrikaans speaking people, I wonder if you can remember the Afrikaans poem about sleep! Please find it at the bottom of my post, a wonderful poem by DF Malherbe! In this poem he asks God to shut his eyes one day like the little girl’s when she falls asleep… On my blog on this link you can read about dreams…the link will open in a new window.
Sea of Dreams..by Angelle
Sleepy Time…by Angelle
Hennie Bekker…Tranquil Realms
Read on this link about sleep cycles. The link will open in a new window. Read on this pdf-link on wiki about dreaming.
The Effects of Sleep Deprivation on Brain and Behavior
Sarah Ledoux
Sleep deprivation is a commonplace occurrence in modern culture. Every day there seems to be twice as much work and half as much time to complete it in. This results in either extended periods of wakefulness or a decrease in sleep over an extended period of time. While some people may like to believe that they can train their bodies to not require as much sleep as they once did this belief is false . Sleep is needed to regenerate certain parts of the body, especially the brain, so that it may continue to function optimally. After periods of extended wakefulness or reduced sleep neurons may begin to malfunction, visibly effecting a person’s behavior. Some organs, such as muscles, are able to regenerate even when a person is not sleeping so long as they are resting. This could involve lying awake but relaxed within a quite environment. Even though cognitive functions might not seem necessary in this scenario the brain, especially the cerebral cortex, is not able to rest but rather remains semi-alert in a state of “quiet readiness” . Certain stages of sleep are needed for the regeneration of neurons within the cerebral cortex while other stages of sleep seem to be used for forming new memories and generating new synaptic connections. The effects of sleep deprivation on behavior have been tested with relation to the presence of activity in different sections of the cerebral cortex.
The temporal lobe of the cerebral cortex is associated with the processing of language. During verbal learning tests on subjects who are fully rested functional magnetic resonance imaging scans show that this area of the brain is very active. However, in sleep deprived subjects there is no activity within this region. The effects of this inactivity can be observed by the slurred speech in subjects who have gone for prolonged periods with no sleep .
Please click HERE more about sleep deprivation and brain behaviour…the link will open in a new window.
The music in ‘Sleep’ has been designed to be physically relaxing – the program features no distracting surprises and feels like slow, steady breathing, to help transport the listener away from the stresses of the day towards restful sleep.
This CD, with music composed by Hennie Bekker, incorporates scientific principles of sonic response, and is designed to nudge your mind toward deep and refreshing sleep.
On this link you can listen to more snippets of his music. The link will open in a new window.
Hennie Bekker
African Roots Bekker was raised in Mufulira, a Zambian copper mining town 10 miles south of the Congo border. In those early years, he was captivated by the symphonic sounds of the African wilderness, the haunting harmonies of tribal chanting and the rhythmic dialogue of drummers communicating between camps at sundown. He is a self-taught pianist who had his professional debut at age 15, spending the next decade performing with various bands throughout Zambia, Zaire, Zimbabwe and Kenya. His success as a fusion-jazz musician and band leader elevated him to become the musical director for one of South Africa’s largest record companies. Here, he added scores of film, television, radio and commercial music to his list of career accomplishments.
Read more about Hennie Bekker here, the link will open in a new window. If you click on “home”, you will find youtube-videos of him to watch.
On the “music” link you will find more albums, even some Africa-music and snippets to listen to.
Asperger’s Syndrome is a condition that was initially described by Dr. Hans Asperger’s 1944 doctoral thesis. It was not until 37 years later, in 1981, however, that Dr. Lorna Wing used the term “Asperger’s Syndrome” in a paper that helped to introduce this condition to the English-speaking world.
As described by Dr. Wing, the primary clinical features of Asperger’s Syndrome include:
naïve, inappropriate, one-sided social interactions
limited ability to establish relationships
poor non-verbal communication
a lack of emotional empathy
pedantic, repetitive speech
intense absorption in certain subjects
clumsy, un-coordinated movements
odd postures
Currently, the prevailing view is that Asperger’s Syndrome is a Pervasive Developmental Disorder which falls at the high end of the Autism Spectrum continuum.
BEHAVIORAL DEFINITION
The autism spectrum extends from “classic autism” — which lies at the lower end of the spectrum– through ASPERGER’S SYNDROME, which is characterized as being at the mildest and highest functioning end of the spectrum –or Pervasive Developmental Disorder–Continuum
The major source of stress in life for the person with Asperger’s Syndrome is social contact, and increased stress generally leads to anxiety disorders and depression Attwood, T. Asperger’s Syndrome: A Guide for Parents and Professionals, 1998, p. 148.
AS represents a neurologically-based disorder of development
AS reflects deviations or abnormalities in four aspects of development:
(1) Social relatedness and social skills
(2) The use of language for purposes of communication
(3) Certain behavioral and stylistic characteristics such as repetitive or persevering features
(4) Limited, but intense, range of interests
These dysfunctional features can range from mild to severe
“The Epidemiology of Asperger Syndrome: A Total Population Study” by Ehlers and Gillberg (retrieve citation) 2001), it is estimated that the prevalence of Asperger is 2.6 per 1,000 individuals. With the population of the U.S. currently estimated at 275 million (July 2000), this would mean an estimated 715,000 people are affected by Asperger’s syndrome in the U.S. alone”
Stewart, K. (2002). Helping a Child with Nonverbal Learning Disorder or Asperger’s Syndrome, p. 148
AS is characterized by:
high cognitive abilities — or, at least, “normal” IQ level
extending into the very superior range of cognitive ability
normal language function when compared to other autistic disorders
difficulties with pragmatic, or social language
a better prognosis than other Autism spectrum disorders Please read on THIS LINK more…the link will open in a new window. Click on “products” and it will take you to the music page.
Image: babyzone.com
DF Malherbe (1881-1969)
Slaap
Wat is die slaap ‘n wondersoete ding!
Sag op haar bloue oë daal die vaak
soos maneskyn diep waterkuile raak
om daar te droom in silwer skemering.
Vir laas beef oor haar lippe ‘n fluistering:
“Nag, Pappie.” Ek merk hoe langsaam hy genaak,
wat drome soet tot werklikhede maak:
in vaderarms rus my lieweling.
Sluit so my oë, God, wanneer vir my
u Engel wenk ter laaste, lange rus
en ek van wilde woeling hier moet skei;
dat my dan stille drome huis toe sus
en sterke Hand deur duisternisse lei.
Sluit so my oë, God, as ek gaan rus.
To Sleep by John Keats.
O soft embalmer of the still midnight!
Shutting, with careful fingers and benign,
Our gloom-pleas’d eyes, embower’d from the light,
Enshaded in forgetfulness divine;
O soothest Sleep! if so it please thee, close,
In midst of this thine hymn, my willing eyes.
Or wait the Amen, ere thy poppy throws
Around my bed its lulling charities;
Then save me, or the passed day will shine
Upon my pillow, breeding many woes;
Save me from curious conscience, that still hoards
Its strength for darkness, burrowing like a mole;
Turn the key deftly in the oiled wards,
And seal the hushed casket of my soul.
Sea of Dreams…Kelly King …I’ve found this book on google-books whilst searching for images and thought it might be on my list to read when I have more time…I’ve read a couple of books about wars…and for some reason I like to read about it…all part of history.
Sea of dreams by Martin Sramek
Dreams by Langston Hughes
Hold fast to dreams
For if dreams die
Life is a broken-winged bird
That cannot fly.
Hold fast to dreams
For when dreams go
Life is a barren field
Frozen with snow.
Please clickon this link to vote for Afrikaans. The link will open in a new window. My English readers — that want to help and preserve our beautiful language, HERE is the direct link…slide down a bit…there are 3 boxes…first one your name…second your email…and you don’t have to write in the 3rd box..unless you really want to! and…all you can say is…”JA” or “yes”… Please make sure the radio button is also ticked with “Ja, de Nederlandse Taalunie moet het Afrikaans ondersteunen.” and also, click on “verzend”...(submit)..That means that we want Netherland to support us! Afrikaans and the Dutch language are family, so we would love them to support us!! and would love to have your vote too!! This must be done before 20th October!! Please make sure you follow these instructions if you agree with me! otherwise, there’s no vote! Thank you!!
Het Afrikaans is een belangrijke taal, die door bijna tien miljoen inwoners van Zuid-Afrika en Namibië gesproken en verstaan wordt. Het is wel een zelfstandige taal, maar je hoeft slechts één zinnetje te horen om te beseffen hoe verwant het is met het Nederlands. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat Afrikaans voor Nederlanders veel begrijpelijker is dan andere verwante talen, bijvoorbeeld Fries. Deze tamelijk goede wederzijdse verstaanbaarheid is een goede basis voor meer contact.
De Afrikaanssprekenden zullen ondersteuning via de Nederlandse Taalunie zeker op prijs stellen, want sinds de val van het apartheidsregime is de aantrekkingskracht van het Afrikaans als contacttaal (of tweede taal) snel afgenomen.
Van ten minste 6,5 miljoen mensen is het Afrikaans de moedertaal. Voor hen kan de Taalunie wat betekenen, denk aan uitwisseling van materialen voor onderwijs, opleidingen en radio- en televisieprogramma’s.
Maar ook wíj hebben erbij te winnen. Niet dat de Zuid-Afrikanen ooit Nederlands zullen gaan spreken. Wel dat kennis van een sterk verwante taal en voortdurend contact met zijn sprekers onze houding ten opzichte van onze eigen taal wat minder parochiaal zullen maken. Ja, ook mensen die net even anders spreken en schrijven, zijn de moeite waard.
Some reactions from visitors on this site where you can vote:
Ik vind dat het erg kortzichtig zou zijn, zo niet ezelachtig, om het Afrikaans NÍET te steunen! Ten eerste heeft het Afrikaans dezelfde wortels als het huidige Nederlands. Taalkundig gesproken is het is familie. Ten tweede is de literatuur in het Afrikaans – door witte, bruine én zwarte schrijvers en dichters vóór, tijdens, en nu ná de apartheid – net zo interessant en net zo belangrijk voor onze kennis van het menselijke bestaan als de literatuur in welke taal ook. Ten derde zou het, weer taalkundige gesproken, een tragedie zijn mocht het Afrikaans door politieke redenen het onderspit moeten delven. (Zoals een Amerikaanse taalkundige ooit heeft opmerkt is het verdwijnen van een taal tegelijkertijd het verdwenen van een cultuur, iets te vergelijken met het bombarderen van het Rijksmuseum of Le Louvre). Ten vierde zijn ÁLLE talen – Engels, Russisch, Frans, Duits, Nederlands, Arabisch, Ivrit en noem maar op – ooit de “taal van de Onderdrukker” geweest.” Waarom moet allen het Afrikaans gestraft worden door steun te onthouden? Ten vijfde wordt het Afrikaans nu door een passieve zo niet een actieve cultuuroorlog bedreigd. (Wat staat er te gebeuren met het Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum?) Moeten de jonge Afrikaans-sprekende mensen die nu na de apartheid opgroeien en daar niets mee te maken hebben gehad boeten voor wat sommige van hun ouders en grootouders gedaan mochten hebben? (De Verenigde Staten van Amerika hebben na de Tweede Wereld Oorlog noch de Duitsers noch de Japanners het gebruik van en het verder cultiveren van hun moedertaal noch ontzegd noch bemoeilijkt. Integendeel.)
Dit kan net onkundiges wees wat Afrikaans met apartheid assosieer; Afrikaans is die tale van vele verskillende kulturele groepe in Suid Afrika. Alle ondersteuning vir ons pragtige taal word benodig en verwelkom. Viva Afrikaans!!! (in English…Afrikaans is the language of different culture groups in SA! Viva Afrikaans!!!)
Arnold
07.10.2008 09:28
Ik bewonder de vechtlust van de afrikaners voor hun taal. Ik schaam me diep voor de houding van de nederlanders, het lijken wel slappe frikandellen. In Zuidafrika is engels een oprukkende officiele taal ten koste van het afrikaans. Daar wordt tegen gevochten. In Nederland hoeft dit niet persé, maar vragen ze om verengelst te worden en juichen ze de verengelsing toe. Ieder woord wordt klakkeloos uit het engels overgenomen. Niemand heeft het meer over winkelen, relame of verkoop maar shopping commercial en sale. In de politie is de VVD en D66 het gevaarlijkst voor het behoud van de nederlandse taal, de CU en CDA willen wel knokken. De SP trouwens ook wel. Op het franstalige deel van St Maarten spreekt men frans, men zou nederlandstalige borden verwachten op het nederlandse deel, maar het is alleen engels en de regering doet er niets aan.
C E Hulstaert
05.10.2008 18:13
Het is mijn overtuiging dat de Nederlandse Taalunie het Afrikaans moet ondersteunen omdat het een taal is die in Zuid-Afrika en in Namibie onder druk staat en omdat die taal uit het Nederlands is ontstaan. Het feit dat sommigen van de apartheids-tegenstanders die taal racistisch noemen is een emotioneel argument dat ook kan worden ingebracht tegen het Engels. Engeland is de grootste koloniale mogend-heid die ooit heeft bestaan en het Engels is in alle kolonien als officiele taal ingevoerd. Wanneer men het Afrikaans terug dringt uit het openbare leven ten gunste van het Engels wordt niet alleen de Afrikaners onrecht aangedaan maar ook de kleurlingen en de San.
Tiong Koen
04.10.2008 19:14
Ja, zeer zeker. Om te beginnen is het ook óns erfgoed. Van ons, van álle Nederlandstaligen, dus ook van Chinese, Creoolse, Hindoestaanse, Marokkaanse en Turkse Nederlanders. We moeten het steunen uit welbegrepen eigenbelang. Verder is het een van de mooiste talen die ik ooit gehoord heb, met een boeiende literatuur en verbazingwekkend mooie poëzie. We moeten het dus ook steunen voor de anderen, want de wereld zou een stuk armer worden als er geen Afrikaans meer gesproken werd. Afrikaans moet tot Werelderfgoed verklaard worden.
Riaan Cruywagen
08.10.2008 21:05
Afrikaans is onlosmaaklik deel van die Nederlandse taalfamilie en het die steun van die Nederlandse Taalunie nodig. Totius het immers die verbintenis reeds in 1949 treffend soos volg saamgevat: “Dié sprokie is aan my vertel: Wanneer die druiwetros weer swel onder die donker wingerdblad, dat dan die fyne wyn ook roer in ver verborge keldervat. ‘n Fyn mistieke eenheidsband verbind Oranje, Nederland en Afrika, deur alles heen. Hoe ver die golwe ons ook al omspoel, die diepe hart sal altyd voel – ons is verborge-één.”
Mooi so, Afrikaans BO!!
Afrikaans school wins bid not to change language policy
March 27 2009 , 12:53:00
The Supreme Court of Appeal this morning effected that a governing body of a school has the exclusive power to determine the language policy of an existing school. It overruled a decision by the Pretoria High Court. The Mpumalanga Education Department had no accommodation in the Ermelo area for learners to be taught in English.
The head of department withdrew the function of the governing body of the Ermelo High School to determine the language policy of the school and appointed an interim committee to change the policy from an Afrikaans medium to a parallel medium school. But today the Supreme Court of Appeal found that the head of department was not authorised to do so in terms of the Schools Act and violated the principles of the Promotion of Administrative Justice Act.
The Federation of School Governing Bodies (Fedsas) has welcomed the judgment by the court in favour of the High School Ermelo and its school governing body that the school should become an Afrikaans single medium school.
Fedsas National Operational officer, Jaco Deacon, says this judgment is significant for education in South Africa and specifically the role of Afrikaans. He says the powers of school governing bodies are reinstated and the government can therefore not interfere in the decisions of school governing bodies unless there are special circumstances. A school governing body can therefore determine which language can be taught at a public school. Source SABCNews
Die berggans het ’n veer laat val
van die hoogste krans by Woeperdal
my hart staan tuit al meer en meer
ek stuur vir jou die berggansveer
mits dese wil ek vir jou sê
hoe diep my liefde vir jou lê
Images:noila.latsi.de
The translation in Dutch…on the link you will find more Afrikaans poems translated into Dutch. De berggans heeft een veer laten vallen
Van de hoogste rots bij Wuppertal
Mijn hartje slaat al meer en meet
Ik stuur naar jou die berggansveer
Hierbij verklaar ik je gewis
hoe diep mijn liefde voor je is.
Boerneef (1897 – 1967)
Klik HIER vir meer Nederlandse gedigte – Afrikaans vertaal in Nederlands.
Wupperthal, South Africa
Boerneef: Die berggans het ‘n veer laat val
Bateleur – photo: Treknature- copyright: Andrea Piazza
25/3/2012 – ‘Dok’ het in die kommentaarboksie vir ons ‘n boodskap gelos oor die Bateleur/Berghaan. Ek dink Boerneef het eintlik bedoel dat dit ‘n berggans is en nie berghaan/bateleur nie. Ek plaas ook die boek hier – van Amazon – met die korrekte titel.
C.M. van den Heever (1902-1957)
Die vertrekkende wildeganse
Tot aan die ruigte-gladde waterkant verglans die son se skuinse middagvuur, om trillend oor die watervlak in hierdie teer vertwyfelingsuur ’n oogwenk nog te duur – ’n oogwenk tot ’n vlerkgeklapper ruis, die water, ru verras, sy rimpels plooi, en swart figure oor die wye spieël onrustige skaduwees gooi. Dan uit die donker vleie styg met hees geskreeu die pikswart ry, en oor die rustig-diepe kuile reis die ganse met hul heimweeroep verby, verby na verre lugte waar die vuur van weggekwynde sonlig ’n oogwenk bang nog duur … al kleiner word die swart gedaantes, en verder sterf die heimweeroep die verre kimme oor, en langs die wye land die hemele in raak stil die ry met hul geskreeu verloor.
English Readers – This is an Afrikaans entry about stories and books – mainly for teachers and teaching. There are a few links to English books too.
As jy hier is vir die stories – die PDF dokumente is verder af in hierdie inskrywing. Hierdie bloginskrywing is van ‘n hele paar jaar gelede – en die werkskaarte – neem dit in ag, alhoewel: stories bly stories!
Nuut bygevoeg: 2020 hierdie stories is van ‘n website wat hulpmiddels vir Onderwysers maak.
Kliek HIER vir Storiewerf – ‘n website vol stories. Kliek op hierdie link waar jy Jakkals-en-Wolf Stories kan kry en ook audio-files sal kry met stories en op hierdie link gaan jy lekker Afrikaanse verhale kry. Alle links in die inskrywing maak in ‘n nuwe bladsy oop! This link has info on Dalene Matthee’s books and films. Books like Circles in the Forest, The Mulberry Forest, Fiela’s Child, etc. and on this link you can read about Alida Bothma, a book illustrator and artist. These links will open in a new window.
Ek het al ‘n paar besoekers op die blog gehad wat sekere soek-terme ingesit het wat vir my ‘n aanduiding was dat daar dalk ‘n behoefte was na werkskaarte. Ek het in SA o.a. vir Gr4-Gr6 Afrikaans onderrig – wat ek natuurlik verskriklik geniet het. Ek het later o.a. begin om my eie werkskaarte op te stel deur begripsvrae en Taalkunde-vrae. Dit is ‘n probleem met boeke wat jy koop in die handel. Daar is goeie boeke meeste van die tyd, maar ek het altyd geglo dat ek my werk beplan rondom die kinders wat voor my in die klas gesit het. Jy kan nie ‘n boek koop en net so gebruik en dink dis altyd voldoende vir die spesifieke kinders in jou klas – jy as Onderwyser moet maar gedurig aanpassings maak.
Met die werkskaarte kan jy die vragies afknip en verander volgens jou behoefte. Ek het die Word-dokumente omgeskakel in pdf, slegs omdat dit netjieser lyk. Die storie van die Reëndruppels het ek uit ‘n Daan Retief-boekie gekry met daardie titel – ‘n dierbare storie wat ek altyd met Gr3 gedoen het sodra ons by die waterkringloop gekom het. Die kinders het die storietjie baie geniet.
Hierdie pdf’s wissel vir kinders Gr3-Gr4. Selfs vir kinders in Gr 5/6/7 wat die taal as tweede taal het. Jy sal die kinders in jou klas ken en jou eie oordeel gebruik.
Verder het ek ‘n paar van my gunsteling boeke – wat natuurlik van ‘n goeie paar jaar gelede is – maar van ons top Afrikaanse skrywers/skryfsters. Dit is ook boeke wat kinders graag gelees het in die tyd wat ek in beheer was van die Mediasentrum – vir 14 jaar. My groot gunsteling skrywers/skryfsters: Dolf van Niekerk, Maretha Maartens, Elsabe Steenberg, Hester Heese, Freda Linde, W. A. Hickey – net om ‘n paar te noem!
Die Pianis
Met sensitiewe vlinder-vingers wip jou hande oor swart en wit en wit en swart raak-raak hier, rus-rus daar ‘n lange, ‘n korte ‘n agtste en die molle en kruise en linkerhandtekens, kom lê hier warm op my hart. Met solo’s en duete het jy jouself tot in my siel begelei en jy trap nou die pedale van my emosies met jou sagte-sagte voete. Met donderslae en diep akoorde speel jy jouself al dieper in my wese in, tot jy weer tikkel, tokkel flidder, fladder, iewers ver agter die Baby Grand, so ver, so onbereikbaar ver, dat jy netsowel ‘n opname kon gewees het. Oor swart en wit en wit en swart en grys het nie ‘n plek nie, en c’s en e’s en vir jou bestaan ek nie verder as g nie. maar vir my is jy alles, want jy het jouself met geoefende vingers onlosmaakbaar déél van my gemaak, jouself in my in getoonleer.
Maryke Wennick
DIE PADDA
Padda, jou grootoog ding,
Kan jy wip of kan jy spring?
O, jy kan wip,
Wip-wip tot op die klip.
Ek kan tog sing
jou skurwe ding:
Ka-tjie-rie, Ka-tjie-rie
My ouma het ‘n kie-rie,
‘n kier-rie.
Vir wat spring jy nou weg?
Jou maniere is maar sleg.
Ek praat dan nog met jou,
Ek wil net vra:
Hoeveel vratte het jou vrou?
Tot siens jou skurwe ding,
wat met jou paddaboudjies
in ons visdam spring!
Al die volgende PDF’s maak in ‘n nuwe venster oop. Sien verder in die inskrywing nog PDF’s wat bygewerk is. [opgedateer Augustus 2011 – ek wou nie die werkskaarte ‘delete’ nie en het dit goedgevind om dit ook hier te plaas en hoop iemand sal dit kan gebruik!]
Kinders sonder fantasie ontspoor later Elfra Erasmus Sy het ‘n groot droom, sê die bekroonde kinder- en jeugboekskrywer Elsabe Steenberg. ‘n Droom oor busse vol boeke wat op al die dorpe in die land aandoen en waar kinders (en grootmense), soos oorsee, boeke op straat kan koop. Elsabe se jongste publikasie, die kleuterboek Kariena Karyn, oor ‘n meisietjie wat vir die donker bang is, het pas by J.L. van Schaik-uitgewers verskyn. In die verhaal gesels Kariena met die goudvis, wat ”borrel-orrel-gorrel”, en die botterblom, wat sy stingel swaai en kraai van die lag, oor hoekom sy snags so skreeu. Die boek, wat in Engels heet Katie Colly Wobbles, is fraai geïllustreer deur Alida Bothma. Elsabe meen daar het ‘n verandering (en gelukkig ‘n verbetering) plaasgevind in die kinderboektemas oor die jare. Vroeër is ”verskriklik afgeskryf op kinders”. Die boeke het gehandel oor sake waarin grootmense geïnteresseer was. Deesdae is kinderboeke egter meer ”kindgerig”. Maar lees kinders nog? ‘n Mens bekommer jou daaroor sê sy, maar sê sy hoor bemoedigende verhale oor kinders wat nie meer as ses boeke by die biblioteek mag uitneem nie en vir wie dit ‘n allemintige probleem is dat hulle eers twee dae later weer ses mag uitneem! Om die jong TV-geslag voor die vervlietende prentjies op die stel weg te kry, is daar net een oplossing: ouers moet kinders van kleins af lief maak vir boeke. Sy het vir haar kinders begin stories lees voordat hulle twee jaar oud was en vir haar een seun bly lees totdat hy elf was, bloot omdat hy daarvan gehou het. ” ‘n Kind betree ‘n boek soos hy die wêreld betree, dit word deel van sy ervaring van die lewe.” Die skool maak nie juis in hierdie verband ‘n positiewe bydrae nie. Onderwysers is so besig om die kinders te léér dat daar nie meer tyd gemaak word sodat hulle net kan sit en lees nie. Is daar in ons moderne samelewing plek vir sprokies, of moet dit, soos in sommige kleuterskole in Pretoria, verbied word omdat dit nie die ”werklikheid” is nie? Kinders het sprokies en fantasie besonder nodig, sê sy. In sprokies is altyd ‘n element van geweld, maar dit word ”deurgewerk”. ”Elke mens het geweld of woede in sy onderbewuste wat deurgewerk moet word. Kinders moet dit van kleins af leer.” Fantasie bevat gewoonlik ‘n dieper waarheid en is nodig om ‘n kind gebalanseer groot te maak. Kinders wat daarsonder grootword, ontspoor heeltemal. Hulle ontwikkel later persoonlikheidsversteurings omdat hulle reeds te veel werklikheid moes hanteer. ” ‘n Mens kan byna sê, wat bly oor as daar nie fantasie is nie. Sonder fantasie is die lewe so eendimensioneel.” Oor of stories ‘n les moet bevat, voel sy sterk. ”Ek gril daarvoor. Stories moet ‘n kind laat groei omdat dit oorspronklik anders is. Dit moet nooit ‘n versuikerde preek wees nie. Kinders is te fyn, hulle let dit dadelik op.” Dis juis hoekom sy vir kinders skryf. Omdat hulle eerliker is as volwassenes. Soos die bekende Nederlandse kinderboek-skrywer Guus Kuijer gesê het: jy kan nie kinders bluf met literêre foefies nie. ”Die terugvoer wat ek van kinders kry, is heerlik. Omdat hulle so eerlik is, sal hulle nie aan my skryf as hulle nie werklik die boek geniet het nie.” As kenner van kinderboeke is sy bekommerd oor die toekenning van pryse vir kinder- en jeugboeke in Suid-Afrika. ”Daar moet gewerk word aan die keurders.” Kyk ‘n mens na die boeke wat bekroon word, is dit duidelik die mense wat dit beoordeel, het nie kennis van kinders nie. Sy sonder egter die die laaste paar jaar se toekenning van die Scheepers-prys uit as meer in die kol. * Dr. Elsabe Steenberg is reeds verskeie kere bekroon, onder meer met die J.P. van der Walt-prys vir Klawervyf (1975), die Sanlam-prys vir Boom bomer boomste (1980), die Tafelberg-prys vir Eendoring met lang bene (1979), Goue fluit my storie is uit (1986) en die Zoeloe-vertaling van Masilo en die monster (1991) is bekroon met Maqhawe Mkhizi-HAUM-Daan Retief-prys vir kinderliteratuur. Op skool is verskeie van haar boeke voorgeskryf, onder meer Rooi kanarie Hoepelbeen, Waar is Pappa se panfluit en Ken jy die weerligvoël. http://152.111.1.251/argief/berigte/beeld/1992/09/3/2/2.html Boekeblad Elsabé was altyd ‘n wenner Marina le Roux MISKIEN is Elsabe Steenberg in haar ryk en vol lewe nie na waarde geskat nie. Benewens kreatiewe en produktiewe skryfster was sy immers ook nog vrou en moeder, vertaler, resensent, akademikus, geliefde dosent en gewilde spreker by leeskringe en skryfskole. Maar daar was moontlik nie genoeg literêre bekronings nie. Die J.P. Van der Walt Prys twee maal, vir Klawervyf en vir Eendoring met lang Bene, die welverdiende Sanlam Prys vir Boom bomer boomste, en in 1993 die erepenning van die Akademie, het sy besonder waardeer. Maar sy het ‘n pragmatiese siening oor skryfpryse behou: “Dis so ‘n gedwonge soort ding. Wie wen, berus soms op wie die pryse toeken”, het sy by geleentheid gesê. Elsabé Steenberg was egter altyd ‘n wenner: onder haar toegewyde en getroue lesers, waaronder kleuters, kinders, tieners en volwassenes, en ‘n wenner oor die “draakstasie” in haar lewe. Nou is sy bevry van die rolstoel waarin sy die afgelope 20 jaar ‘n “vasgerankte” was. Ten spyte van die uitmergelende aanslae van veelvuldige sklerose, het sy steeds onwrikbaar geglo in die terapeutiese vennootskap met die letterkunde. Sy kon selfs met humor skryf oor haar siekte, die “gog”, die bedreigende “draakstasie” in haar outobiografiese werk Twee hang bo die Pad, vier Loop op die Mat:”Met genoegsame genade sal ek nou nie toelaat om die kern van dit wat ek is, aan te tas nie. Eerder sal jy my sterker maak, ‘n verbete vegter, ‘n dankbare mens. Maar ónderkry? O nee, onderkry sal jy my nie”. Hierdie lewensbeskouing het Elsabé Steenberg ten grondslag gelê. Sy was een van die mees prolifieke Afrikaanse skryfsters, veral dan van kinder- en jeuglektuur. As tiener het sy alreeds kortverhale gepubliseer, en haar eerste boeke het in 1968 verskyn : Die Moerasloper en Dat ek mag sien, wat vir televisie verfilm is as Sien jy nou? Sedertdien het daar ‘n wye verskeidenheid boeke, kortverhale, eenbedrywe, resensies en vaklektuur uit haar pen verskyn, vir volwassenes sowel as vir kinders Sy het egter altyd verkies om vir kinders te skryf, “omdat hulle tegelykertyd wond-baarder en oper is as grootmense én beter gewapen deur die vermoë tot verbeelding”. Die “wondbaarheid” van kinders is dan ook die herhalende tema in Steenberg se oeuvre. Gebore op Vrede, staan sy nou in die gees op Horeb, die hoogste piek van die Rooiberge by haar geliefde Clarens, en sy sien die beloofde land, sy glo en begroet dit.
In Engels…Tree more-Tree most Update: August 2011 – Opdateer: Augustus 2011 – Ek hoop dat die volgende PDF-lêers ook bruikbaar gevind sal word. Maak seker oor die Woordeboekbladsynommers in die vragies, want dit sal verseker nie dieselfde as jou klas s’n wees nie.
Eendag beland ‘n piepklein muisie in die poot van ‘n yslike groot leeu. “Ek het jou gevang, Meneer Muisie, jy is myne!” brul die yslike groot leeu.”Asseblief, Grote Leeu, Koning van die Diere, moet my nie seermaak nie. Laat my asseblief los. My kinders wag vir my en die son sak al laag. As jy my loslaat, sal ek vir jou ook eendag ‘n guns bewys”, pleit die muisie.”Jy weet”, brul die yslike, groot leeu, “ek dink nie jy sal enige nut vir my wees nie. Jy is glad te klein om vir my gunste te bewys. Maar loop maar, ek sal jou lewe spaar ter wille van jou kinders. Toe, loop nou, voor ek van plan verander.”Piepklein Muisie skarrel vinnig weg en verdwyn in die bosse.’n Paar dae later word Grote Leeu in ‘n strik gevang. Hy is vas en kan nie roer nie. Hy brul en brul, maar kan nie loskom nie. Skielik hoor hy ‘n “piep-piep” hier naby hom. Sowaar, dit is dieselfde muisie wat hy ‘n paar dae tevore gevang het.”Lê stil”, piep die muisie, “Ek sal gou-gou die toue deurknaag, dan sal jy los wees.””Ag, ou Muisie,” kla Grote Leeu moedeloos, die toue is so dik en jou tandjies is so klein. Hoe sal jy dit regkry?”Maar die muisie hou net aan met knaag en sowaar, kort voor lank is daar ‘n yslike gat waardeur Grote Leeu kan kruip.”Baie dankie, Kleine Muisie. Jy het vandag my lewe gered. Al is jy baie, baie klein, het jy my gered toe ek magteloos was. Ek is jammer dat ek gedink het dat jy te klein is om my te help. Ek sal vir jou en jou kindertjies ‘n groot geskenk gee.” Hulle was vir ewig vriende. Source: Connexions
Die Skilpad en die Haas
‘n Skilpad is ‘n dier wat baie stadig beweeg.Eendag sê die uitgeslape skilpad vir Haastige Hasie: “Ek wed jou ek sal jou wen as ons twee resies hardloop.” Die hasie kyk verbaas na skilpad en dink by homself: “Ek het seker nie reg gehoor nie. Glo hierdie trapsuutjies nou regtig hy sal my wen? Weet hy nie hoe vinnig ek kan hardloop nie? Hier is nie ‘n hond op hierdie plaaswerf wat my kan vang nie!””Nou goed”, sê Haas, “ons kan môre resies hardloop en dan kyk ons wie kom eerste by die wenstreep aan.”Die volgende oggend het al wat dier is bymekaar gekom om hierdie resies dop te hou.Skilpad en Haas staan gereed.”Op julle merke, gereed en weg is julle!” roep die olifant en hy blaas die fluitjie so hard dat dit deur die bos weergalm.Haastige Haas spring met ‘n vaart in die pad.’n Groot stofwolk agtervolg hom en hy verdwyn heeltemal daaragter.Skilpad stap maar voetjie vir voetjie aan.Hy is baie rustig en glimlag vir homself.Hasie dink toe dat hy genoeg tyd het om nou eers ‘n bietjie te rus en ‘n bietjie te eet.Hy gaan lê uitgestrek in die koelte van ‘n groot boom en begin knibbel aan die smaaklike, vars, groen grassies wat daar naby hom groei. Dit smaak heerlik, dink hy, en lê agteroor.Hy lê so lekker dat hy insluimer en vergeet van Ou Skilpad.Skilpad is bult-op en bult-af.Hy kyk nie regs nie en ook nie links nie.Hy hou net aan.Uiteindelik is hy twee tree van die wenstreep.Dis toe dat Hasie wakker skrik en onthou!Hy spring soos ‘n weerligstraal daar weg, maar te laat!Skilpad is oor die wenstreep!Al die diere juig en klap hande vir die wenner.”Jy sien”, sê Skilpad, “dit is waar wat hulle sê: HOE MEER HAAS, HOE MINDER SPOED. Jy het gedink jy is vinniger as ek en toe het jy te gerus geraak.”Skilpad stap weg met ‘n glimlag wat nou nog breër is.
A couple of days ago, he asked me to translate this poem: “I am an African” into Afrikaans and I felt it was an honour to be asked by him to do it. I’ve tried my best, as all my Afrikaans-bloggers know I’m no expert in translations, but I do try to convey the “message” of the poem, but sometimes, specially when not asked to do a translation, I might want to change the poem slightly to what I like, although I will keep the overall “message”, like the poem written by Wordsworth…”I wandered lonely like a cloud.” Wayne also understands Afrikaans. He liked my interpretation of Wordsworth’s poem and I felt happy that a professional poet could also view his opinion, as you would agree that you sometimes don’t know really if you do any poem justice by translating it. I’ve done some translations from Afrikaans to English too and if you want to read some poems of some of South Africa’s best poets…you can click on the page that says…”my poems-gedigte” and read a few there. You will find Eugene Marais’s poem…”The dance of the rain” and Totius’s poem…”oh the painful thought..” and some others too. I do like to write my own too, which you will find on that page too. I want to stress it out …that I’m no professional, so enjoy whatever you find here and there’s always poetry sites where you can find poems written by professionals! Today, Sunday 7th Sept 2008, I had two people putting in “Is Wayne Visser an Afrikaans writer” in a search and were directed to my blog…as far as I could see, he doesn’t write in Afrikaans, I couldn’t find any of his poems or works in Afrikaans, but he does understand the Language…he speaks Afrikaans too. I do hope this helps, you can contact him via his website address…link at the bottom of this post – and email him!
Image: DK-images…Langebaan, Cape Town
Ek is van Afrika
Ek is van Afrika
Nie omdat ek daar gebore is
Maar omdat my hart met Afrika klop
Ek is van Afrika
Nie omdat my gelaat donker is
Maar omdat Afrika my gedagtes omgrens
Ek is van Afrika
Nie omdat ek van haar leef
Maar omdat my siel tuis is – in Afrika
Wanneer Afrika oor haar kinders ween
Is my wange deur traandruppels deurweek
Wanneer Afrika haar voorvaders eer
Buig my hoof in respek daarheen
Wanneer Afrika oor haar slagoffers rou
Is my hande in gebed gevou
Wanneer Afrika haar oorwinnings vier
Dans ek op die maat van die oorwinningslied
Ek is van Afrika
Met haar asemrowende ylblou lugruimtes
Laat sy die toekoms skitterend skyn
Ek is van Afrika
Waar ek gegroet word asof familie
En ek ervaar die gevoel van meervoudig
Ek is van Afrika
Want haar wildheid bring vertroosting vir my siel
En bring my nader na die bron van Lewe
Wanneer Afrika-musiek in die wind weerklink
Volg my polsslag die ritmiese klop
En word ek een met die klank
Wanneer die Afrika-kleure in die son glinster
Verdrink my sintuie in haar reënboog
En is ek die natuur se pallet
Wanneer die Afrika-verhale om die vure op-klink
Volg my voete hul tydlose ‘wink
En is ek die spore van die verle’
Ek is van Afrika
Want sy’s die krip van geboorte
En troetel die oer-oue wysheid
Ek is van Afrika
Want sy leef in die skadu van die wêreld
En brand met ‘n gloeiende inspirasie
Ek is van Afrika
Want sy is die land van môre
En ek eer haar tydlose geskenke
I am an African
Not because I was born there
But because my heart beats with Africa’s
I am an African
Not because my skin is black
But because my mind is engaged by Africa
I am an African
Not because I live on its soil
But because my soul is at home in Africa
When Africa weeps for her children
My cheeks are stained with tears
When Africa honours her elders
My head is bowed in respect
When Africa mourns for her victims
My hands are joined in prayer
When Africa celebrates her triumphs
My feet are alive with dancing
I am an African
For her blue skies take my breath away
And my hope for the future is bright
I am an African
For her people greet me as family
And teach me the meaning of community
I am an African
For her wildness quenches my spirit
And brings me closer to the source of life
When the music of Africa beats in the wind
My blood pulses to its rhythm
And I become the essence of sound
When the colours of Africa dazzle in the sun
My senses drink in its rainbow
And I become the palette of nature
When the stories of Africa echo round the fire
My feet walk in its pathways
And I become the footprints of history
I am an African
Because she is the cradle of our birth
And nurtures an ancient wisdom
I am an African
Because she lives in the world’s shadow
And bursts with a radiant luminosity
I am an African
Because she is the land of tomorrow
And I recognise her gifts as sacred
Image:trekearth.com/gallery/Europe/United_Kingdom/photo373524.htm “I Wandered Lonely as a Cloud”
I wandered lonely as a cloud
That floats on high o’er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.
Continuous as the stars that shine
And twinkle on the milky way,
They stretched in never-ending line
Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.
The waves beside them danced; but they
Out-did the sparkling waves in glee:
A poet could not but be gay,
In such a jocund company:
I gazed—and gazed—but little thought
What wealth the show to me had brought:
For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.
Alleen wandel ek
soos ‘n los-wolkie
wat sweef oor hoë berge,
heuwels, valleie en dale
Skielik sien ek ‘n plaat Affodille
‘n blink-geel, songeel,
goudgeel versameling
wat skitter en skyn
langs die meer onder die bome
swewend en dansend
buigend en juigend
nÁ die Somerreëns
Langsamerhand – soos die sterreskyn
Glinsterend – soos in die Melkweg-lyn
Al langs die kant van die baai
Vang my blik die verruklike dans
die aanskoulike geswaai
van koppies wat draai
onder die hange van ‘n krans
Ver-weg op my rusbank
lê ek uitgestrek
Langsamerhand weerkaats
die dansende skynsel
in my binne-oog
Die opgewondenheid van alleen-wees
vervul my hart met plesier
en ek dans die dans!
van die blinkgeel, songeel,
goudgeel, bly-geel Affodille!
Wordsworth’s house in Cockermouth, where he was born. He spent his later years in Dove Cottage – in Grasmere – and in 1813 they moved to Rydal Mount, where William and Mary stayed until their deaths in 1850 and 1859. Whilst at Rydal Mount William became Distributor of Stamps for Westmorland, and had an office in Church St Ambleside. In 1820 he published his ‘Guide through the District of the Lakes’. In 1842 he became the Poet Laureate, and resigned his office as Stamp Distributor. William married Mary quite late in his life. Something which I read about him, which you don’t read on all sites, is that he went to France in 1791 and met Annette Vallon. She gave him French lessons, for free, and they fell in love and she got pregnant. She had a girl and her name was Caroline. William wanted to return to support her with the child, but because of the war between England and France, he couldn’t return. I read this piece of info in the book…”Among the Lakes and fells” by John Kahn.
We’ve been away for the past week. We went to the Western part of the Lake District… had a few rainy days, so spent some of the days to visit some very exciting places. Only when we arrived at Mockerkin, the owners of our cottage informed us about Wordsworth’s house in Cockermouth and Beatrix Potter’s Hill Top-farm in Hawkshead and we were left with hundreds of leaflets, maps and books about surrounding areas. I’ve got zillions of wonderful pictures to sort out, but for a start, thought to post this poem which William Wordsworth wrote. I had the wonderful opportunity to read his sister, Dorothy’s Lakeland Journal, due to the weather! And, once again, due to the weather… I’ve translated William’s poem in Afrikaans, but I’ve also changed it a little bit, so it’s not exactly the same…and I call my poem…the Dance of the Daffodils! For now, you have to be satisfied with this poem, as I’ve got some unpacking to do…and tomorrow is a day with friends, so not much time for blogging, but I’ll try my best to upload a few more about the visit to William’s house in Cockermouth. Sadly, we didn’t visit Dove’s cottage in Grasmere, where he spent his later years, as our time was a bit limited when we went to Hill Top farm. If you visit Hill Top farm, you get a timed ticket, which means you buy the ticket and can only enter the time your ticket tells you. In this way the National Trust try to control the number of visitors as the house is quite small and not many people at any one time can move around the house comfortably. Also, it’s a way to preserve to property, but more about Hill Top farm in another entry later this week!
I’ve got so much to share and so many pictures to go through, but first things first…follow the link I’ve given to read a bit more. Please click on images for a larger view.
Wordsworth Museum
William Wordsworth’s sister, Dorothy, kept this diary…a diary which is worth reading! There is also the “Grasmere and Alfoxden Journals” to be read. I will definitely try and get hold of the “Grasmere”-diary to read too.
Plaque inscription
Front garden as seen through a window from the inside of the house
Rear garden through a window in Wordsworth’s house
Hand water pump!
Rear garden and house as seen from the garden
Bench in rear garden
Foot bridge behind Wordsworth house across River Derwent
River Derwent… River Cocker and River Derwent meet in Cockermouth Dove cottage in Grasmere…which we didn’t visit
The original idea behind the Afrikaans Language Museum in the 1970’s was to honour the members and work of the society – GRA – founded in 1875 in Paarl. Their aims were to establish Afrikaans as a written language, to standardise the language and to start publishing in Afrikaans. Gideon Malherbe was one of the founders.
This post will be mainly in Afrikaans…You can enjoy the images with the captions in English. As 14th Aug is an important day for Afrikaans, the language, -the most beautiful language in the whole wide world! -I would like to dedicate this post to Afrikaans, the language of my mother tongue, the language I love and the language I cherish! I do write many posts in English, as I have chess players on Chess World that come here often to read and the whole idea of my blog in the start was to blog about South Africa- the country I love – and to introduce them all to the most beautiful country in the world! On this link – on my blog – you can see magazine covers in Afrikaans and also read some bits from the family magazine – “Huisgenoot” dated 1916 – Advertisements in English.https://chessaleeinlondon.wordpress.com/2007/09/28/huisgenoot1916/ Here’s an extract of Steve Hofmeyr’s song…”Gatvol”
Net een ding irriteer my meer as ‘n Engelssprekende Suid Afrikaner wat aanmatigend oor sy taal is. Daardie een ding wat my so grensloos irriteer en wat ek selfs verafsku, is Afrikaners wat probeer Engels wees. Sulke spontane kulturele selfverkragting is tipies van ‘n sekere tipe agterlike Afrikaner. Ja, diegene ly blykbaar aan’n intense minderwaardigheidsgevoel oor hul herkoms…http://www.praag.org/mambo/index.php?option=com_content&task=view&id=40&Itemid=37
Die inligting wat nou volg, het ek van Roosmaryn se blog gekry. Ek geniet haar blog geweldig en kuier gereeld daar. Jy sal haar blognaam kry in my verwysings. Hierdie inligting is alles wat in my soektog op haar blog opgekom het toe ek na inligting oor die GRA gesoek het. Sommige van julle sal weet dat 14 Aug altyd as “Afrikaanse dag” – “herdenk” is. Dit is die dag waarop die GRA (Genootskap van Regte Afrikaners) gestig is ..14 Aug 1875. Lees hierdie brokkies van Roosmaryn, dis werklik interessant. Aan die einde van hierdie pos is daar twee gedigte…jy kan op die bladsy “my poetry-gedigte” nog meer Afrikaanse gedigte ook vind. FAK se Taalkomitee gestig 2 Junie 1967
Die Hoofbestuur van die FAK het sy Taalkomitee gestig om hom te adviseer oor die wyse waarop die FAK sy taak ten opsigte van die handhawing en bevordering van Afrikaans kan uitvoer. Die komitee het van meet af aan doelgerig aandag geskenk aan die bevordering van Afrikaans onder meer in die sakewêreld, die hotelbedryf, die staatsdiens, die vervoerwese, op alle onderwys vlakke en die naamgewing van strate en dorpsgebiede. Dit is gedoen by wyse van gereelde briefwisseling en persoonlike onderhoude. Boek uitstallings, soos die omvangryke boeke fees in die Taalfeesjaar in die Paarl in 1975, is ‘n gereelde projek van die komitee om die lees van die Afrikaanse boek te bevorder. Die Langenhoven fees is in 1973 gereël, die gevierde skryfster M.E.R. is met haar honderdste verjaardag vereer, en huldigingsfeeste vir Totius (1977) en A.G. Visser -1978- is gehou. Die publikasies Afrikaans ons Pêrel van Groot Waarde en GRA Herdenk is op inisiatief van die komitee in 1974 en 1975 uitgegee. Afrikaans was by verskeie Algemene Vergaderings die kongres tema, en gereelde artikels oor al die aspekte van taalbevordering word vir Handhaaf gelewer. FAK–365Spore.blogspot.com
22 April 1923 D.F. (Oom Lokomotief) du Toit oorlede
Daniel Francois du Toit, D.P. seun, in later jare alombekend as Oom Lokomotief, is op 15 Januarie 1846 op die plaas Kleinbos, Daljosafat, gebore en is in Bloemfontein oorlede. Hy was ‘n stigterslid van die Genootskap van Regte Afrikaners. In 1878 word hy redakteur van die Afrikaanse Patriot, en hy oefen op die wyse geweldig baie invloed uit op die Taalbeweging. Van Die Patriot het hy ‘n gevestigde koerant met invloed gemaak. Hy het so eie met die lesers gesels dat hulle vertroue in sy koerant gehad het. Alle moontlike vrae word daarin beantwoord; daar word raad gegee, moed ingepraat en koers aangedui. Daar ontstaan ‘n onverbreekbare band tussen leser en redakteur. Met die veranderde politieke houding van sy ouer broer, ds. S.J. du Toit, leier van die GRA, kon hy nie saamgaan nie, en hy verlaat saam met C.P. Hoogenhout in 1891 Die Patriot. In 1892 verhuis hy na die Vrystaat, waar hy later in Bloemfontein argivaris was. Aka fak P.J.N–365Spore.blogspot.com
1874 W. Postma gebore
Willem (dr. O’kulis) Postma was ‘n Gereformeerde predikant, baanbreker skrywer en streng Calvinis. In Bloemfontein beywer hy hom vir die erkenning van Afrikaans as taal en voorspel dat Afrikaans een van die amptelike tale van Suid-Afrika sal word. Hy het as CNO-man die Engelse Onderwysstelsel in die OVS heftig teëgestaan. Gevolglik stig hy die eerste CNO-skool in 1905 in die voorportaal van die Gereformeerde Kerk, Bloemfontein. In 1916 word hy voorsitter van die provinsiale onderwyskommissie in die OVS. Op die eerste vergadering van die Bybelvertalings kommissie (22November 1916) verteenwoordig hy die Gereformeerde Kerk en in dieselfde jaar verskyn uit sy pen ‘n vertaling in Afrikaans van die Nuwe Testamentiese boek Titus. In 1914 word hy die regterhand van genl. J.B.M. Hertzog tydens die stigting van die Nasionale Party. In 1909 verskyn sy werk, Die esels kakebeen. Hy is op 13 Desember 1920 op Reddersburg oorlede. Aka fak D.E
1876
Eerste Beginsels van die Afrikaanse Taal gepubliseer
Die voorstanders van Afrikaans het dadelik besef dat ‘n Afrikaanse spraakkuns onontbeerlik is. Nog voor die stigting van die Genootskap van Regte Afrikaners skryf Een Ware Afrikaander (ds. S.J. du Toit) op 30 Januarie 1875 aan Klaas Waarzegger jr. (C.P. Hoogenhout) oor die Eerste Beginsels van die Afrikaanse Taal onder meer die Eerste Beginsels van die Afrikaanse Taal onder meer Die eerste vraag sal wees …wat is die Afrikaanse taal? Die eerste boekies is geskryf en gedruk ooreenkomstig ‘n bepalingin die statute van die GRA. Die naam van die vroegste werkie is Eerste Beginsels van die Afrikaanse Taal (1876), wat veral die hand van ds. S.J. du Toit verraai, maar waaraan ook eerw.. J.W. van der Rijst en C.P. Hoogenhout meegewerk het. Dit was maar dun en het slegs 29 bladsye leesstof bevat. Ses jaar later is dit herdruk en in 1897 deur ds. Du Toit enigsins omgewerk, toe 6 000 eksemplare van die Fergelykende Taalkunde fan Afrikaans en Engels, soos dit nou heet, gedruk is. In 1902 was ‘n herdruk al nodig. Die GRA is op hulle vergaderings gereeld op die hoogte gehou van die vordering wat gemaak is met die skryf en publikasie van Eerste Beginsels. Aka fak P.J.N
1859 E.J. du Toit gebore
Erns Johannes du Toit, oorlede op 12 Januarie 1924, was hoof van die drukkers firma D.F. du Toit en Co. en later lid van die Genootskap van Regte Afrikaners. Hy het verskeie van die eerste Afrikaanse boeke uitgegee en ook die laaste jaargange van die koerante Die Afrikaanse Patriot en die tydskrif Ons Klyntji.
Aka fak prof. dr. P.J. Nienaber
1876 Die Afrikaanse Patriot verskyn vir die eerste keer
Met die stigting van die Genootskap van Regte Afrikaners op 14 Augustus 1875 in die Paarl is ‘n tydvak van georganiseerde stryd om die Afrikaanse taal ingelui. In artikel IX van die Genootskap se bepalings word beoog om ‘n Afrikaanse maandblad uit te gee. Op hierdie dag in 1876 verskyn die eerste uitgawe van die maandblad Die Afrikaanse Patriot, wat die orgaan van die GRA sou wees. C.P. Hoogenhout was die eerste redakteur onder die skuilnaam Oom Lokomotief, wat deur die redakteurs na hom oorgeneem is. In Die Patriot dek die GRA die terreine van hul doelstelling, naamlik die van land, volk en taal. Daarin is leiding gegee ten opsigte van landsake, die Afrikaanse taal, geskiedenis en belangrike nuus. ‘n Rubriek van vrae en antwoorde is ontwerp om weetgierigheid op te wek en te bevredig. Afrikaners is aangemoedig om bydraes te stuur, sodat hulle kon leer om hulle taal ook te skryf. Die redaksie het lesers aangespoor om gedigte hou foutief ook al, in te stuur. Deur taal bespreking wou die GRA liefde, eerbied en belangstelling opwek vir die Afrikaanse taal. In eenvoudige spreektaal sou die lesers ingelig word oor die vernaamste nuus. So kon plattelandse Afrikaners bereik en opgevoed word vir wie die Hollandse en Engelse taal moeilik leesbaar was. Die Patriot het sterk teenkanting ontvang sowel van Hollandse as van Engelse kant. Medewerkers het onder skuilname geskryf en moes dikwels onder growwe spot deurloop. Die sterkste teenkanting het van die voorstanders van Hollands gekom, wat Nederlands as die volkstaal gesien het en Afrikaans as ‘n “patois”, ‘n Hotnotstaaltjie beskou het. Ten spyte van teenkanting het die redaksie soms met groot opoffering voorgegaan, en teen 1880 was Die Patriot die mees gelese blad in Suid-Afrika. Dit was veral te danke aan die politieke houding wat die blad aangeneem het, gebaseer op Christelike beginsels en die strewe om die Afrikaanse volksaak te bevorder. In 1904 is die blad gestaak na kwynende belangstelling, veral as gevolg van die veranderde politieke beleid van S.J. du Toit, wat sy steun aan Rhodes toegesê het. Die redaksie van Die Patriot het insig in die behoeftes van die volk gehad en was daarop ingestel om by die eenvoudige Afrikaners die behoefte aan geestesvoedsel op te wek en dan daarin te voorsien. Die blad het leiding gegee in landsake en die Afrikaner laat belang stel in die politiek. Die Patriot het baie bygedra tot die ontwaking van ‘n Afrikanernasionalisme deur die Afrikaner bewus te maak van die skoonheid van sy taal, sy eie grootse geskiedenis en sy unieke geestesbesit. Dit het die Afrikaner leer lees en skryf en hom laat besef dat sy spreektaal nie vir Hollands as skryftaal hoef terug te staan nie. As die eerste Afrikaanse koerant, het Die Patriot ‘n onberekenbare bydrae gelewer tot die opheffing van Afrikaans tot skryf- en volkstaal. Aka fak prof. dr. P.G. Nel
1865 Jan F.E. Celliers gebore
Johannes Francois Elias Celliers was ‘n bekende Afrikaanse skrywer, digter en dramaturg. Hy lê sy Landmeters eksamen in Nederland af, maar word later ‘n amptenaar in die onderwysdepartement van die ZAR en in 1894 staatsbibliotekaris in Pretoria. Met die uitbreek van die Engelse Oorlog, sluit hy hom by die kommando’s aan, en in 1902 vertrek hy na Europa, waar hy sy beroemde gedig: Die Vlakte skryf. In 1907 keer hy na Suid-Afrika terug en werk by die Departement van Binnelandse Sake in Transvaal. In 1919 word hy ‘n buitengewone professoraat aan die Universiteit van Stellenbosch aangebied. Baie van sy verse weerspieël sy huislikheid en liefde vir kinders. Behalwe sy digterlike arbeid, werk hy ook mee tot die stigting van Die Brandwag. Hy was ‘n volksdigter, “een wat in woorde vaslê wat in die hart van die nasie omgaan” (Preller). Sy prosawerk is van weinig literêre waarde, maar as digter beklee hy ‘n besondere plek in die Afrikaanse letterkunde. Hy vestig hom na sy aftrede aanvanklik in Kaapstad maar later op Harrismith, waar hyop 1 Junie 1940 oorlede is. aka fak prof. dr. P.G. Nel
Vryheidslied
Vrome vad’re fier en groot!
Deur vervolging, ramp en nood,
was hul leuse, tot die dood:
Vryheid! Vryheid!
Erfnis van hul moed en trou
is die grond waar ons op bou.
Juigend tot die hemelblou:
Vryheid! Vryheid!
Ere wie die dood mag lei
om te rus aan hulle sy,
met die sterwenswoord te skei:
Vryheid! Vryheid!
Op dan, broers en druk hul spoor,
voorwaarts, broers, die vaandel voor,
laat die veld ons krygsroep hoor:
Vryheid! Vryheid!
Woes geweld mag hoogty hou,
kettings mag ons lede knou,
maar die leuse bly ons trou:
Vryheid! Vryheid!
Jukke mag vir slawe wees,
manneharte ken geen vrees,
duld geen boei vir lyf of gees:
Vryheid! Vryheid!
Woorde: JaN F.E. Celliers
Musiek: Emiel Hullebroeck
Die vlakte
Ek slaap in die rus van die eeue gesus,
ongesien, ongehoord,
en dof en loom in my sonnedroom,
ongewek, ongestoord.
Tot die yl-bloue bande van die ver-verre rande
skuif my breedte uit,
wyd-kringend aan die puur al-omwelwend asuur
wat my swyend omsluit.
Jong aarde se stoot het my boesem ontbloot
bo die diep van die meer;
en volswanger van lewe ‘t oor die waat’re geswewe
die gees van die Heer.
Uit die woelende nag van haar jeugdige krag
brag die aarde voort
Lewiatansgeslagte, geweldig van kragte –
storm-ontruk aan haar skoot.
Diep in my gesteente berg ek hul gebeente –
die geheim van hul lewe en lot;
maar gewek uit die sode herleef uit die dode,
na die ewig hernuwingsgebod,
die van d’ verlede in vorme van d’ hede,
in eindeloos komme en gaan;
wat die dood my vertrou ‘t, ek bewaar dit as goud,
en geen grein sal ‘k verlore laat gaan.
As die son oor my vloer in die more kom loer,
en die dou van my lippe kom kus,
dan kyk ek net stom met ‘n glimlag om
en ek le maar weer stil in my rus.
Hog bowe die kim op sy troon geklim,
is hy heer van lewe en dood;
na wil of luim gee hy, skraal of ruim,
verderf of lewensbrood.
Uit die gloeiende sfeer brand hy wreed op my neer,
tot my naaktheid kraak en skroei,
en my koorsige asem in bewende wasem
al hygend my bors ontvloei.
In sy skadetjie rond om sy stam op die grond
staat ‘n eensame doringboom,
soos die Stilte op haar troon, met dorings gekroon,
wat roerloos die eeue verdroom.
Geen drop vir die dors aan my stofdroe bors:
my kinders* versmag en beswyk,
en die stowwe staan soos hul trek en gaan
om my skrale dis te ontwyk.
Soos ‘n vlokkie skuim uit die sfere se ruim
kom ‘n wolkie aangesweef,
maar hy groei in die blou tot ‘n stapelbou
van marmer wat krul en leef –
kolossaal monument op sy swart fondament,
waar die bliksem in brul en beef.
En o, met my is die windjies bly:
hul spring uit die stof orent
en wals en draai in dwarrelswaai
oor my vloer, van ent tot ent:
die gras skud hul wakker om same te jakker,
tot hy opspring uit sy kooi
en soos mane en sterte van jaende perde
sy stingels golf en gooi.
Met dof-sware plof, soos koeels in die stof,
kom die eerste drupples neer,
tot dit ruis alom soos deur die gebrom
en gekraak van die donderweer.
Met kloue vooruit om te gryp en te buit
jaag ‘n haelwolk langs verby,
soos ‘n perde-kommande wat dreun oor die lande
vertrap en gesel hy-
en sy lyke-kleed sien ek ver en breed
in die awendson gesprei.
Stil in die duister le ‘k so en luister
hoe die spruite gesels en lag;
maar bowe die pak van my wolkedak
het die maan al lank gewag:
nou breek en skeur hy ‘n baan daardeur
om te deel in my vreug benede;
hy sprei die waas van sy romig-blou gaas-
en ek lag so stil-tevrede.
Plek op plek, soos die wolke trek,
sweef die skaduwees onder mee,
soos eilande wyd oor die waat’re verspreid
op die boesem van die grote see.
Met ‘n afskeidskus gaan die maan ook ter rus,
en ek wag op die daeraad-
so skoon en so mooi soos ‘n fris jong nooi
wat lag in haar bruidsgewaad.
Oor die bukte se rug slaat die gloed in die lug
van die brande wat ver-weg kwyn,
en doringbome fluister in rooi skemerduister
van gevare wat kom of verdwyn.
Uit slote en plas, uit die geurende gras,
styg ‘n danklied op ten hemel;
en dis net of ek hoor hoe die kriekies se koor
weergalm uit die sterre gewemel,
waar wêrelde gaan op hul stille baan
tot die einde van ruimte en tyd.
So, groots en klaar, staat Gods tempel daar,
wyd – in sy majesteit.
* “kinders” is wildsbokke
Uit “Die Vlakte” -1908-
1847 Ds. S.J. du Toit Gebore
Stephanus Jacobus du Toit is op Dal Josafat by die Paarl gebore. Hy het sy skool-en teologiese opleiding respektiewelik aan die Paarlse Gimnasium en die Kweekskool op Stellenbosch ontvang. S.J. du Toit was onder die invloed van Arnoldus Pannevis ‘n vurige voorvegter vir Afrikaansas selfstandige taal. Sy politiek-nasionale doelstelling- “om te staan vir ons taal, ons nasie en ons land” – het hy deur die stigting van die Genootskap van Regte Afrikaners (GRA) op 14 Augustus 1875, met as spreekbuis Die Afrikaanse Patriot, die Afrikanerbond in 1879 en sy aandeel in die opstel van die Afrikaanse Volkslied, bevorder. Hy kan daarom as die eerste Afrikaanse Nasionalisbeskou word. In 1882 het hy Superintendent van Onderwys in Transvaal geword. Sy onderwyswet het die onderwys in die Republiek bevorder. Sy eersug en betrokkenheid by Transvaalse politieke aangeleenthede, soos die Wesgrens-kwessie, die Pretoria-Konvensie, aandelespekulasies in die Goudstad, leerstellige aangeleenthede en sy teenkanting teen die regering se konsessiebeleid, het hom in regeringskringe ongewild gemaak. In 1888 het hy as Superintendent van Onderwys bedank en hom weer in die Paarl gaan vestig, waar hy hom met die vertaling van die Bybel in Afrikaans, ‘n taak deur die GRA in 1885 aan hom oorgedra, besig gehou het. Hy was dus ook ‘n baanbreker op die gebied van die Afrikaanse Bybelvertaling. Na sy terugkeer in die Paarl het hy die beleidsrigting van Die Patriot gewysig. Sy kritiek op die Krugerbewind en pleidooie vir konsiliasie tussen Brits- en Afrikaanssprekendes het hom verder van sy mede-Afrikaners vervreem. Die gevolg was dat die Eerste Taalbeweging, waarvan hy die vader was, teen 1900 doodgeloop het. In sy tweede Paarlse tydperk het ds. S.J. du Toit egter verbasend veel ter bevordering van die Afrikaanse taal en letterkunde sowel as oor algemene en godsdienstige onderwerpe gepubliseer. Hy het verskeie Afrikaanse boeke geskryf, soos Die Koningin van Skeba (1898), die eerste Afrikaanse gepubliseerde drame. Hy het ook gedigte geskryf, maar hulle is nooit gebundel nie. Hy is algemeen beskou as die “Vader van die Afrikaanse taal; stigter van die Afrikanerbond en stryder van die Calvinisme”. (Die inskripsie op sy graf). In sy lewe was hy predikant van die NG Kerk, Calvinistiese teoloog, Bybelvertaler, leier van die Eerste Afrikaanse Taalbeweging, skrywer, Superintendent van Onderwys in Transvaal, en koerant- en tydskrifredakteur. Op ‘n besoek aan Calvinia in Augustus 1910 het sy perdekar omgeval. Die ernstige beserings wat hy in die ongeluk opgedoen het, het uiteindelik gelei tot sy sterwe op 28 Mei 1911 op Kleinbosch, Dal Josafat. Dankie aan Roosmaryn! 365Spore.blogspot.com
The National Afrikaans Literature Museum in Bloemfontein
Charlize Theron…Afrikaans speaking..and proud to admit it!
This T-shirt says…”my dad is bigger than your dad!”…you all know that one for sure!
As jy ‘n DelaRey t-shirt het…sal jy die woorde ken!
This t-shirt says: Daddy’s little sperm!! hehe
This card says…”I love you” in Afrikaans.
Afrikaans on T-shirts…image found on google
Jou afwesigheid
Die son se stilte sprei oor die more-dou
en maak jou afwesigheid soveel moeiliker
Tyd kan nie uitvee die herinneringe
En moeiliker die misverstande
Nog die gebroke siel heel
Maar die soete verlede van lank gele’
Steek vas en onderhou my geheue
Verblydend is jou bestaan
Wat my wêreld verkleur!
Afrikaans
Die taal wat ek liefhet
Afrikaans
Die taal wat ek praat
Afrikaans
Die taal waarin ek dink
Afrikaans
Die taal waarin ek droom
Afrikaans
Die taal van my hart
Afrikaans
Die taal wat ek koester
Vir nou en altyd
Afrikaans
Jy is myne
Afrikaans
Jy is nou
Afrikaans
Jy is besonders
Afrikaans
Jy is uniek
Afrikaans
Jy is getrou
Afrikaans:
My denke
My wese
My lewe!
Nadat ek die kort gediggie geskryf het, het ek dit op verskeie webbladsye gelees – en ek is bly julle almal geniet dit! Maak asseblief net seker dat jy krediet gee aan wie dit verskuldig is.
Dankie weereens aan Roosmaryn: 365Spore.blogspot.com
O, BOEREPLAAS
Woorde: C.F. VISSER
Musiek: JOHANNES JOUBERT; verwerk: ARTHUR ELLIS
O boereplaas, geboortegrond!
Jou het ek lief bo alles.
Al dwaal ek heel die wêreld rond,
waar so gelukkig, so gesond?
O boereplaas, geboortegrond!
Jou het ek lief bo alles.
O moederhuis, waar ooit so tuis?
Jou het ek lief bo alles.
Die wêreld, rykdom, prag en praal
kan jou verlies my nooit betaal.
O moederhuis, waar ooit so tuis?
Jou het ek lief bo alles.
O moedertaal, o soetste taal!
Jou het ek lief bo alles.
Van al die tale wat ek hoor,
niks wat my siel ooit so bekoor.
O moedertaal, o soetste taal!
Jou het ek lief bo alles.
Thomas Ochse Honiball was born on 7 December 1905 in Cradock. He attended school in Stellenbosch and did drawings for the school magazine. He studied architecture at the University of Cape Town (until 1926). In 1927 he continued to study commercial art in Chicago, where he was introduced to American cartoons. On his return to Cape Town in 1930 he worked in advertising and later as freelance caricaturist and cartoonist. From 1936 he worked for Nasionale Pers newspapers and in 1941 took over from DC Boonzaier as political caricaturist.
T.O. Honiball married Iona Boesen in 1934. They had four children.
Iona died in 1971. Honiball was married to Essie de Villiers – Dreyer in 1973. (Essie Honiball)
He retired in 1974 and held his first one man exhibition in Pretoria in the same year.
He continued to sketch political caricatures until 1978.
In 1977 he donated his Honiballiana – collections to Stellenbosch University and the National Library Museum (NALN – Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingssentrum) in Bloemfontein. In 1985 he bestowed his collection of political caricatures to the NasionalePers.
1986: Foundation of TO Honiball-Promosies
T.O. Honiball died on 22 Februarie 1990 in Montagu. Source: HERE…and read on WIKIPEDIAmore about him. Image: http://farm1.static.flickr.com/78/247418341_9131adefc8.jpg?v=0
English readers: There’s an English story at the end of this post for you….! Do enjoy!
On this next link you can read about Afrikaans stories and there are some PDF’s to download about Stories/poems – in Afrikaans, mostly for use by teachers or parents doing homeschooling. The link will open in a new window.
Afrikaans Children’s stories are loaded with stories written about Wolf and Jackal. You can say It’s part of our culture…and almost our history. If you’re an Afrikaans speaking child and you don’t know about Wolf and Jackal-stories – written by PW Grobbelaar, you definitely have a H-U-G-E gap in your upbringing…and your culture… I can’t even think that it would happen, only if you’re now living in another country, yes, that’s possible…but then it’s your parents’ fault if you don’t know about these stories! In these stories, Jackal always plays the joke on Wolf….. We have the most wonderful stories about Wolf and Jackal and the most wonderful people to bring these stories alive to us and our children. One such a person was Dana Niehaus. Sadly, he passed away more than ten years ago…and we’re lucky to have his son, Danie! Danie is a singer and he’s got that wonderful personality his dad had too. I’ve got a cd with some of these Wolf and Jackal stories where his dad tells those stories and would like to upload one favourite here later today. I just LOVE his way of retelling these stories. I used these stories with my grade 3 children in listening skills activities and they used to laugh more than they’d listen, so we all listened the story out first, laughed ourselves to bits and then the second time we sat with straight faces…- even though it was a bit hard – to listen to the story again…I’ve found a couple of stories on the internet…the source is at the bottom of this post…do enjoy them on the audio files too… luckily these stories are also in many other languages available! and they always have the most wonderful illustrated images and TO Honiball was one of the best to illustrate these books……...ok…now in Afrikaans…Ek hoop julle geniet hierdie stories en ek het gewonder, is daarenige Afrikaanssprekendes in die buiteland wathulletuis Afrikaans leer…ek sal graag van jou wilhoor as jyhier lees en jy een van hulle is… Hier is een van Dana Niehaus se vertellings : Jakkals wil mos jok…van ‘n Bollie-plaat. Gepraat van “Bollie”…dis so jammer dat Huisgenoot die Bollie verander het na Bobo!! waar gaan die lewe heen!! ons arme kinders het net lief geword vir Bollie…en nou moet ons hoor dat Bollie nie meer bestaan nie! Bollie was so DEEL van ons “kultuur“…!! Further down in this post you will find more audio stories.
Jakkals en Wolf is honger
Audio file: Jakkals vertrou sy eie vredenie
Jakkals vertrou sy eie vrede nie… Die Mooiste Afrikaanse Sprokies
uitgesoek en oorvertel deur
PIETER W. GROBBELAAR
JAKKALS VERTROU SY EIE VREDE NIE
Op ‘n oggend snuffel Jakkals tussen ‘n klompie bome rond, toe hy Hoenderhaan op ‘n hoë tak gewaar.
“Môre, my liewe Haan,” groet hy vriendelik.
“Môre, Jakkals,” groet Haan. “En waar stap jy dié tyd van die oggend nog rond?”
“Ek soek ‘n bietjie ordentlike geselskap,” sê Jakkals vinnig. “Maar dis nie lekker om so kop in die lug te staan en praat nie. Kom sit liewershier by my.”
“O nee,” antwoord Hoenderhaan. “Ek ken jou streke. As eknabyjoukom, eetjy my op.”
“Nog nooit nie!” roep Jakkals uit. “Het jy dan nie gehoor nie? Daar is vrede in Afrika onder al die nasies.”
“Koe-ke-le-koe!” lag Haan.
“Hoekom lag jy?” vra Jakkals.
“Nee, ek lag sommer vir al jou stories,” antwoord Haan. “En dan lag ek vir my eie storie ook.”
“Wat se storie is dit?” vra Jakkals.
“Gisteraand het Wildehond my bekruip,” vertel Haan. Toe moes ek die bome in vlug. Nou is Boer met syhonde op pad om my tesoek. Ek kan hulle al sien aankom.”
“Nou ja, dan groet ek maar eers,” sê Jakkals skielik haastig.
“Hoekom wil jy al loop Jakkals?” vra Haan. “Ons gesels nou eers lekker. Jy is tog sekernie bang vir die honde nie. Daar is mosvrede in Afrika.”
“O ja,”‘ antwoord Jakkals, “maar die vraag is of die onnosele honde daarvan weet.” En hy draf vinnig weg.
Sop
Die Mooiste Afrikaanse Sprokies
uitgesoek en oorvertel deur
PIETER W. GROBBELAAR
Die Boesmans het die dierewêreld fyn deurgekyk. Daarom is Leeu vir hulle die sterke, Wolf soos Hiëna dikwels genoem word ‘n wreedaard, en Jakkals ‘n lafhartige bedelaar.
Wolf het ‘n ver pad geloop om by sy broer te gaan kuier. Nou is hy honger en dors. In die veld kry hy Leeu wat aan ‘n sebra lê en eet. ‘n Entjie weg sit Jakkals vir ‘n bietjie oorskiet en wag.
“Naand, Leeu,” sê Wolf vriendelik.
“Mmm,” sê Leeu, en hy kraak ‘n murgbeen oop.
Wolf gaan op syhurke sit. “Hoe lyk dit, nooi jy my dan nie om ‘n stukkie saam te eet nie?”
“Ja, ja!” sê Jakkals gretig.
“Bly stil!” sê Wolf, en Jakkals gee ‘n paar tree pad.
“Nee,” sê Leeu, en hy skeur aan die boud se sagte vleis.
“Net so ‘n bietjie soppies om op te lek,” vra Wolf. “Ek is baiedors.”
“Ek lek my eie sop,” sê Leeu.
“Net ‘n oumurgbeentjie om afteeet,” soebat Wolf.
“Dè, vat dan!” sê Leeu, en hy gooi vir Wolf die been wat hy nou net self droog gesuig het.
“En wat van my, Leeu ? ” vra Jakkals met ‘n huilstem.
“Trap!” sê Leeu, en hymik met syvoorvoet.
Jakkals verskuif nog ‘n entjie verder weg.
Wolf vat die been, en hy kou daaraan asof hy tog te lekker kou, en
hy suig daaraan asof daar baie te suig is. Toe staanhy op. “Baie dankie, Leeu,” sê hy. “Ek sal sulke vriendelikheid nie vergeet nie. Komeetgerus môreaand ‘n bietjiesop by my.
“Dankie, ja,” sê Leeu, en hy lek al klaar sy lippe af, want hy weet Wolf se maats is dood as dit by sop kook kom.
“Dankie, ja!” sê Jakkals asof Wolf hom ook genooi het, en hy gaan lek die droë been af wat Wolf laat agterbly het.
Agter die bultjie kom Wolf op ‘n volstruis af. Dis net vere en voete, en toe begin Wolf weglê. Die stukwat oorbly, sleep hysaamhuis toe. “Eet julle maar die vleis, ” sê hy vir sy vrou en kinders. “Laatbly net die benevir my.”
Die volgende dag sit Wolf twee potte op die vuur vir die volstruissop. Die een pot haal hy betyds af om koud te word, maar die ander pot hou hy kookwarm.
Dis ook nie te lank nie, of hier kom Leeu aan met Jakkals op sy spoor. “Hoe lyk dit met daardie sop waarvan jy gepraat het, Wolf?” vra Leeu.
“Ja, hoe lyk dit met die sop?” vra Jakkals.
“Kom sit maar hier in die ry,” sê Wolf, en hy beduie waar sy vrou en kinders al wag.
Vrou Wolf hou haar mond oop, en Wolf gooi in, maar dis van die koue pot s’n. So gaanhy van kind tot kind, en hulle drink tog te lekker. Maar toe hy by Leeu en Jakkals kom, skep hy twee bekers van die vuurwarm sop uit.
“Maak wyd oop!” sê hy, en hulle maak so.
Toe gooihy.
Leeu wil nog sluk, toe spu hy al dat die sop met so ‘n wye boog staan. “Sjoe, vriend Wolf,” sê hy kortasem, “maar jou sop is vandag darem kwaai.”
“Dis van ‘n volstruis se bene,” sê Wolf. “Dié voël kan mos so kwaai skop. Wil jy nog ‘n bietjie hê?”
“Nee, dankie,” sê Leeu, “ek dink ek loop maarweer.”
En Jakkals? Hy kan nieinsluknie, want distewarm. En hy kan nieuitspunie, want hy is te bang vir Wolf. Daarom sit hy so met die tranewat oor sywange loop. Maar toe Leeu wegdraf, draf hy saam, en hy maak sy mond agter ‘n bossie leeg. En nou nog as Jakkals so in die maanskyn wag dat Leeu klaar moet eet, en hy dink aan daardie sop, dan begin hy sommer van nuuts af huil.
Luistermaarmooi.
“Kwaai sop!” tjank Jakkals. “Volstruissop! Volstruissop met ‘n skop!”
Vat homJakkals!
Die Mooiste Afrikaanse Sprokies
uitgesoek en oorvertel deur
PIETER W. GROBBELAAR
VAT HOM, JAKKALS!
Deur hul aanraking met mekaar, het die sprokies van die verskillende rasse so vermeng dat ‘n mens soms nie weet waar die Boesman storie ophou en die Hottentot invloed begin nie om van die invloed van wit en swart mense nie eens te praat nie. Maar die belangrikste bly die verhaal self. i. Ryperd
Jakkals is kwaad vir Hasie, want hy het stories by vrou Jakkals gaan aandra, en nou het sy haar man die huis belet. Maar Hasie het baie planne. Op ‘n dag hoor hy Jakkals suutjies in die paadjie draf. Toe gaan lê hy in die bossies en kreun.
“Ha! nou het ek jou, Haas,” sê Jakkals, en hy wil net spring, maar Hasie antwoord met ‘n swak stem: “Vat my maar, Jakkals. Ek is te siek om te vlug. Tel my op jou rug, dandrajy my huis toe.”
En Jakkals dinkdis glad nie so ‘n slegte plan nie. Nou sal sy vrou sommer weer vir hom goed word as hy met ‘n lekker stuk haasvleis daar aankom. Jakkals laat loop in die paadjie af, en Hasie moet net klou.
Jakkals, Jakkals!” roep hy later, “Die vlieë pla baie. Pluk tog vir my ‘n taaibostakkie dat ek hulle kan wegjaag.”
“Ai, jy is lastig,” sê Jakkals, en hy gaan pluk maar.
Toe hulle nog van ver af na Jakkals se huis toe aankom, staan sy vrou al op die stoep om te kyk wat haar man hier kom soek. “Vrou, vrou!” roep Jakkals. “Ek het vir jou ‘n lekker vet haas gebring.”
Maar kyk, nou sit Hasie regop, en die pyne is skielik uit sy lyf, en die taaibostak is ‘n lat. “Vrou, vrou!” koggel hy Jakkals. “Ek het vir jou ‘n lekker vet jakkals gebring!” En die lat gesels oor Jakkals se blaaie, en Jakkals bokspring en galop. Toe wip Hasie van sy rug af en verdwyn lag lag in die bossies.
“Nee, so ‘n treurige man wil ek nie hê nie,” sê vrou Jakkals. “Waar het jy al van ‘n jakkals gehoor wat hom deur ‘n haas laat ry? Maak dat jy wegkom hier voor my oë!”
ii. Die Byekerk
Hasie hardloop na die berg se kant toe, en daar sien hy ’n bynes diep in ‘n klipskeur. “Ai!” sê Hasie:
“Lekker is lekker, engoed is goed –
en die beste lekker isheuningsoet!”
En Hasie druk sy kop diep in die skeur om die nes by te kom, maar hy het nie geweet dat Jakkals al weer spoorsny nie. Hy sit nog so, toe Jakkals hom aan die hakskeen gryp. “Ha! nou het ek jou, Haas,” sê Jakkals, en hy wil hom sommer sy tande laat proe.
Maar Hasie het klaar geskrik en ver gedink. “Sjuut, Jakkals,” sê hy. “Kan jy nie hoor my vriende hou kerk nie?”
“Waar?” vra Jakkals nuuskierig.
“Hier in die klipskeur,” sê Hasie. “Ai, hullesing tog tepragtig!”
“Laat ek hoor, sê Jakkals, en hy druk sommer in. Dan trek hy sy kop weer uit en sê: “Nee wat, hulle kan nie sing nie. Dis net brom brom brom, al op dieselfde wysie.”
“Hulle is sekermoeg,” sê Hasie. “Steek ‘n bietjie ‘n stok daar by die voordeur in dat hulle weet ons is hier. Dan moet jy hoor.”
En Jakkals gryp ‘n stok, en hy werskaf in die klipskeur rond, en toe druk hy sy kop in om goed te luister.
Nee kyk, dit was ‘n sonde. Die bye mors met Jakkals; hulle verniel hom; hulle steek hom byna dood. Hy spring om en hardloop, maar die bye het nie tyd nie. Dis net zoemtjiek! “Eina!” Zoem tjiek! Zoemtjiek! Zoemtjiek! “Eina! Eina! Eina!”
Hasie lê soos hy lag. Hy rol soos hy lag. Hymaakhomeintlik seer. Nee, Jakkals sal hom nie gou weer pla nie.
iii. Vat Hom, Jakkals! MaarHasie is glad tegerus. Sing sing in die paadjie. Wirts warts om die bossies. Kyk nie waar hy loop nie; trap nie waar hy kyk nie. Woep! daar sit hy. Jakkals het voëlent aan ‘n stomp gesmeer en dit in die paadjie neergesit. Hasiespook, maarhy sit al hoe vaster. Hy ruk en pluk en skree.
Jakkals kom tussen die bossies uit. “Ha! nou het ek jou, Haas!” sê hy. Sy lippe is nog altyd skeef geswel van die bysteke sodat dit lyk asof hy nie kan ophou lag nie. Hasie word stil. Ja, jy het my, Jakkals,” sê hy. “Nou kan jy my maaropeet. Dis net jammer om so dorstigtesterwe. Ekwasjuis op pad rivier toe.”
“Nee, ons kan ‘n bietjie gaan drink,” sê Jakkals, wat hom heeltemal droëtong gehardloop het om die strik vir Hasie reg te kry. Hy pluk Hasie los van die voëllym af, gooi hom oor sy skouer en stap af na die drinkplek toe. Ai, hoe stil en blink is die water nie. Jakkals laat sy kop sak om te drink. Maar kyk die ongeskik! Hierdie ander jakkals druk sommer sy snoet tussenin. “Gee pad!” brom Jakkals.
“Wat is dit nou, Jakkals?” vra Hasie agter sy skouer.
“Kyk self,” sê Jakkals, en hy sit homneer. En: “Staan soontoe!” sê hy vir die ander jakkals wat hom al weer beskou.
Hasie sien dadelik dat Jakkals met sy eie weerkaatsing baklei, maar hy sê niks nie.
“Loop weg hier!” sê Jakkals vir die derde maal, en hy wys tande, maar die waterjakkals wys terug.
“Moenie so met joulaat speel nie!” roep Hasie. “Kyk hoe staan daardie ander dier se mond soos hy jou uitlag. Vat hom, Jakkals!”
Toe Jakkals gryp, gryp die ander jakkals ook. Toe Jakkals duik, is hulledoems! al twee binne in die water. Toe Jakkals verdwyn, is allesweg.
“Ha ha ha!” lag Hasie:
“Kwaai is kwaai,
en kwaai se voet: ou Jakkals soek syeiebloed!”
En toe Jakkals hangstert uit die water klim, sing Hasie al ver in die paadjie af.
Audio file: Vat homJakkals!
Antjie Somers
Die Mooiste Afrikaanse Sprokies
uitgesoek en oorvertel deur
PIETER W. GROBBELAAR
ANTJIE SOMERS As paaiboelie het Antjie Somers geengelyke in Afrikaans nie. “Oppas vir Antjie Somers. Hy sal jou in sy groot sak stop!” is ‘n dreigement wat baie geslagte kinders soet gehou het. “Hy“, ja, want Antjie Somers was natuurlikeintlik ‘n man. Hier volg een van die talle maniere waarop die verhaal vertel word.
Andries Somers was ‘n voormanonder die Strand se vissers. Wie kon soos hy ‘n treknet vasvat? Wie ‘n spaan met hom laat sak? Nee, niemandnie. En dapper! Waariemand in gevaar gekom het, was Andries Somers eerste by. Nes ’n see-eend kon hy swem, en talle drenkelinge het hy land toe gebring as die ander al lankal moedverlore was.
Maar afguns is daar altyd, en skoorsoek is g’n kuns nie. Eendag op die strand pak ‘n klomp vissers hom. Andries laat nie met hom speel nie. Hulle kantel voor sy vuiste. Maar een bly te stil lê waar sy kop ‘n klip gevang het. Andries moetvlug, anders hangdiemensehomdalk op. Hy kry ‘n sisrok van sy suster. Hy bind ‘n kopdoek om. Hy haak ‘n mandjie oor sy arm. Toe kies hy koers, diep na die binneland.
Op ‘n plaas agter die berge gaan verhuur hy hom. En hy werk weer soos net hy kan. Van die voordag staan hy bak tot dit laat word in die aand. Wingerd spit of pars of mis ry maak nie saak wat hulle doen nie. Andries Somers word die voorman op die plaas.
Maar die afguns het ore en ‘n storie baie tonge, en voor lank skinder die mense kliphard onder mekaar.
“Vertel ons,Andries, van die sisrok wat jy in jou huis wegbêre,” por die ene.
“En die kopdoek, Andries Somers ? Of is jou naamdalkeintlik Antjie?” pla ‘n ander.
“Antjie Somers! Antjie Somers!” koggel hulle.
Andries Somers laat sy kop sak, en hy maak of hy nie hoor nie, want naderhand kom daar weer nuwe rusie. Maar die derde dag toe kan hy hul geterg nie meer verduur nie. Daardie aand pak hy sy bondel, en hy maak dat hy daar wegkom.
Nooit weer keer Andries terug nie. Nêrens slaan sy spoor weer uit nie. Hy het soos ‘n gees verdwyn.
Maar al meer vertel die kinders wat saans teen die berg gaan hout soek van ‘n ou vrou wat hulle verjaag.
“Sy het ‘n rooi kopdoek,” sê een kind.
“Sy het ‘n sisrok met grootstrepe.”
“Sy het ‘n lang mes.”
“En ‘n mandjie.”
“En ‘n streepsak oor haar skouer.”
“Sy wil ons vang en in haar sak prop!” kerm hulle.
En die grootmense skud kop. “Dit is daardie Antjie Somers,” sê hulle onder mekaar.
Andries Somers raak vergete: dapper Andries, flukse Andries, Andries wat altyd kon voorvat. Maar een storie word al luider en geslagte lank herhaal: “Antjie Somers! Antjie Somers, Antjie Somers gaan jou vang!”
Once upon a time there was a Wolf and a Jackal walking down the road that led to town. As they were walking, they found a wagon on the side of the road. The Jackal and the Wolf decided to see what was in the barrels that were on the wagon. They couldn’t believe their eyes! It was butter.
So the Wolf and the Jackal sat there for a moment just looking at their discovery. They couldn’t figure out how to get those big barrels off the wagon and take them home. They talked about it and decided that the Wolf would go to the front of the wagon and play dead. Then when the farmer loaded his body in the wagon and drove off, he would quickly roll one of the barrels off the wagon. The Jackal would go hide in the tall grass and wait.
The farmer came back and saw the Wolf lying on the ground in front of the wagon. He took his donkey whip and whipped the Wolf a couple times to make sure that he was “dead”. He then picked up the Wolf and put him in the wagon.
(Their plan was really working. I bet that whip really hurt the wolf. Sometimes when people are naughty they get spankings. I one time got spanked with some bamboo. I will never be naughty again).
When the farmer started driving away, the Wolf pushed the barrel off the wagon and up ran the Jackal. He took the barrel to the side of the road. A few minutes later, the Wolf jumped off the wagon and made his way back to the barrel and the Jackal. The wolf couldn’t wait to dig into the butter. He was so hungry, but the Jackal insisted that they wait. He told that Wolf that fresh butter will make you die if you eat it. He told him that they would have to let it get ripe. The Wolf was so disappointed. They then made their way back home, excited about what they had found.
Well a few days later the wolf couldn’t keep his mind off the barrel of butter, so he ran to the Jackals house and asked, “is the butter was ripe yet?” The Jackal replied, “Umm, to tell you the truth, Wolf, my wife just had a baby. We named him Good Start. I am more worried about getting him baptized than I am about the butter. Why don’t you come back by in a couple of days and then we will check on the butter.” The wolf agreed and went on his way.
(Did you know that the Jackal was really in his house eating all the butter? His wife really didn’t have a baby).
A few days later the Wolf ran to the Jackal’s house. He was pounding on the door. The Jackal came running to see who it was. “Oh, Wolf, you scared me to death. I thought I was being robbed,” said the Jackal.
The Wolf replied, “I want to go check on the butter and I want you to come!” The Jackal snarled back, “Well, I have some bad news. My wife just gave birth to two more sons, so I am off to get them baptized. We named then First Hoop and Bottom of the Barrel.” The Wolf was even more mad and he was more hungry for the butter. The Jackal promised that tomorrow they could go get the butter.
That night the Wolf couldn’t sleep because he was so excited. The Jackal had been waiting for him when he got there. They ran to the barrel only to find that the butter was gone. The Jackal blamed the Wolf and the Wolf blamed the Jackal for eating all the butter and not sharing. They began to fight. The Wolf was much bigger than the Jackal and could win the fight easily. The Jackal screamed to stop the fight. He made a suggestion about how they could find out who ate the butter. He said, “We will both go lie on those rocks and take a nap. The sun will make us warm and we will sweat out the butter. When we awake from the nap we will see who has butter on him.” The Wolf that this was a great plan because he knew he hadn’t eaten any of the butter.
(Did you know that you really can’t sweat out butter?).
Well, the Jackal really didn’t sleep. He just lay there waiting for the Wolf to go to bed. He then ran over to put the rest of the butter on the Wolf’s body. A few minutes later the Wolf woke up and looked at the Jackal. They looked at each other and the Wolf had butter everywhere. The Wolf knew that he really hadn’t eaten any butter, but the Jackal insisted that he had. The melting butter around his mouth proved it. The Jackal was so mad they didn’t speak for days….The End.
Tyl Uilspieël Storie
Uilspieёl neem die dorp op horings
Op ‘n dag sê Tyl vir sy ma: “Ek gaan op ‘n tou loop soos hulle in die sirkus doen.”Wat makeer jou?” vra sy ma, verskrik .“Jy sal afval en jou nek breek.”
“Nee Ma, ek oefen lank reeds in die geheim op ons solder om op ‘n tou te loop. As ek dan ook boonop soos ‘n hanswors aantrek, en grappies maak, sal ek twee keer soveel geld maak.”
“En as jy afval?” vra sy ma benoud.
“Toemaar Ma, ek sal nie val nie, vir die veiligheid sal ons ‘n matras onder sit. Ek het reeds vir my maats belowe om môre vir hulle ‘n vertoning te lewer. Ek gaan ‘n tou bokant ons venster vasmaak, en dan weer oorkant die straat aan die bure se huis.”
“Ag Tyl, waarom is jy tog so stout?” sug sy ma, Maar hy steur hom nie aan haar nie. Hy het die tou gespan en daarop geklim.
As hy maar geweet het van die plan wat die bure in die mou gevoer het, het Tyl dit sekerlik nooit gewaag nie. Omdat hulle vir hom kwaad was oor die poets wat hy hulle vroeër gebak het, het hulle ‘n plan beraam om hom in eie munt terug te betaal.
Net toe Tyl op die tou op sy een been gaan staan en sy arms uitsteek om sy balans te behou, sny die bure se kinders skielik die tou af en daar tuimel hy neer. Gelukkig het hy op die matras geval, maar vir dae lank kon hy skaars sit of loop. Terwyl hy daar op die matras op sy rug lê, het hulle hom lekker uitgelag en gespot. Uilspieël het gemaak of hy hulle nie hoor nie, maar in die stilligheid het hy gedink: “Toemaar, ek sal julle terugkry.”
‘n Paar dae later kondig hy aan dat hy op die mark ‘n tweede vertoning gaan gee. Die dorp se mense is almal daar om die pret te aanskou. Uilspieël se vriende kom almal hand gee en sê met ‘n spotlaggie: “Ons hoop dat dit hierdie keer beter met jou sal gaan.”
“O, julle gaan verstom staan oor al die wonderlike toertjies wat ek vandag gaan uithaal,” belowe die voornemende koorddanser. “Maarvoorek begin, moetjulle my help. As die toeskouers elkeen hul linkerskoene uittrek en vir my aangee, sal ek vandag sorg vir heerlike pret.”
Ewe onnosel voldoen die mense aan sy versoek en kort voor lank het Tyl ‘n hele klomp skoene bymekaar. Hy ryg hulle almal met ‘n tou aanmekaar en klim bo-op een van die hoë pale waaraan die tou vasgemaak is. Hy gaan sit op die paal en waai vrolik vir die mense.
“Toe nou,” skree die toeskouersongeduldig. “Begin nou met jougrappies. Hoekom het ons dan ons skoene vir jou gegee?”
“O, ek wil hulle eers sit en bekyk,” skreeu Uilspieël bo van die paal af. “Hier is ou Ryk Soul se flentertoiings wat al seker honderd maal versool en gelap is. Dit is ‘n skandevir so ‘n ryk man. Hierdie blinkleer stewel behoort seker aan Fanie Fyntrap. Ek wonder of hy al ooitdaarvoorbetaal het.”
Een vir een bekyk hy die skoene soos ‘n bobbejaan. Die toeskouers word al kwater vir hom. Elkeen is doodbenoud dat sy skoen aan die beurt sal kom. “Ons was gekke om ons skoene vir die mannetjie te gee”, dink hulle.
Maar Tyl geniethomselfgateuit. “Aan wie sou hierdie skeefgetrapte, slordige ou stewel behoort?” skreeu hy. “Tog nie aan Meester nie? Wat moet die skoolkinders van hom dink? En hierdie skoentjie met die fyn spitsneusie? Hoe sou Ellie Platvoet ooit haar breë platannas daarin kry?”
“Gee terug ons skoene!” skreeu die toeskouers woedend.
“Dê, vat julle toiings!” sê Uilspieël meteens, en hy laat die skoene soos reën op die mense val.
Almal koes en elkeen probeer weer om sy eie skoen in die hande te kry. Dit tel op en pas aan vir ‘n vale. Een ruk ‘n skoen uit die ander se hande. Hulle skel en raas en slaan onder mekaar dat die stof so staan. Die helemarkplein is in rep en roer.
Maar wat doen Uilspieël? Hy sit daar bo-op die paal en hou sy maag vas soos hy lag. “’n Mooier konsert sou ek nooit kon gee nie!” skreeu hy. “Jullebehoort my tebetaal. Ek het lanklaas soveel pret gehad.”
Eers nadat almal terug is na hul huise, het Uilspieël vinnig van die paal afgeklim en die hasepad gekies na sy eie huis voordat die ander seuns hom in die hande kon kry.
Deur iets van die skoen te sê, het Uilspieël eintlik iets van die persoon gesê aan wie die skoen behoort. Stem julle saam dat ons haarstyle en kleredrag dinge van onsself verklap? [Source: cnx.org]
English readers: you can find my translation of this first poem on “My Poems-gedigte” page on top of my blog. I hope you will enjoy it.
EENSAAMHEID – JAN F.E. CELLIERS
My vuurtjie en ek is op wag –
my vuurtjie en ek alleen;
die awend-ster
wink al van ver,
en die velde slaap omheen.
En stadigies sterwe die dag,
soos een in sy armoed verlaat,
ongesien, ongeag,
sonder suggie of lag,
waar niemand van weet of van praat.
Nou bly die lug alom
in stil aanbidding staan –
geen tampende bel
wat die ure tel:
net die sterre wat kom en gaan.
Die osse, met koppe gebuie,
herkoue nog stil in die nag,
tot één vir één buk
en gaan lê by sy juk,
met `n sug, ná die trek van die dag.
My vuurtjie is al wat nog leef
in die eindeloos ruim met my,
en sy stemmetjie dwaal
soos `n deuntjie wat draal
om dae lank verby,
om jonkheids blye môre
en laggies lank verlewe.
Dan voel ek `n traan
in my oë staan
en ek fluister: “Heer, vergewe!”
Die slapende velde lê wyd,
en wyer die donker see,
wat my vuurtjie en my
vanawend skei
van die wêreld se vreug en wee;
ek weet daar`s fees vanaand
in menig verligte saal,
maar geeneen wat my mis
by die dans en die dis –
`n balling vergeet en verdwaal.
Maar al is ek, ver van die skaar,
in eensaamheids wonings getrede,
ek voel my soos een
met die Heer alleen –
`n kind aan Sy boesem tevrede.
image: digitalcameraclub.co.za
I’ve read something this morning on Zee’s blog that reminded me about this poem : “Eensaamheid” by Jan F E Celliers I also came accross this poem on a website and it also reminded me about this very same poem! “Eensaamheid” means…”loneliness…or…solitude…”
Ver op hoë berge
Pagina: 431/431
Ver op hoë berge, o-o-o…
Sit ek eensaam in die nag,
by my vuurtjie stil op wag,
ver op hoë berge.
‘k Denk nou kom my liefste, o-o-o…
k’ Sie van verre kom die wa,
die my liefste skat daar dra,
ver op hoë berge.
Read on WIKIPEDIAmore about him.
Kliek HIER vir meer gedigte deur Celliers… Enjoy the music of Sweet People …terwyl jy “Eensaamheid” lees
On THIS LINK –on my blog- you can read two poems of Jan FE Celliers.
Afrikaanse kindergedig!
Digter? Wie kan help? Titel? Daar stap ‘n klein mannetjie
In die rigting van die klotsende waterstroompie
Hy het ‘n emmer in sy handjie
En jy hoor net:die suisende windjie!
Hy stap, voete slepend
Hy stap, tande knersend
Hy draf, voete knarsend
Hy draf, hande swaaiend
Oppad hoor hy ‘n kwetterende voëltjie
Hy val skielik: kaplaks!
Daar lê hy onderstebo op die bruggie
“Ai”, sê hy, “dis seer”, vervlaks!
Nou loop ons klein ou mannetjie
Baie stadig, hy sien hy ‘n bobbejaan
Wat al blaffend en al strompelend
KADOEF! en PARDOEF!
Teen ‘n boomstomp kom gejaa’n
Die kabbellende rivierstroompie
Stroom al jubelend oor die klippies
Daarnaas is ‘n verdwaalde lam
Hy blêr! Ai tog! Dis ‘n ram!
Oppad terug stap die mannetjie
Met sy kleine, swaaiende kannetjie
Geluidloos deur die woud heen en weer
Wat het geword van die brullende
En krakende donderweer?
Ek weet! Die sissende slange
En kwakende padda
Het almal op skrik gejaag
KABOEM! Daar blits hy
SJADOEF! Daar flits hy
Ek sak my hoof en oordink my vreugde
Ligsinnig verkrummel ek
die verdroogde blare
in my Afrika hand en ‘k laat
dit waai soos kaf in die wind
Dit smee my gedagtes mee
met die onrus in my hart
wat bly groei en bloei
Waarom verpletter ons die volke
van hierdie aarde?
Waar’s die regeerders
van hierdie wêreld?
Ken hul nie Sy toorn?
Offers bring en oë opslaan
uitroepe van “wees ons goedgesind!”
weerklink in my smekende gedagtes
Sal ons ooit die Tempel binnegaan?
Ek luister na my gedagtes in die mÔre
en laat die moordenaars en leuenaars
deur Hades swerwend dryf
hul ontmoet die gelag van Charon op Styx
Nooit sal hul die Elisiese veld bereik
NÓg betowerend; nÓg kan in delf
Hul egosentriese voorland:
Tanatos!
Sál hul ag slaan op my geroep?
Please click here for theRIVER STYX and have fun! This poem…which I feel is basically just a few of my thoughts of how I feel about -not only about these killings/stabbings in London,- but also about other parts of the world, especially South Africa…Zimbabwe…the lies of Mugabe and his scum…. and other leaders in this world…my thoughts make them rambling/drifting along the river Styx, not to reach the Elysian fields, but Thanatos! By this poem I don’t want those people to really die! as I think all people are good, but not what they do/say and then I ask too…where are the leaders of this world!!…maybe the real leaders…and not the cowards.. Why are they not acting like they should, tighten the laws! and world leaders should take the lead in those Africa countries where there are chaos and where people are dying on a daily basis! Are we not suppose to care! So, co’mon “caring” leaders… show you really care! …PS: glad to see David Miliband – with his visit to South Africa – is asking the International Community to do something…but, hey…when are we going to see them reacting!
Hierdie getal het my koue rillings gegee toe ek dit vanaand sien…….net gedag dit pas by hierdie onaardse images hier…hehehe….dis nou vanaf Nov 2007… Afrikaans Afrikaanse gedigte Afrikaans poems Gedigte
The soothing twilight of my mind Self-evidently frolicand sprightly Your little shadow gradually quivering – as a flakelet – endless peals of laughter vibrating in my mind and the reflection is inevitably intertwined between Haydn and Wagner and the whirlpool of my ancient thoughts flowing through the soothing twilight of my mind –Translated: Nikita – 16/2/2012
[For a friend to understand the Afrikaans]
This poem is just a poem about my thoughts going back to South Africa and my childhood days – also on the farm where I grew up. My country and its people will always be in my thoughts!
Please click HEREto read the book Thought-Forms by: Annie Besant and C.W. Leadbeater on the site of the Gutenberg-project. In this book you will read about colour and thoughts.
Enjoy the music of Haydn…Piano concerto in D major – one of my favourites!
Haydn by Thomas Hardy
Source: wikimedia Franz Joseph Haydn ==March 31, 1732 – May 31, 1809== was one of the most prominent composers of the classical period, and is called by some the “Father of the Symphony” and “Father of the String Quartet”.
A life-long resident of Austria, Haydn spent most of his career as a court musician for the wealthy Hungarian Esterházy family on their remote estate. Isolated from other composers and trends in music until the later part of his long life, he was, as he put it, “forced to become original”.
Joseph Haydn was the brother of Michael Haydn, himself a highly regarded composer, and Johann Evangelist Haydn, a tenor.
Die verlange na Suid-Afrika bly daar vir enige persoon in die buiteland. Iemand moet nie vir my vertel dat hy die stof van sy voete afgeskud het en nou “klaar” is met SA nie, daardie persoon bluf homself, beslis nie vir my nie. Vanaand was ek – soos baie ander tye – weer hart en siel in Suid-Afrika…geniet hierdie stukkie “gedagtes” of herinneringe wat ek hier saamgeflans het…en geniet dit met die musiek van Hilary Stagg…
I’ve got this CD of Hilary Stagg…beautiful music…enjoy this track and do get yourself this CD!!
This is an Afrikaans poem, just my thoughts about life as a child…
Indien jy ooit by die Opelug Museum in Pretoria ‘n draai maak, maak gerus ‘n draai by die Watermeule. Hierdie watermeule het op ons plaas gestaan en is hy klip-vir-klip gemerk en net so herbou in Pretoria. As kind van ongeveer 7/8 jaar oud, het ons gedurig op die wiel gespeel en was dit ‘n heerlike wegkruipplek vir die kat om haar kleintjies te kry!! Daarom dat my gedagtes ook in hierdie gegriffel ‘n draai gaan maak het op die watermeul se wiel! Ek kon vir ure die miskuiers volg wat in veld hulle bolletjies gerol het…wanneer ek gaan stap het om verdroogde stukkies takkies te versamel en grassade vir my versameling wat ek gedurig in my kamer uitgestal het…die gedrooge takkies…spesiale mooi uitgesoektes natuurlik, het ek in gebruik in rangskikkings en was my kamer omtrent ‘n “nes” van alles wat ek van die veld aangedra het. Selfs verdwaalde tarentaal-vere het hul ere-plekkie gehad…en hoe kon ek die karretjies uitlaat, dit het ek meer gespeel as met my poppe wat altyd net op my bed gelê vir die mooiheid…
Baie dankie aan Francois vdM wat vandag [18/6/2011] hierdie pragtige foto van my geliefde waterval op ons familieplaas – waar ek ure kon sit en ontspan, rondklouter en saam met familie/vriende geniet het, aangestuur het. Francois bly ook in die omgewing en ken dit ook alte goed. In die volgende gedig lees jy juis van die waterval!
Suid-Afrika – my skaduwee
In die skadu’s
van die groot ou Eik
stoot ek weer in die sand
Boeta se karretjies een-vir-een
‘is verstommend hoe die mierleeus uit hul tonnels
krioel met kierang-hier en kierang-daar
Langs die waterval
sit ek, halfbewus
my gedagtes vind perspektiwiteit
en rol ragfyn ligstraaltjies voor my uit
op die kabbellende water
Op die meulwiel van vervloë
versamel ek babakatjies
pas gebo’, versteek
teen elemente daar buit’
en ek streel die sagtheid
wat ek koester
verder op my reis
Ek verdwaal tussen rante
soekend na onweerstaanbare
toktokkies en miskruiers
‘k neem ‘n honger teug
uit die kom van fluisteringe
“ons-vir-jou-ons-vir-jou”
Hoe sal ek jou kan vergeet
jou alledaagse ontwykende
en eindlose horison
onwetend
bly jy daar vir my
en ek vir jou
Hoe kán ek dan
Vergeet van: “ons-vir-jou”…?
This song is one of my favourites, sung by Laurika Rauch, also one of my favourite South African artists. Laurika is a legend in South Africa and many South Africans love her for her music…and I’m definitely one of them. If you click on the page-link that says…”don’t miss this song”, you can listen to her singing another song together with Valiant Swart…and I’ve translated that song for you to understand the song that’s about a sun catcher… This song is about her as a young girl, where she says she used to believe in Santa ….she saw Santa walking through the corn fields one day and her brother asked if Santa was from Clocolan….then one day she saw Santa’s suit…and she realised that he wasn’t real…all her dreams were scattered… she also sings about girls having dreams about their future partners and she wrote a letter to Santa …describing him her dream partner…
WOW! This image is from THIS SITE where you can see more fantastic breathtaking images! This is the road to Clocolan…the small town Laurika mentions in her song…in her song her little brother asks her if Santa was from Clocolan…
EK HET IN MY KINDERJARE VAS GEGLO IN KERSFEESVADER
IN WERKLIKHEID RY HY MOS MET ‘N SLEE
MAAR HIER STAP HY DEUR DIE MIELIES, MET ‘N STREEPSAK
EN ‘N KIERIE
EN MY BOETIE VRA, “BOER HY BY CLOCOLAN?”
KOOR:
WAAR IS JOU RENDIER EN SILWER SPORE?
WAAR IS ONS DROME VAN GISTERAAND?
VLIEG OOR DIE BOME MET MY DROME
KYK HOE GLINSTER DIE MAAN
DIE WINDE VAN DIE WINTER HET MY KINDERHART ONTNUGTER
EK EN BOETIE KRY ‘N ROOI JAS IN DIE LAAI
JONK VAN JARE, OUD VAN DAE, HUIL EK HARTSEER
IN MY KAMER
WANT DIE FANTASIE HET SOOS ‘N DROOM VERDWYN
KOOR
IN ‘N BRIEF VAN LATER JARE, SKRYF EK “LIEWE KERSFEESVADER
ELKE MEISIE HET ‘N SPESIALE WENS
VIR ‘N MAN SO SOET SOOS SUIKER, MET ‘N MOTOR SONDER DUIKE
EN SOEN HY JOU DINK JY DIS NET ‘N DROOM”
KOOR
EK STAP TOE OP ‘N AAND LAAT, MET ‘N KÊREL UIT DIE VRYSTAAT
AL BESTUUR HY ‘N OU BAKKIE, SÊ EK “KERSFEESVADER, DANKIE!”
WANT AL SY SOENE IS SOOS SUIKER, EN IN SY HANDE ‘N DIAMANT
VLIEG OOR DIE BOME MET MY DROME
KYK HOE GLINSTER DIE MAAN
HIER’S ONS KINDERS OM DIE BOOMPIE, HULLE WAG NOU VIR DIE OOMPIE
MY DOGTERTJIE IS NET ‘N BIETJIE BANG
MAAR HY STAP SOMMER UIT DIE BRANDERS, JA DIE TYE HET VERANDER
MY SEUNTJIE VRA, “WOON HY IN JEFFRIESBAAI?”
KOOR Read what Wipneus says in her post about “dreams” HERE , but it’s an entry in Afrikaans. The link will open in a new window.
Image:Childrenshospital.org
On THIS LINK you can read about dreams….The link will open in a new window.
From the book “Dreams”…by Olive Schreiner…
And God laughed at me; and I wondered why he laughed.
God said, “Come, and I will show you Heaven.”
…
And partly I awoke. It was still and dark; the sound of the carriages had
died in the street; the woman who laughed was gone; and the policeman’s
tread was heard no more. In the dark it seemed as if a great hand lay upon
my heart, and crushed it. I tried to breathe and tossed from side to side;
and then again I fell asleep, and dreamed.
God took me to the edge of that world. It ended. I looked down. The
gulf, it seemed to me, was fathomless, and then I saw two bridges crossing
it that both sloped upwards.
I said to God, “Is there no other way by which men cross it?”
God said, “One; it rises far from here and slopes straight upwards.
I asked God what the bridges’ names were.
God said, “What matter for the names? Call them the Good, the True, the
Beautiful, if you will–you will yet not understand them.” Please click HEREto read the entire book …”Dreams” online written by a South African writer…Olive Schreiner….the link will open in a new window….and on THIS LINK you can read more about her…the link will open in a new window.
The Story of an African Farm as Ralph Iron, 1883
Dreams, 1890
Dream Life and Real Life, 1893
The Political Situation (with S C Cronwright-Schreiner), 1896
Trooper Peter Halket of Mashonaland, 1897
An English South African’s View of the Situation, 1899
Women and Labour, 1911
Stories, Dreams and Allegories, 1923
From Man To Man, 1926
Undine, 1928
Olive Schreiner rose to international fame as the first major South African writer of fiction, as an eloquent advocate of feminism, socialism, pacifism and free thought, as a trenchant critic of British imperialism and racism. Perhaps best known for her novel ‘The Story of an African Farm’, Schreiner wrote political and social treatises as well as allegories and short stories.
She was born into a poor family of a Boer father and English mother, the ninth of 12 children. She lived a life of incredible hardship: her father was a missionary of implacable religious zeal and her mother aggressively attempted to maintain a European sensibility as the family nomadically wandered from mission to mission throughout the Transvaal. Schreiner was self-educated; her early influences included the philosophers Herbert Spencer and John Stuart Mill, and the naturalist Charles Darwin.”..read on the link I’ve given about her…more…
On THIS LINK you can visit the site of the movie based on her book…”The Story of an African farm”…
The link will open in a new window.
by Gustavus Hindman Miller.
Fireside; 1st Fireside Ed edition, 1985 | 592 pages | PDF | 1.4MB Click on the link to download the dictionary of dreams…the link will open in a new window. the_dictionary_of_dreams_10_000_dreams_interpreted
What do you believe about dreams….read this interesting article if you want to dream like an Egyptian! I’ve got a Dutch dream book…more like a dictionary, but quite old…unfortunately packed away in SA…would love to have it so I could blog it..it was always interesting to read what they say if you dream about something, what it means… it has happened to me twice that I dream about people and funerals..then it was when there was really going to be a funeral in the family! The first time it happened was when I was a student…and a couple of days later, my beloved grandma died! After the second time, I really believe that there is some meaning we can attach to dreams!
Image: eso-garden.com
DREAMING LIKE AN EGYPTIAN
by Robert Moss
The ancient Egyptians understood that in dreams, our eyes are opened. Their word for dream, rswt, is etymologically connected to the root meaning “to be awake”. It was written with a symbol representing an open eye.
The Egyptians believed that the gods speak to us in dreams. As the Bible story of Joseph and Pharaoh reminds us, they paid close attention to dream messages about the possible future. They practiced dream incubation for guidance and healing at temples and sacred sites. They understood that by recalling and working with dreams, we develop the art of memory, tapping into knowledge that belonged to us before we entered this life journey, and awakening to our connection with other life experiences.
The Egyptians also developed an advanced practice of conscious dream travel.
Trained dreamers operated as seers, remote viewers and telepaths, advising on affairs of state and military strategy and providing a mental communications network between far-flung temples and administrative centers.
They practiced shapeshifting, crossing time and space in the dreambodies of birds and animals.
Through conscious dream travel, ancient Egypt’s “frequent flyers” explored the roads of the afterlife and the multidimensional universe. It was understood that true initiation and transformation takes place in a deeper reality accessible through the dream journey beyond the body.
Please click on THIS LINK to read the entire article. The link will open in a new window.
DO BABIES DREAM?
Babies dream, says Dr. Charles P. Pollak, director of the Center for Sleep Medicine at NewYork-Presbyterian/Weill Cornell hospital in the New York Times.
In what seems like a rather gutless attempt to explain why he thinks babies dream, Dr. Pollack says, babies sleep because babies experience REM sleep (I have experienced REM sleep, too, any time you put in one of their last five albums). Because infants have REM sleep, Dr. Pollack says, “It is a well-based inference that babies are dreaming in REM sleep.”
Click HERE to read about babies’ dreams…The link will open in a new window.
Heb elkaar lief
en als dat niet gaat,
laat dan tenminste de ander
in zijn recht !
J. Wolfgang von Goethe
I came across this site-link where senior people are active and blog about what they want to blog…and I found this site quite cute…Ida has got some quotes, poems etc on her blog and of course… I love reading it! I love reading anything in Afrikaans..of course!!! but then also Dutch and Flemish. On the chess site I always like the Dutch players to write me messages in their language as I love to learn more about the language. I have in particular three Dutch players always writing only in Dutch. One of them has asked me to write in Afrikaans as he wants to learn more about Afrikaans…and he was quite surprised in the beginning to know that the two languages are very much the same and that he could understand the messages 100%. He gave me a Dutch dictionary-link…“Vandale”…but must say… only used it for one word so far and even he had to explain it more in detail as the dictionary didn’t “recognise” it…lol… one word that was “new” to me in Dutch…was the word “doei”…which means…- in slang – bye…My grandad – on my mum’s side – is from Holland and I would like to go one day and visit his place of birth, which is in the North Brabant Province in Holland. If you want to learn the Dutch language or the Afrikaans language…there are links on the blog roll that says..”Educational blogs”.
Afrikaans is an Indo-European language, derived from Dutch and classified as Low Franconian Germanic. Read on THIS LINK more about it…and at the bottom of THIS LINK you can see vocabulary comparison-table…where about 20 words from 20 different languages in this family-group – including English – are compared.
The original post was about Monty Don, a very negative entry about him – he was very negative about South Africa in general and it upset me massively. So, let’s keep it positive! The following comes from the BBC’s site
Around the World in 80 Gardens
Mon 7 Apr, 12:40 am – 1:40 am 60mins
South Africa
Monty Don continues his extraordinary journey Around the World in 80 Gardens with a journey to South Africa, one of the most plant-rich zones in the world.
At Cape Town’s world-famous Kirstenbosch Botanic Gardens he revels in the impressive display of native flora, including the strange King Proteus, South Africa’s national plant before taking a journey to the Drakensberg Mountains to see some native botanical treasures in their natural environment. Along the way, he traces the garden-story of the Dutch colonists who settled in the nineteenth century and looks at what some of South Africa’s gardeners are doing today.
Monty’s discoveries leave him excited to find that South Africa is forging a new identity for itself through a fresh appreciation of its environmental wonders.
One night I listened to a radio station and he was interviewed and asked a question. It’s about 2 years ago and I can’t even remember the radio station nor the question! However, I sent the answer by email and was lucky to be one of the winners and received his cd called “Afrika Kind” This song is on the cd and I translated it quickly so you can follow the lyrics and see what a beautiful song it is. It’s just to give you an idea what it’s about. On the video there’s some beautiful images to see about South Africa.
Child of Africa
Come take my hand
through this country of hardship
come let’s laugh
’bout the day of tomorrow
walk with me
through this wetland-region
hear the song
nature poured over you
Chorus: ‘ts here where the wind speaks to you
by the rhythm of the earth
and water that flows
and soothes you
suddenly there’s a voice that says
You’re my child!
Come take my hand
here in sunshine land
let’s carry together
Die ‘Mayor Oak’ boom in Sherwood Forest
You can go on a cave tour when visiting the Robin Hood Castle in Nottingham.
.jpg)
