“I wonder if the snow loves the trees and fields, that it kisses them so gently? And then it covers them up snug, you know, with a white quilt; and perhaps it says “Go to sleep, darlings, till the summer comes again.”
― Lewis Carroll, Alice’s Adventures in Wonderland & Through the Looking-Glass
This entry is basically meant to be in Afrikaans – only.
What you see in this picture, is what almost hit me in my face about two weeks ago. I was travelling on a road and when driving round a bend, this popped up in my face. Barrels of numbness washed over me, as I watched in awe and admiration, wishing I could sit on a bench and just enjoy the scene for hours without end. Everything was just so… white! I then realised that Winter is also ‘special’.
Winter
Nou lê die aarde nagtelang en week
in die donker stil genade van die reën,
en skemer huise en takke daeliks bleek
deur die wit mistigheid en suising heen.
Dis alles ryk en rustig van die swaar
geheime wasdom wat sy paaie vind
deur warm aarde na elke skeut en blaar,
en ver en naby alles duister bind
in vog en vrugbaarheid en groot verlange;
tot ons ’n helder middag skielik sien
die gras blink, en die jong graan teen die hange,
en weet dat alle rus die lewe dien:
hoe kon ek dink dat somer ryker is
as hierdie groei se stil geheimenis?
-N P van Wyk Louw
Winter is koud. Winter is naar en ongenaakbaar, maar dan is daar ook ‘n misterieuse ‘stilte’ rondom Winter. Winter laat my soms dink aan ‘n gesprek wat jy met jouself het. Winter laat my dink, beplan – of soms herbeplan. Ek dink Winter probeer iets doen, maar is nie seker hoe om dit te doen nie, daarom verkies hy om in ‘stilte’ dinge te doen. Hy bekruip jou en ‘pynig’ jou met sy koue. Winter is soos ‘n ‘boelie’ wat mooi is, so mooi dat jy hom vergewe dat hy jou ‘boelie’. Geniet die Winter – as jy in ‘n land is waar dit nou Winter is! Geniet die sonskyn waar jy nou Somer het! Geniet die liedjie van Johan van der Watt: Straatfluitjie wat so bietjie ‘warmte’ gee met sy pragtige stem.